احادیث تقریبی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

در [[نهج البلاغه]] <ref>حکمت 317</ref> از امام علی علیه السلام نقل شده است که :‌

آن حضرت خطاب به یهودی که به طعنه اظهار داشت :‌  

فرمود :‌ انما اختلفنا عنه لا فیه

امام علیه السلام سپس به سستی مبانی فکری و اعتقادی یهود آن هم زمانی که پیامبرشان موسی علیه السلام در قید حیات بود اشاره نموده و فرمود : ... و لکنکم ما جفت ارجلکم من البحر حتی قلتم‌ لنبیکم «اجعل لنا الها کما لهم آلهة فقال انکم قوم تجهلون» <ref>اعراف : 138</ref>

شهید مطهری در این زمینه نخست روایات ذیل را نقل می‌کند :‌  

هاشم بعدها به دیگران چنین گفت: گمان بردم که امام نظر محمد بن مسلم را تأیید می‌کند و مى‏خواهد ما را به سخن او برگرداند  <ref>رک به : مجموعه آثار استاد شهید مطهرى (عدل الهى)، ج‏1، ص: 327-320)</ref>  

شهید مطهری بعد از مباحث روایی می فرماید :  

بطور کلی نتیجه ای که از مجموع مباحث مطرح شده در بررسی روایات بدست آمد این است که :‌  

در اینجا برخی از روایاتی که بیانگر مضمون فوق است را بیان می کنیم :‌

یکی از خدام امام صادق علیه السلام می گوید : در باز گشت از سفری که به همراه جمعی به امر امام به حیره داشتیم  خدمت امام رسیده و به آن حضرت عرض کردم :  

امام فرمود : آیا به رغم اینکه نسبت به ما محبت ورزیده اما همانند شما در مساله امامت نمی اندیشند از آنها برائت جستید؟  

در پاسخ گفتم :

به امام عرض کردم :

گفتم :

آنگاه امام فرمود :

فتولوهم ولا تبرؤوا منهم، إن من المسلمین من له سهم ومنهم من له سهمان ومنهم من له ثلاثة أسهم، ومنهم من له أربعة أسهم، و منهم من له خمسة أسهم، ومنهم من له ستة أسهم، ومنهم من له سبعة أسهم :

آنگاه فرمود :

نکات بسیار مهمی که در این روایت وجود دارد :  

عن سماعة قال : قلت لأبی عبیدالله ( علیه السلام ) : أخبرنی عن الاسلام والایمان أهما مختلفان ؟

فقال : إن الایمان یشارک الاسلام والاسلام لا یشارک الایمان،  

فقلت : فصفهما لی،

فقال : الاسلام شهادة أن لا إله إلا الله والتصدیق برسول الله ( صلى الله علیه وآله )، به حقنت الدماء وعلیه جرت المناکح والمواریث وعلى ظاهره جماعة الناس، والایمان الهدى وما یثبت فی القلوب من صفة الاسلام وما ظهر من العمل به والایمان أرفع من الاسلام بدرجة، إن الایمان یشارک الاسلام فی الظاهر والاسلام لا یشارک الایمان فی الباطن وإن اجتمعا فی القول والصفة .<ref>کافی ج ص25</ref>   

نکته مهم در این روایت آن است که معیار اصلی مسلمان بودن دو صفت :‌ شهادت ظاهری به وحدانیت الهی و تصدیق ظاهری رسول اکرم به نبوت دانسته شده است .

عن أبی جعفر ( علیه السلام ) قال : سمعته یقول : الایمان ما استقر فی القلب وأفضى به إلى الله عز وجل وصدقه العمل بالطاعة لله والتسلیم لامره والاسلام ما ظهر من قول أو فعل وهو الذی علیه جماعة الناس من الفرق کلها و به حقنت الدماء وعلیه جرت المواریث وجاز النکاح واجتمعوا على

الصلاة والزکاة والصوم والحج، فخرجوا بذلک من الکفر وأضیفوا إلى الایمان، والاسلام لا یشرک الایمان والایمان یشرک الاسلام وهما فی القول والفعل یجتمعان،کما صارت الکعبة فی المسجد والمسجد لیس فی الکعبة وکذلک الایمان یشرک الاسلام والاسلام لا یشرک الایمان وقد قال الله عز وجل : " قالت الاعراب آمنا قل لم تؤمنوا ولکن قولوا أسلمنا ولما یدخل الایمان فی قلوبکم فقول الله عز وجل أصدق القول

قلت : فهل للمؤمن فضل على المسلم فی شئ من الفضائل والأحکام والحدود وغیر ذلک ؟

فقال : لا، هما یجریان فی ذلک مجرى واحد ولکن للمؤمن فضل على المسلم فی أعمالهما وما یتقربان به إلى الله عز وجل، قلت : ألیس الله عز وجل یقول : " من جاءبالحسنة فله عشر أمثالها " وزعمت أنهم مجتمعون على الصلاة والزکاة والصوم والحج مع المؤمن ؟ قال : ألیس قد قال الله عز وجل : " یضاعفه له أضعافا کثیرة فالمؤمنون هم الذین یضاعف الله عز وجل لهم حسناتهم لکل حسنة سبعون ضعفا، فهذا فضل المؤمن ویزیده الله فی حسناته على قدر صحة إیمانه أضعافا کثیرة ویفعل الله بالمؤمنین ما یشاء من الخیر، قلت : أرأیت من دخل فی الاسلام ألیس هو داخلا فی الایمان ؟

فقال : لا ولکنه قد أضیف إلى الایمان وخرج من الکفر وسأضرب لک مثلا تعقل به فضل الایمان على الاسلام، أرأیت لو بصرت رجلا فی المسجد أکنت تشهد أنک رأیته فی الکعبة ؟

قلت : لا یجوز لی ذلک، قال : فلو بصرت رجلا فی الکعبة أکنت شاهدا أنه قد دخل المسجد الحرام، قلت : نعم، قال : وکیف ذلک ؟ قلت : إنه لا یصل إلى دخول الکعبة حتى یدخل المسجد، فقال : قد أصبت وأحسنت، ثم قال : کذلک الایمان والاسلام <ref>کافی ج 2ص27</ref>