۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جریان‌شناسی سلفی‌گری در تونس (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'می دانند' به 'می‌دانند'
جز (جایگزینی متن - 'نمی توان' به 'نمی‌توان') |
جز (جایگزینی متن - 'می دانند' به 'می‌دانند') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
=جریانات سلفی در تونس= | =جریانات سلفی در تونس= | ||
==سلفیه علمى== | ==سلفیه علمى== | ||
سلفیه علمى یکى از گروه هاى جریان سلفى در تونس است. این گروه، صلح طلب هستند و به طرح دعوت و وعظ بسنده می‌کنند. مبلغان آن، به ابعاد فقهى و عقیدتى تکیه کرده اند و به دنبال علوم شرعى هستند. آنها خود را دنباله رو مراجع سلفیه علمى در خارج (مثلًا [[مصر]]) و مخصوصاً نهاد دینى [[وهابیت|وهابى]] در [[عربستان]] | سلفیه علمى یکى از گروه هاى جریان سلفى در تونس است. این گروه، صلح طلب هستند و به طرح دعوت و وعظ بسنده می‌کنند. مبلغان آن، به ابعاد فقهى و عقیدتى تکیه کرده اند و به دنبال علوم شرعى هستند. آنها خود را دنباله رو مراجع سلفیه علمى در خارج (مثلًا [[مصر]]) و مخصوصاً نهاد دینى [[وهابیت|وهابى]] در [[عربستان]] می‌دانند. این جریان در دهه 1990 م. با بازگشت جمعى از دانش آموختگان تونسى از دانشگاه اسلامى به تونس و تلاش آنها براى ترویج افکار سلفیه علمى در میان جوانان، وارد این کشور شد و به سبب وجود شبکه هاى ماهوارهاى و اینترنت، به سرعت شیوع یافت. | ||
به اعتقاد این دسته از سلفی ها، قیام علیه حاکم حرام است، حتى اگر ظالم باشد. اغلب شیوخ آنها از هواداران رژیم بن على بودند و بن على نیز فعالیت هاى آنها را تا حدودى نادیده می گرفت. | به اعتقاد این دسته از سلفی ها، قیام علیه حاکم حرام است، حتى اگر ظالم باشد. اغلب شیوخ آنها از هواداران رژیم بن على بودند و بن على نیز فعالیت هاى آنها را تا حدودى نادیده می گرفت. | ||
رویکرد سلفی هاى علمى [[تونس]]، نه تنها در جهت حفظ نظام بن على بود، بلکه همچنین این جریان با تحریم عملیات استشهادى [[فلسطین|فلسطینی]] ها علیه [[فلسطین|اسرائیل]] و «خودکشى» خواندن آن، عملًا فاصله قابل توجهى از دیگر انواع سلفیتِ تونسى و عربى گرفت. از جمله مهمترین شخصیت‌هاى جریان سلفی گرى علمى، «کمال بن محمد بن على المرزوقى» و نیز «شیخ بشیر بن حسن» هستند. | رویکرد سلفی هاى علمى [[تونس]]، نه تنها در جهت حفظ نظام بن على بود، بلکه همچنین این جریان با تحریم عملیات استشهادى [[فلسطین|فلسطینی]] ها علیه [[فلسطین|اسرائیل]] و «خودکشى» خواندن آن، عملًا فاصله قابل توجهى از دیگر انواع سلفیتِ تونسى و عربى گرفت. از جمله مهمترین شخصیت‌هاى جریان سلفی گرى علمى، «کمال بن محمد بن على المرزوقى» و نیز «شیخ بشیر بن حسن» هستند. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
===رشد سلفی های جهادی در تونس=== | ===رشد سلفی های جهادی در تونس=== | ||
سلفی هاى جهادى که به جهاد به عنوان وظیفه و تکلیف نگاه می‌کنند، با توجه به بُعد بین المللى، جهاد را تنها به مرزهاى تونس محدود | سلفی هاى جهادى که به جهاد به عنوان وظیفه و تکلیف نگاه می‌کنند، با توجه به بُعد بین المللى، جهاد را تنها به مرزهاى تونس محدود نمی‌دانند، تا جایى که جهادگرایان سلفى در جنگ داخلى سوریه نیز شرکت فعال دارند. سلفی هاى جهادى در شمال پایتخت تونس در شهرهایى مثل «بیزرت»، «جندوبا»، «کاروان»، «مهدیا»، «سوس»، «سفاکس»، «تزور» و «ژربا مدنین» حضور دارند. قبل از انقلاب تونس، شمار جهادىها صدها نفر بود، اما امروزه شمار آنها به هفت هزار تا نه هزار نفر مىرسد.<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref> | ||
=احزاب سلفى تونس= | =احزاب سلفى تونس= | ||
در اثر انقلاب تونس، گرایشى میان سلفی هاى تونس به منظور کسب مشروعیت قانونى از طریق تأسیس احزاب سیاسى مشاهده شد. در نتیجه این گرایش، تعدادى از احزاب سلفى در صحنه ظهور کردند که ضمن عمل در چارچوب هاى رسمى و قانونى، جویاى پیشبرد برنامه هاى خویش از راه هاى مسالمت جویانه هستند.<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref> | در اثر انقلاب تونس، گرایشى میان سلفی هاى تونس به منظور کسب مشروعیت قانونى از طریق تأسیس احزاب سیاسى مشاهده شد. در نتیجه این گرایش، تعدادى از احزاب سلفى در صحنه ظهور کردند که ضمن عمل در چارچوب هاى رسمى و قانونى، جویاى پیشبرد برنامه هاى خویش از راه هاى مسالمت جویانه هستند.<ref>[http://takfir.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=953%20http://takfir.ir برگرفته از سایت: takfir.ir]</ref> | ||