پرش به محتوا

ابومسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۶۹۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ مارس ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عرب ها' به 'عرب‌ها')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
'''برازبندیه'''
'''برازبندیه'''


یکى دیگر از شورش هایى که به پیروى از ابومسلم در خراسان روى داد خروج شخصى زردشتى الاصل به نام برازبنده است که به زبان پهلوى ورازبنده و به زبان فارسى به معنى گرازبنده است.این برازبنده پسر بمرون بود. منصور خلیفه عباسى صاحب شرطه خود عبدالجبار را به ولایت خراسان فرستاد و عبدالجبار قصد خلاف کرد و به برازبنده پیوست.برازبنده دعوى مى ‏کرد که او ابراهیم بن عبداللّه هاشمى است و نخست وى از «کیسانیان» بود. عبدالجبار به او پیوست، و چون از سپیدجامگان بود عبدالجبار پرچم سیاه عباسى را رها کرد، و علم سپید اختیار نمود و مردم را به طاعت برازبنده خواند و از خزاعیان قومى بکشت، زیرا آنان دعوت برازبنده را اجابت نکردند.منصور خراسان را به پسر خود مهدى داد و او حرب بن زیاد را به جنگ عبدالجبار فرستاد.در آن جنگ برازبنده به دست حرب کشته شد و عبدالجبار منهزم گشت و سرانجام دستگیر و زندانى شد (روز شنبه ششم ماه ربیع الاول سنه 142 ه).<ref> مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 20 با ویرایش مختصر </ref>
یکى دیگر از شورش هایى که به پیروى از ابومسلم در خراسان روى داد خروج شخصى زردشتى الاصل به نام برازبنده است که به زبان پهلوى ورازبنده و به زبان فارسى به معنى گرازبنده است.این برازبنده پسر بمرون بود. منصور خلیفه عباسى صاحب شرطه خود عبدالجبار را به ولایت خراسان فرستاد و عبدالجبار قصد خلاف کرد و به برازبنده پیوست.برازبنده دعوى مى ‏کرد که او ابراهیم بن عبداللّه هاشمى است و نخست وى از «کیسانیان» بود. عبدالجبار به او پیوست، و چون از سپیدجامگان بود عبدالجبار پرچم سیاه عباسى را رها کرد، و علم سپید اختیار نمود و مردم را به طاعت برازبنده خواند و از خزاعیان قومى بکشت، زیرا آنان دعوت برازبنده را اجابت نکردند.منصور خراسان را به پسر خود مهدى داد و او حرب بن زیاد را به جنگ عبدالجبار فرستاد.در آن جنگ برازبنده به دست حرب کشته شد و عبدالجبار منهزم گشت و سرانجام دستگیر و زندانى شد (روز شنبه ششم ماه ربیع الاول سنه 142 ه).<ref> مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 20 با ویرایش مختصر </ref> <ref>ابو ریحان بیرونی، الآثار الباقية عن القرون الخاليه،  چاپ لایپزیک، سال 1923 میلادی، ص 210</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاريخ الامم و الملوك،  13 جلدی، ليدن سال  1876- 1901 میلادی، ج10، ص 119</ref> ح<ref>سنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، با اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 میلادی، ص 178</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشيعة نوبختى، ترجمه و تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، نشر مركز انتشارات علمى و فرهنگى،  ص 75</ref> <ref>گردیزی ابوسعید عبد الحی بن ضحاک، زین الاخبار،  با سعى و اهتمام محمد ناظم، برلين، سال  1928 میلادی، تهران سال 1327 هجری شمسی،  قسمت تاريخ ساسانيان تا صفاريان با اهتمام سعيد نفيسى، طهران سال 1333 هجری شمسی، ص 123
</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948 میلادی،  ص 155 (البركوكيه) و ص 215 .</ref> <ref>ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، پنج جلدی، مصر،  سال 1347 قمری،  ج 1، ص 77</ref> <ref>ابن ندیم، الفهرست، تحقیق رضا تجدد، تهران، نشر اسدی، سال 1391 هجری شمسی، ص 65 و ص 614</ref> ا<ref>بن اثیر،  الكامل فى التاريخ، تأليف عز الدين ابن الاثير جزرى، 14 جلدی، تونبرگ، ليدن،  سال 76- 1866.  ج 5، ص 481</ref> <ref>مسعودی علی بن حسین، مروج الذهب، 9 جلدی، پاریس، سال 1861 میلادی، ج 3، ص 169 و ص 220</ref> <ref>قاضی عبد الجبار، المغنى فى ابواب التوحيد و العدل، تحقيق دكتر عبد الحليم محمود و دكتر سليمان دنيا، قاهره، ج 2، ص 178</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبد الله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی،  ص 64 و 195</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل،  ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، به تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 155</ref>
 


==پانویس==
==پانویس==
confirmed
۵٬۹۲۲

ویرایش