۸۷٬۸۱۰
ویرایش
امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد'
جز (جایگزینی متن - 'مى آید' به 'مى‌آید') |
جز (جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد') |
||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
در قرآن مجید بارها به مسألة امامت پرداخته شده که جهت رعایت اختصار به عنوان نمونه فقط به برخی از آنها ذیلاً اشاره می‌شود: | در قرآن مجید بارها به مسألة امامت پرداخته شده که جهت رعایت اختصار به عنوان نمونه فقط به برخی از آنها ذیلاً اشاره می‌شود: | ||
نخستین نکتۀ قابل توجّه آنکه خداوند در قرآن مجید میان امام و پیروانش سنخیّت برقرار کرده است و فرموده: « یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ... (به یاد آورید) روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان مىخوانیم...»<ref>الاسراء/71</ref>. خداوند متعال در بیان دیگر فرموده است: «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ...: و آنان [= فرعونیان] را پیشوایانى قرار دادیم که به آتش (دوزخ) دعوت مىکنند...»<ref>القصص/41</ref>. در باب امامان هدایت نیز می‌فرماید: «وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا...: و از آنان امامان (و پیشوایانى) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت مىکردند، چون شکیبایى نمودند...»<ref>السّجده/24</ref>. در بیانی دیگر امامت هدایت را به عنوان پیمان الهی معرّفی فرموده است و می‌فرماید: «... لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ: پیمان من، به ستمکاران | نخستین نکتۀ قابل توجّه آنکه خداوند در قرآن مجید میان امام و پیروانش سنخیّت برقرار کرده است و فرموده: « یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ... (به یاد آورید) روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان مىخوانیم...»<ref>الاسراء/71</ref>. خداوند متعال در بیان دیگر فرموده است: «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ...: و آنان [= فرعونیان] را پیشوایانى قرار دادیم که به آتش (دوزخ) دعوت مىکنند...»<ref>القصص/41</ref>. در باب امامان هدایت نیز می‌فرماید: «وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا...: و از آنان امامان (و پیشوایانى) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت مىکردند، چون شکیبایى نمودند...»<ref>السّجده/24</ref>. در بیانی دیگر امامت هدایت را به عنوان پیمان الهی معرّفی فرموده است و می‌فرماید: «... لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ: پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد»<ref>البقره/124</ref>. | ||
فی الجمله، چنان‌که از آیات مذکور لایح و روشن است، امامت در قرآن دو قِسم است: یکی امامت شیاطین و طاغوت که امّت و پیروان‌شان را به سوی جهنّم سوق می‌دهند. دو دیگر، امامت الهی که پیروان خودشان را به طرف کمال و سعادت و بهشت جاودان هدایت می‌نمایند. خداوند این دو قِسم رهبری را در آیۀ 257 از سورۀ بقره بیان فرموده است: «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ: خداوند ولى و سرپرست کسانى است که ایمان آوردهاند. آنها را از ظلمت‌ها به سوى نور بیرون مىبرد. (امّا) کسانى که کافر شدند، اولیاى آنها طاغوت‌ها هستند که آنها را از نور به سوى ظلمت‌ها بیرون می‌برند. آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند». | فی الجمله، چنان‌که از آیات مذکور لایح و روشن است، امامت در قرآن دو قِسم است: یکی امامت شیاطین و طاغوت که امّت و پیروان‌شان را به سوی جهنّم سوق می‌دهند. دو دیگر، امامت الهی که پیروان خودشان را به طرف کمال و سعادت و بهشت جاودان هدایت می‌نمایند. خداوند این دو قِسم رهبری را در آیۀ 257 از سورۀ بقره بیان فرموده است: «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ: خداوند ولى و سرپرست کسانى است که ایمان آوردهاند. آنها را از ظلمت‌ها به سوى نور بیرون مىبرد. (امّا) کسانى که کافر شدند، اولیاى آنها طاغوت‌ها هستند که آنها را از نور به سوى ظلمت‌ها بیرون می‌برند. آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند». | ||