۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می داشت' به 'میداشت') |
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'میتوان') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبوالعباس أحمد بن یوسف الراشدی الملیانی''' یکی از مشهورترین شیوخ [[صوفیه]] در [[الجزایر]] و [[مغرب]] در آغاز قرن دهم هجری و قرن شانزدهم میلادی بود. او در آغاز به انتشار روش [[شاذلیه]] و زروقیه کمک کرد و سپس به انتشار روش خود موسوم به راشدیه پرداخت. پس از او چندین [[طریقت]] صوفیانه به او نسبت داده شد که از مهمترین آنها | '''أبوالعباس أحمد بن یوسف الراشدی الملیانی''' یکی از مشهورترین شیوخ [[صوفیه]] در [[الجزایر]] و [[مغرب]] در آغاز قرن دهم هجری و قرن شانزدهم میلادی بود. او در آغاز به انتشار روش [[شاذلیه]] و زروقیه کمک کرد و سپس به انتشار روش خود موسوم به راشدیه پرداخت. پس از او چندین [[طریقت]] صوفیانه به او نسبت داده شد که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D9%8A%D9%88%D8%B3%D9%81_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%8A%D8%A7%D9%86%D9%8A#cite_note-53 أحمد بن یوسف الملیانی]</ref>. | ||
طریقه یوسفیه که به الشّرّاقة والعکاکزة المثیرة در مغرب شهرت یافت. او نقش های سیاسی مهمیداشت، زیرا به دلیل مخالفت با حاکمان دولت الزیانیة در مرکز مغرب و اتحاد با بربروس و ملوانان ترک پس از حضور آنها در شهر [[الجزیره]] مشهور بود. او همچنین برای دفاع ازهم میهنان خود در مغرب با حاکمان دولت وطاسیه مکاتبه داشت و برخی از پیروان او در آنجا تا مدتها پس از مرگش با حاکمان مختلف کشور درگیری بودند.<ref>معجم أعلام الجزائر. عادل نویهض. مؤسسة نویهض الثقافیة، بیروت لبنان. الطبعة الثانیة 1980 م. ص315 </ref> <ref>درة الحجال فی أسماء الرجال. ابن القاضی المکناسی. تحقیق محمد الأحمدی أبوالنور. دار التراث. القاهرة، مصر. الطبعة الأولى 1971 م. ج1 ص164-165</ref> <ref>دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر. محمد بن عسکر. تحقیق محمد حجی. مطبوعات دار المغرب. الرباط. الطبعة الثانیة. 1977 م. ص12</ref> <ref>تعریف الخلف برجال السلف. أبوالقاسم الحفناوی. مطبعة بییر فونتانة الشرقیة، الجزائر. 1906. ج2 ص97</ref> <ref>سلوة الأنفاس ومحادثة الأکیاس بمن أقبر من العلماء والصلحاء بفاس. أبو محمد بن جعفر بن إدریس الکتانی. دار الثقافة للنشر والتوزیع، الدار البیضاء، المغرب. الطبعة الأولى، 2004. ج2 ص14-15</ref> <ref>الأعلام. خیر الدین الزرکلی. دار العلم للملایین، بیروت، لبنان. الطبعة الخامسة عشرة، مایو 2002. ج1 ص275.</ref> | طریقه یوسفیه که به الشّرّاقة والعکاکزة المثیرة در مغرب شهرت یافت. او نقش های سیاسی مهمیداشت، زیرا به دلیل مخالفت با حاکمان دولت الزیانیة در مرکز مغرب و اتحاد با بربروس و ملوانان ترک پس از حضور آنها در شهر [[الجزیره]] مشهور بود. او همچنین برای دفاع ازهم میهنان خود در مغرب با حاکمان دولت وطاسیه مکاتبه داشت و برخی از پیروان او در آنجا تا مدتها پس از مرگش با حاکمان مختلف کشور درگیری بودند.