۸۷٬۹۳۹
ویرایش
شیعه و راهبرد وحدت (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'سازمان ها' به 'سازمان‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'شده اند' به 'شده‌اند') |
جز (جایگزینی متن - 'سازمان ها' به 'سازمان‌ها') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
این گونه اختلافات در داخل هر کشوری، در رابطه شهروندی میان شهروندان با یکدیگر و در رابطه گروهی از شهروندان که مذهبشان متفاوت از مذهب رسمی دولت است، با [[دولت]] نمود می یابد. | این گونه اختلافات در داخل هر کشوری، در رابطه شهروندی میان شهروندان با یکدیگر و در رابطه گروهی از شهروندان که مذهبشان متفاوت از مذهب رسمی دولت است، با [[دولت]] نمود می یابد. | ||
از دل اختـلافـات و تبعیض در روابـط شـهروندان – با مذاهب متفاوت- احساس طردشدگی و دور افتادگی زاده می شود و از دل اختلافات ناشی از رابطه [تبعیض آمیز] قدرت سیاسی، احساس ستمدیدگی سیاسی و محرومیت از روند توسعه و مشارکت پدید می آید. | از دل اختـلافـات و تبعیض در روابـط شـهروندان – با مذاهب متفاوت- احساس طردشدگی و دور افتادگی زاده می شود و از دل اختلافات ناشی از رابطه [تبعیض آمیز] قدرت سیاسی، احساس ستمدیدگی سیاسی و محرومیت از روند توسعه و مشارکت پدید می آید. | ||
به نظر می رسد که | به نظر می رسد که سازمان‌هایی مانند [[سازمان کنفرانس اسلامی]] و سازمان‌هایی کوچک تر درمناطق مختلف [[جهان اسلام]] ، که همگی دولتی هستند و در رفع [[اختلافات مذهبی]] میان کشورها تلاش می کنند، اما گروه هایی مدنی که به این امر اهتمام داشته باشند وجود ندارند.<br> | ||
اما سطح دوم از این اختلافات، از آغاز نوزایی جدید و فروپاشی [[نظام عثمانی]] ، محور اهتمام رهبران آگاه فکری – مانند [[سید جمال الدین اسد آبادی]] بوده است . در آغاز، تلاش های فردی از رهگذر بیانیه ها و مباحث متفکران و فقیهان به راه افتاد و در ادامه، [[کنفرانس اول قدس ]] در سال 1931 برگزار شد که [[وحدت]] از محورهای اصلی آن بود و سپس نهادی ویژه این قضیه تأسیس شد که همان [[دارالتقریب]] بود که گروهی از فقها و محققان نخبه [[شیعه]] و [[سنی]] و با حمایت [[الازهر]] و مرجع بزرگ دینی شیعه، [[آیت الله العظمی سید حسین طباطبایی بروجردی|آقای بروجردی]] در قاهره آن را تشکیل دادند. در این مرحله مرحوم [[حسن البنا]] هم روابطی صمیمانه با علما و متفکران شیعه را پی ریزی کرد.<br> | اما سطح دوم از این اختلافات، از آغاز نوزایی جدید و فروپاشی [[نظام عثمانی]] ، محور اهتمام رهبران آگاه فکری – مانند [[سید جمال الدین اسد آبادی]] بوده است . در آغاز، تلاش های فردی از رهگذر بیانیه ها و مباحث متفکران و فقیهان به راه افتاد و در ادامه، [[کنفرانس اول قدس ]] در سال 1931 برگزار شد که [[وحدت]] از محورهای اصلی آن بود و سپس نهادی ویژه این قضیه تأسیس شد که همان [[دارالتقریب]] بود که گروهی از فقها و محققان نخبه [[شیعه]] و [[سنی]] و با حمایت [[الازهر]] و مرجع بزرگ دینی شیعه، [[آیت الله العظمی سید حسین طباطبایی بروجردی|آقای بروجردی]] در قاهره آن را تشکیل دادند. در این مرحله مرحوم [[حسن البنا]] هم روابطی صمیمانه با علما و متفکران شیعه را پی ریزی کرد.<br> | ||