الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

بعدها دیگر اقوام این کشور نیز به تدریج در میان عربها ادغام شده و با آنها در آمیخته و تمامی به زیر نفوذ فرهنگ و تمدن عالی اسلامی در آمدند. در سال 1943 ژنرال دوگل به عنوان رهبر دولت در تبعید فرانسه، مقر خود را در شهر الجزیره قرار داد و این شهر تا سال 1944 به عنوان پایتخت موقت دولت فرانسه در آمده بود.

مردم الجزایر مردمی آزاده هستند که مصمم به بقای بر آزادگی می‌باشند. تاریخ آنها آکنده از مبارزاتی طولانی است که موجب گردید همیشه الجزایر سرزمینی آزاد، با عزت و با کرامت باقی بماند.

از سال ۱۹۵۴ میلادی تا روز استقلال یعنی مدت هشت سال «جبهه آزادی ‌بخش ملی» مبارزه مسلحانه خود را علیه اشغالگران فرانسوی به‌شدت ادامه داد. ملت الجزایر یک میلیون قربانی داد و در تاریخ کشورهای عرب و شمال آفریقا، الجزایر به عنوان «ارض میلیون شهید» سرزمین یک میلیون شهید معروف شد. این تعداد شهدای الجزایر غیر از شهدایی است که الجزایری‌ها به رهبری امیر عبدالقادر درجنگ با ارتش فرانسه درآخر قرن نوزدهم درراه آزادی میهن خویش فدا ساختند.

<ref>[http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-countries/item/805-1391-03-07-08-16-56 آشنایی با کشور الجزایر] به نقل از: سایت رواج الحجاج</ref>

فرانسه در دوران استعمار، استخوان های نیروهای مقاومت الجزایر را به سرزمین خود انتقال داد تا  از آنها در تولید صابون و تصفیه شکر استفاده کنند.

الجزایر برای استعمارگر فرانسوی همانند میدان آزمایش واقعی و اقدامات وحشیانه بود که آنها را در سایر مستعمره های خود به ویژه کشورهای آفریقایی به اجرا درآورد.

فرانسه همواره خود را به عنوان یک کشور متمدن مبتنی بر دمکراسی و احترام گذاشتن به حقوق بشر معرفی کرده اما در واقع موارد یاد شده پرده از چهره زشت واقعی این کشور برمی‌دارد و همین امر باعث شده تا پاریس همواره از دسترسی حتی پژوهشگران به اسناد و مدارک آرشیو شده جلوگیری به عمل آورد.

الجزایر در ماه ژوئیه 2020 میلادی،  پیکر ۲۴ تن از نیروهای مقاومت الجزایری را که به مدت ۱۷۰ سال در موزه انسان در پاریس نگه داشته شده بودند، باز پس گرفت. مسئولان الجزایری عزم جدی دارند تا پیکر دیگرکشته‌ها را نیز به این کشور بازگردانند.  

<ref>[https://www.irna.ir/news/84093578/%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%B5%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%86-%D8%AA%D9%87%DB%8C%D9%87-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF فرانسه از استخوان نیروهای مقاومت صابون تهیه می‌کرد.] به نقل از: خبرگزاری ایرنا، 10 آبان 99، عبدالمجید شیخی، مشاور رئیس جمهور الجزایر در امور« دوران استعمار» الجزایر.</ref>  

=فرهنگ و آموزش=

نظام آموزشی در الجزایر رایگان و برای افراد زیر 16 سال اجباری است. کودکان در این کشور باید از سن هفت سالگی به مدرسه بروند.

سرفصل های آموزشی مدارس دولتی را آموزش و پرورش تعیین می‌کند و اکنون «نوریه بن غبریط» عهده دار این وزارتخانه است. مدارس غیر انتفاعی نیز به دو دسته تقسیم می شوند، مدارسی که برنامه وزارت آموزش و پرورش را اجرا می‌کنند و مدارسی که به زبان های خارجی مانند فرانسوی و انگلیسی دروس خود را تدریس می‌کنند و برخی از آن ها در کنار آن، برنامه درسی مدارس الجزایر را نیز اجرا می‌کنند.

مدارس بین الملل نیز اساسا کتاب هایی خارج از چارچوب برنامه آموزشی وزارت آموزش و پرورش الجزایر را تدریس می‌کنند و از همان ابتدا با کودکان به زبان های فرانسوی، انگلیسی یا آلمانی سخن می گویند.

جدا از زبان عربی، فرانسوی و انگلیسی در برخی مناطق و شهرها در شمال الجزایر مانند «تیزی وزو» و «بجایه» که اکثریت جمعیت آن را «آمازیغ ها» تشکیل می دهند، زبان آمازیغی نیز تدریس می‌شود. مقام های این کشور اعلام کرده اند که در سال جاری از مجموع 48 استان این کشور در 42 استان زبان آمازیغی تدریس می‌شود.<ref>[https://www.irna.ir/news/83041952/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%D9%8A-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%D9%8A-%D9%88-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D8%B2%D8%A7%D9%8A%D8%B1 نگاهی به نظام آموزشی و مدارس الجزایر]. به نقل از: خبرگزاری جمهوری اسلامی</ref>

=هنر=

هنرهای صنایع دستی در این کشور و بافت فرش و گلیم از هنر های مهم کشور الجزایر است که توجیه اقتصادی خوبی هم دارد. به طور کلی وضعیت هنری در الجزایر در سال‌های اخیر تغییرات زیادی نداشته است.

در این کشور هنر های نمایشی و تئاتر پیشینه تاریخی دارد. مردم این کشور به عکاسی نیز علاقه دارند و این کشور هنرمندان و عکاسان خوبی تحویل دنیا داده است.