اخوان المسلمین در اروپا: تفاوت میان نسخه‌ها

از اواخر دهه شصت تا اوایل دهه هفتاد فعالیت ظاهری آنها در جامعه، به شرکت در تظاهرات یا فعالیت های مربوط به حوادث مهم جهان عرب محدود می شد. با تجربیات جدید و افراد بسیاری که به این تشکیلات پیوستند، این اهداف نیز ارتقا یافت؛ زیرا تعداد دانشجویان افزایش یافت و شرایط بد اقتصادی در کشورهای مبدأ، بیش از پیش زمینه مهاجرت را فراهم ساخت. در این زمان، اخوان [[اروپا]]، از مرحله بی هویتی، به مرحله احساس هویت رسیده بود و نیاز داشت تا این موضوع را ابراز کند. اروپا از تبعیدگاه موقت، به وطنی برای سکونت تبدیل شده بود. به دنبال آن، در مفاهیم دینی  مرتبط به وضعیت مسلمانان در غرب نیز تغییراتی پدید آمد؛ مثلا: مفاهیم دوگانه «دار الحرب» و «دار الاسلام»، جای خود را به اصطلاح «دار الدعوة» (سرزمین تبلیغ) داد. این اصطلاح برای توصیف کشورهای اروپای غربی به کار می‌رفت که قوانین آن، تمام فعالیت های دینی و تبلیغی را مجاز می دانست. مفهوم «[[فقه]] الأقلیات/ فقه اقلیت ها» نیز رایج شد و به موجب آن، فتواهای ویژه [[مسلمانان]] مقیم کشورهای غیراسلامی بررسی و صادر می شد.