سخنرانی رئیس جمهور ایران در بیست و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت تدبیر و امید در طول پنج ماه گذشته، در کنار حل مسائل و معضلات داخلی برای مقابله با این دو هدف، همواره دارای برنامه و در مقام عمل، گام‌هایی را برداشته است. دشمنان اسلام می خواستند جنگ جدیدی را در منطقه به راه بیندازند. برای این کار زمینه‌ها را آماده کرده بودند. قدرت‌های نظامی خود را آماده باش داده بودند. افکار عمومی را می‌خواستند برای خونریزی جدید اشغال جدید، جنگ جدید و نوعی حمایت جدید از رژیم غاصب صهیونیستی به وجود آورند. اولین قدم این دولت، جلوگیری از جنگ جدید در منطقه بود. همه توان این دولت، دیپلماسی خارجی و همه ابزاری که این دولت در اختیار داشت، با تماس مداوم، با کشورهایی که در این راستا همسو بودند و با ایجاد خونریزی جدید مخالف بودند، دست به دست هم داده شد و منطقه را از یک جنگ جدید و از یک نزاع جدید و اشغال جدید دور کرد. در این راستا دولت‌هایی در منطقه و خارج منطقه و قدرت‌هایی در جهان، دست به دست هم دادند، اما کار بزرگی در این راستا صورت گرفت. اگر همکاری‌های نزدیک روسیه و سوریه نبود. این هدف در منطقه محقق نمی‌شد.

ما باید گام‌های بلندتری برداریم. ما باید ریشه‌های این تنازع را بیابیم. ریشه‌های تنازع برخی مربوط به دنیای خارج از اسلام است. اما برخی از آن مربوط به انحرافات فکری در دنیای اسلام است. همواره کشتار و تروریسم، ریشه‌اش ترس است. آن کسی که دست به کشتار می‌زند یعنی ترسوترین آدم است، یعنی کسی که فکر می‌کند، منافع فردی، گروهی و یا جمعی‌اش در حال از بین رفتن است. ما باید ریشه‌های این اختلافات و ارهاب را بیابیم که هم ریشه‌های فرهنگی و اقتصادی و هم ریشه‌های اجتماعی دارد. امروز این رسالت بر دوش علما، فرهیختگان، بزرگان، اندیشمندان و محققان دنیای اسلام و جهان اسلام و همچنین بر دوش دولت‌های اسلامی است.