۸۷٬۸۸۶
ویرایش
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'درس ها' به 'درسها') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
«كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ...» <ref>(آلعمران (3): 110).</ref><br> | «كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ...» <ref>(آلعمران (3): 110).</ref><br> | ||
آن روز كه خورشيد نبوت در آسمان كعبه رخ نمود، كسى باور نداشت كه اين ناخوانده درس، براى بشريت خفته، | آن روز كه خورشيد نبوت در آسمان كعبه رخ نمود، كسى باور نداشت كه اين ناخوانده درس، براى بشريت خفته، درسها دارد و گفتنىها بسيار. محمدامين(صلى الله عليه وآله) پيامبر گرامى اسلام با رهتوشه ايمان، عصمت و صداقت، طريق رهنمايى بشر را در پيش گرفت. با خرافههاى جاهليت عرب به كارزار برخاست و نداى توحيد سر داد تا روح معنويت در دل تشنگان حقيقت دميد. با درايت خويش سكّان رهبرى امت اسلامى را در دست گرفت و شكاف از ميان مسلمانان برداشت. مهاجر و انصار با هم برادر شدند و زنگار كينه جاهليت از دل زدودند. ياد مهربانىهاى آن ايام، بارقههاى اميد را بر دلهاى خسته از فتنه هاى زمانه مى تاباند.<br> | ||
{{شعر|نستعلیق}} | {{شعر|نستعلیق}} |