<ref>معجم أعلام الجزائر. عادل نویهض. مؤسسة نویهض الثقافیة، بیروت لبنان. الطبعة الثانیة 1980 م. ص315 </ref> <ref>درة الحجال فی أسماء الرجال. ابن القاضی المکناسی. تحقیق محمد الأحمدی أبوالنور. دار التراث. القاهرة، مصر. الطبعة الأولى 1971 م. ج1 ص164-165</ref> <ref>دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر. محمد بن عسکر. تحقیق محمد حجی. مطبوعات دار المغرب. الرباط. الطبعة الثانیة. 1977 م. ص12</ref> <ref>تعریف الخلف برجال السلف. أبوالقاسم الحفناوی. مطبعة بییر فونتانة الشرقیة، الجزائر. 1906. ج2 ص97</ref> <ref>سلوة الأنفاس ومحادثة الأکیاس بمن أقبر من العلماء والصلحاء بفاس. أبو محمد بن جعفر بن إدریس الکتانی. دار الثقافة للنشر والتوزیع، الدار البیضاء، المغرب. الطبعة الأولى، 2004. ج2 ص14-15</ref> <ref>الأعلام. خیر الدین الزرکلی. دار العلم للملایین، بیروت، لبنان. الطبعة الخامسة عشرة، مایو 2002. ج1 ص275.</ref> | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
شهرت او به جایی رسید که ابوعبدالله الصباغ القلعی که نخستین تراجم نگار احمد بن یوسف بود در کتابش «بستان الأزهار فی مناقب زمزم الأبرار ومعدن الأنوار سیدی أحمد بن یوسف الرّاشدی النسب والدّار» که عمدهترین اثری است که به زندگی احمد بن یوسف، سیره دینی و سیره صوفیانه او که پس از او بسیار گسترش یافت پرداخته است و همچنین ابوالقاسم سعدالله می گوید: شاید احمد بن یوسف الملیانی بزرگ ترین شخصیت صوفی باشد که مؤلفان آن را حتی مختصرا به دلیل تألیفات و اشعار برگزیده اش مورد توجه قرار داده اند. | شهرت او به جایی رسید که ابوعبدالله الصباغ القلعی که نخستین تراجم نگار احمد بن یوسف بود در کتابش «بستان الأزهار فی مناقب زمزم الأبرار ومعدن الأنوار سیدی أحمد بن یوسف الرّاشدی النسب والدّار» که عمدهترین اثری است که به زندگی احمد بن یوسف، سیره دینی و سیره صوفیانه او که پس از او بسیار گسترش یافت پرداخته است و همچنین ابوالقاسم سعدالله می گوید: شاید احمد بن یوسف الملیانی بزرگ ترین شخصیت صوفی باشد که مؤلفان آن را حتی مختصرا به دلیل تألیفات و اشعار برگزیده اش مورد توجه قرار داده اند. | ||
به سختی | به سختی میتوان اثری در [[تصوف]] پیدا کرد که به شخصیت الملیانی و زندگی معنوی او اشاره نداشته باشد. کتاب بستان الازهر منشأ اکثر اخبار و اقوال درباره ی احمد بن یوسف است<ref>مخطوط بستان الأزهار فی مناقب زمزم الأبرار ومعدن الأنوار مقاربة منهجیة وتاریخیة. أحمد الحمدی، جامعة وهران. المجلة الجزائریة للمخطوطات. المجلد 5، العدد 6، 2009 ص6</ref>.او پیروان و شاگردانش را «فقیر» می نامید و آنها مظاهر احترام، تکریم و وفاداری را به او نشان می دادند و بر آنها اقتدار زیادی داشت تا جایی که در راه حمایت از او کشتارها شد. و پس از بدتر شدن روابطش با زیانیة با او همراهی کردند و گوشه خود را از نواحی بنی راشد به منطقه دشت شلف نقل مکان کرد. | ||
احمد بن یوسف طرفدارانی از فقهای استان بنی راشد داشت و ابن الصباغ ذکر میکند که امام سنوسی (1426-1490) به کسانی که از احمد بن یوسف غیبت میکردند میگفت:در مورد سلسلة الذهب، سیدی احمد بن یوسف حرف می زنید. | احمد بن یوسف طرفدارانی از فقهای استان بنی راشد داشت و ابن الصباغ ذکر میکند که امام سنوسی (1426-1490) به کسانی که از احمد بن یوسف غیبت میکردند میگفت:در مورد سلسلة الذهب، سیدی احمد بن یوسف حرف می زنید. | ||