۸۷٬۷۷۵
ویرایش
سنگاپور: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نخست وزیر' به 'نخست‌وزیر'
جز (جایگزینی متن - 'سازمان ها' به 'سازمان‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'نخست وزیر' به 'نخست‌وزیر') |
||
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
=ساختار سیاسی= | =ساختار سیاسی= | ||
بدنبال خاتمه جنگ جهانی دوم و پایان اشغال سنگاپور توسط ژاپن، کمیسیون رندل در سال 1953 توسط [[انگلیس]] تشکیل شد تا راه را برای دولت خود گردان آماده کند. کمیسیون مزبور رای داد که باید یک مجلس قانونگذاری در سنگاپور ایجاد گردد و هیات وزیران اداره امور را به دست گیرند. در سال 1955م. نخستین مجلس سنگاپور تشکیل شد. این سال مبدأ پیدایش نظام پارلمانی در سنگاپور است. مجلس قانونگذاری پس از برگزاری اولین انتخابات چند حزبی انعقاد یافت. حزب جبهه کارگری اولین دولت را تشکیل داد و '''دیوید مارشال''' به عنوان اولین | بدنبال خاتمه جنگ جهانی دوم و پایان اشغال سنگاپور توسط ژاپن، کمیسیون رندل در سال 1953 توسط [[انگلیس]] تشکیل شد تا راه را برای دولت خود گردان آماده کند. کمیسیون مزبور رای داد که باید یک مجلس قانونگذاری در سنگاپور ایجاد گردد و هیات وزیران اداره امور را به دست گیرند. در سال 1955م. نخستین مجلس سنگاپور تشکیل شد. این سال مبدأ پیدایش نظام پارلمانی در سنگاپور است. مجلس قانونگذاری پس از برگزاری اولین انتخابات چند حزبی انعقاد یافت. حزب جبهه کارگری اولین دولت را تشکیل داد و '''دیوید مارشال''' به عنوان اولین نخست‌وزیر سنگاپور انتخاب شد. '''جورج اوهلرز''' هم به عنوان اولین رئیس مجلس قانون گذاری منصوب شد. | ||
بعد از مذاکرات طولانی برای تصویب اولین قانون اساسی در سال 1958، دولت خود گردان به رهبری نگارا اعلام موجودیت کرد و مجلس با 51 عضو شروع به کار نمود. در سال 1959 حزب اقدام مردم به رهبری لی‌کوایو به پیروزی دست یافت. انچیک یوسف بن اسحاق به عنوان اولین رئیس کشور منصوب شد. | بعد از مذاکرات طولانی برای تصویب اولین قانون اساسی در سال 1958، دولت خود گردان به رهبری نگارا اعلام موجودیت کرد و مجلس با 51 عضو شروع به کار نمود. در سال 1959 حزب اقدام مردم به رهبری لی‌کوایو به پیروزی دست یافت. انچیک یوسف بن اسحاق به عنوان اولین رئیس کشور منصوب شد. | ||