۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نموده اند' به 'نمودهاند') |
جز (جایگزینی متن - 'می آید' به 'میآید') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
=زادگاه و ولادت= | =زادگاه و ولادت= | ||
سرزمین طوس ناحیه ای از [[خراسان]] بزرگ است که خاستگاه دانشورانی بزرگ و تاریخ ساز بوده است . در جغرافیای قدیم [[ایران]] ، طوس از شهرهای مختلفی چون نوقان ، طابران و اردکان تشکیل شده بود و قبر مطهر [[حضرت علی بن موسی الرضا (ع)]] در حوالی شهر نوقان و در روستایی به نام سناباد قرار داشت که پس از توسعه آن ، امروزه یکی از محله های شهر [[مشهد]] به شمار | سرزمین طوس ناحیه ای از [[خراسان]] بزرگ است که خاستگاه دانشورانی بزرگ و تاریخ ساز بوده است . در جغرافیای قدیم [[ایران]] ، طوس از شهرهای مختلفی چون نوقان ، طابران و اردکان تشکیل شده بود و قبر مطهر [[حضرت علی بن موسی الرضا (ع)]] در حوالی شهر نوقان و در روستایی به نام سناباد قرار داشت که پس از توسعه آن ، امروزه یکی از محله های شهر [[مشهد]] به شمار میآید. | ||
گویند زمانی شیخ وجیه الدین محمد بن حسن که از بزرگان و دانشوران [[قم]] بوده و در روستای جهرود از توابع قم زندگی می کرد. <ref>فوائد الرضویه ، شیخ عباس قمی ، ص 603</ref> به همراه خانواده و به شوق [[زیارت]] [[امام هشتم]] [[شیعیان]] به [[مشهد]] عازم شد و پس از زیارت ، در هنگام بازگشت به علت بیماری همسرش ، در یکی از محله های شهر طوس مسکن گزید. او پس از چندی به درخواست اهالی محل علاوه بر اقامه [[نماز]] جماعت در مسجد، به تدریس در مدرسه علمیه مشغول شد. در صبحگاه یازدهم جمادی الاول سال 597 ق به هنگام طلوع آفتاب ، سپیده از خنده شکفته شد و درخشنده ترین چهره حکمت و ریاضی در قرن هفتم پا به عرصه وجود نهاد. <ref>وی شخصیتی غیر از شیخ الطائفه طوسی و خواجه نظام الملک است</ref> | گویند زمانی شیخ وجیه الدین محمد بن حسن که از بزرگان و دانشوران [[قم]] بوده و در روستای جهرود از توابع قم زندگی می کرد. <ref>فوائد الرضویه ، شیخ عباس قمی ، ص 603</ref> به همراه خانواده و به شوق [[زیارت]] [[امام هشتم]] [[شیعیان]] به [[مشهد]] عازم شد و پس از زیارت ، در هنگام بازگشت به علت بیماری همسرش ، در یکی از محله های شهر طوس مسکن گزید. او پس از چندی به درخواست اهالی محل علاوه بر اقامه [[نماز]] جماعت در مسجد، به تدریس در مدرسه علمیه مشغول شد. در صبحگاه یازدهم جمادی الاول سال 597 ق به هنگام طلوع آفتاب ، سپیده از خنده شکفته شد و درخشنده ترین چهره حکمت و ریاضی در قرن هفتم پا به عرصه وجود نهاد. <ref>وی شخصیتی غیر از شیخ الطائفه طوسی و خواجه نظام الملک است</ref> |