۸۵٬۹۹۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فرا گرفت' به 'فراگرفت'
جز (جایگزینی متن - 'سال ها' به 'سال‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'فرا گرفت' به 'فراگرفت') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
او عشق به علم و معرفت را از اجداد طاهرینش به ارث برده بود. زادگاهش اگر چه یکی از پایگاه‌های مهم علمی تشیع محسوب می‌شد، اما عطش او را برای | او عشق به علم و معرفت را از اجداد طاهرینش به ارث برده بود. زادگاهش اگر چه یکی از پایگاه‌های مهم علمی تشیع محسوب می‌شد، اما عطش او را برای فراگرفتن معارف الهی فرو نمی‌نشاند، از این رو پس از مدتی تحصیل و تدریس در بحرین، برای کسب مدارج علمی و استفاده از فیض قدسی بارگاه ملکوتی جد بزرگوارش، راهی [[نجف اشرف]] شد، و سال‌ها در محضر استادان بزرگوار آن دیار مقدس، همچون فقیه محدث و لغوی معروف «[[طُریحی]]» و دیگر رادمردان آن سامان کسب فیض نمود و به رتبۀ عالی اجتهاد نایل گردید و خود زعیم و مرجع دینی و گشایش گر مشکلات و معضلات مردم گردید، اما قلب مشتاق و بی قرارش وی را از فراگیری علم در کتاب ها به گردش های علمی روانه می‌ساخت و رنج سفرهای تحقیقی را بر وی هموار می‌کرد. | ||
او به دنبال گمشدۀ خود زمانی در [[مشهد]] رضوی یافت شده و گاهی در شیراز و دورانی را در سرزمین مقدس [[نجف]] گذرانده است. سال ورود سید بحرانی به نجف اشرف و همچنین مدت اقامت او در آن جا به طور مشخص معلوم نیست، اما به یقین در سال ١٠٦٣ در نجف اشرف به محضر شیخ طُریحی وارد گشته و از او کسب علم و اخذ اجازه نموده است. همچنین سال خروج وی از نجف و این که آیا در مراکز علمی دیگر تشیع نیز به تحصیل اشتغال داشته، معلوم نیست، اگر چه به مشهد رضوی و شیراز و احتمالاً بعضی از شهرهای دیگر سفرها کرده‌است، ولی به هر دلیل سید پس از نیل به مراتب عالی اجتهاد و تبحر کامل در علوم زمان خویش به زادگاهش بحرین بازگشته و به تبلیغ و ارشاد و ترویج علوم اهل بیت پرداخته است و سپس در مقام مرجعیت تمامی نواحی بحرین، ریاست دینی آن جا را به عهده داشته و از نظر علم و عمل به مرتبه‌ای می‌رسد که وقتی کسی در آن زمان می‌گفت: علاّمه یا علاّمه بحرین، شخصی غیر از سیّد هاشم بحرانی به ذهن نمی‌‌آمد. | او به دنبال گمشدۀ خود زمانی در [[مشهد]] رضوی یافت شده و گاهی در شیراز و دورانی را در سرزمین مقدس [[نجف]] گذرانده است. سال ورود سید بحرانی به نجف اشرف و همچنین مدت اقامت او در آن جا به طور مشخص معلوم نیست، اما به یقین در سال ١٠٦٣ در نجف اشرف به محضر شیخ طُریحی وارد گشته و از او کسب علم و اخذ اجازه نموده است. همچنین سال خروج وی از نجف و این که آیا در مراکز علمی دیگر تشیع نیز به تحصیل اشتغال داشته، معلوم نیست، اگر چه به مشهد رضوی و شیراز و احتمالاً بعضی از شهرهای دیگر سفرها کرده‌است، ولی به هر دلیل سید پس از نیل به مراتب عالی اجتهاد و تبحر کامل در علوم زمان خویش به زادگاهش بحرین بازگشته و به تبلیغ و ارشاد و ترویج علوم اهل بیت پرداخته است و سپس در مقام مرجعیت تمامی نواحی بحرین، ریاست دینی آن جا را به عهده داشته و از نظر علم و عمل به مرتبه‌ای می‌رسد که وقتی کسی در آن زمان می‌گفت: علاّمه یا علاّمه بحرین، شخصی غیر از سیّد هاشم بحرانی به ذهن نمی‌‌آمد. | ||