۶٬۵۷۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
سنوسیان «[[اجدابیا]]» را بعنوان پایتخت خود برگزیدند سپس از تمام [[لیبی]] برای [[سید محمد ادریس]] بیعت گرفتند و این [[ایتالیا]] را خشمگین کرد. سید ادریس ناچار شد به مصر برود و رهبری قیام را به [[عمر مختار]] بسپارد. (شکری) | سنوسیان «[[اجدابیا]]» را بعنوان پایتخت خود برگزیدند سپس از تمام [[لیبی]] برای [[سید محمد ادریس]] بیعت گرفتند و این [[ایتالیا]] را خشمگین کرد. سید ادریس ناچار شد به مصر برود و رهبری قیام را به [[عمر مختار]] بسپارد. (شکری) | ||
== لیبی مستقل به رهبری ملک محمد ادریس سنوسی == | |||
[[پرونده:محمد ادریس سنوسی.jpg|بندانگشتی]] | |||
زمانی که [[جنگ جهانی دوم]] در سال 1939 در گرفت [[امیر ادریس]] با [[متفقین]] هم پیمان شد. چون پیوستن به آن‌ها را تنها راه بیرون کردن [[ایتالیایی‌ها]] از [[لیبی]] می‌دانست. او با رهبران لیبی در مصر دیدار کرد و بنا شد که یک ارتش ملی از مقیمین لیبی در مصر تحت فرمان انگلیس ایجاد شود و این‌گونه بود که «جیش التحریر» با بیش از 11 هزار سرباز ایجاد شد. (السنکی) | |||
امیر ادریس از لیبیایی‌ها خواست که نیروهای متفقین را یاری کنند که موجب شد سربازان لیبیایی حاضر در ارتش ایتالیا از آن جدا شده و به [[جیش التحریر]] بپیوندند. | |||
ادریس به لیبی بازگشت و یک اقدام سیاسی فرسایشی را، برای پذیرش استقلال لیبی در سازمان ملل آغاز کرد. بالاخره در 1949 نمایندگان وی در [[سازمان ملل]] توانستند قطعنامه 289 سازمان ملل را به تصویب برسانند. طبق این قطعنامه، سازمان ملل می‌بایست استقلال لیبی را تا حداکثر ژانویه 1952 به رسمیت می‌شناخت. | |||
روز [[24 دسامبر 1951]] استقلال [[لیبی]] اعلام شد و [[امیر ادریس]] خود را پادشاه حکومت پادشاهی متحد [[لیبی]] اعلام کرد. (سنکی) | |||
[[جنبش سنوسیه]] اساس برپایی این حکومت جدید در [[لیبی]] است و پیش از آن لیبی شهرهایی پراکنده مانند برقه و طرابلس و فزان بود. (شربینی) | |||
زعامت ملک [[محمد ادریس سنوسی]] تا اول سپتامبر 1969 استمرار یافت و در این تاریخ گروهی از افسران نظامی در رأس آن‌ها سرهنگ [[معمر قذافی]] کودتا کردند و ملک ادریس به مصر پناهنده شد. | |||