۸٬۱۲۵
ویرایش
کفر: تفاوت میان نسخه‌ها
←اقسام کفر در کلام امام صادق(علیه السلام)
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
کفر نفاق آن است که زبان دم از ایمان زَنَد؛ ولی دل از ایمان تهی باشد. <ref>الایمان و الکفر فی الکتاب و السّنّه، ص۵۵.</ref> <ref>تاج العروس، ج۳، ص۲۵۴.</ref> <ref>لسان العرب، ج۵، ص۱۴۴. </ref> | کفر نفاق آن است که زبان دم از ایمان زَنَد؛ ولی دل از ایمان تهی باشد. <ref>الایمان و الکفر فی الکتاب و السّنّه، ص۵۵.</ref> <ref>تاج العروس، ج۳، ص۲۵۴.</ref> <ref>لسان العرب، ج۵، ص۱۴۴. </ref> | ||
=اقسام کفر در کلام امام صادق(علیه السلام)= | =اقسام کفر در کلام امام صادق (علیه السلام)= | ||
تقسیمی دیگر نیز برای کفر از روایت امام صادق (علیه السلام) برون کشیده‌اند: <ref>میزان الحکمه، ج۳، ص۲۷۱۱-۲۷۱۲ </ref> | تقسیمی دیگر نیز برای کفر از روایت امام صادق (علیه السلام) برون کشیده‌اند: <ref>میزان الحکمه، ج۳، ص۲۷۱۱-۲۷۱۲ </ref> | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
کفر مطلق کفری است که هیچ یک از قیدهای پیشین را ندارد. <ref>بحارالانوار، ج۹۰، ص۶۰. </ref> <ref>بحارالانوار، ج۶۹، ص۱۰۰. </ref> | کفر مطلق کفری است که هیچ یک از قیدهای پیشین را ندارد. <ref>بحارالانوار، ج۹۰، ص۶۰. </ref> <ref>بحارالانوار، ج۶۹، ص۱۰۰. </ref> | ||
برخی کفر را سی و پنج قسم دانسته اند که از ضرب هفت قسم متعلق کفر در پنج قسم کافر حاصل گردد. <ref>فرهنگ لغات کامل در قرآن، ص۳۰.</ref> | برخی کفر را سی و پنج قسم دانسته اند که از ضرب هفت قسم متعلق کفر در پنج قسم کافر حاصل گردد. <ref>فرهنگ لغات کامل در قرآن، ص۳۰.</ref> | ||
=معنای کفر در آثار فقیهان امامیه= | |||
کفر که در لغت به معنای پوشاندن می‌باشد از منظر فقهای امامیه دارای مراتبی است که یکی از مراتبش کفر جحودی قرار دارد. انکاری که ناشی از جحد و درک حقیقت باشد بدان کفر جحودی گفته می‌شود. در نوشتار ذیل گفتار برخی از فقیهان شیعه را در این زمینه بیان می‌کنیم. | |||
==محدث بحرانی== | |||
ایشان نخست به معانی چهار گانه کفر در قران پرداخته و می‌نویسد: – | |||
اعلم أنّ الکفر قد ورد فی نصوص أهل الخصوم على وجوه: | |||
أحدها: کفر الجحود، ومنه قوله سبحانه ( وکانوا من قبل یستفتحون على الذین کفروا فلمّا جاءهم ما عرفوا کفروا فلعنة الله على الکافرین ) <ref>(البقرة : 89)</ref>. | |||
وثانیها: کفر النعمة، ومنه قوله سبحانه ( لیبلونی أأشکر أم أکفر ومن شکر فإنّما یشکر لنفسه ومن کفر فانّ ربّی غنیّ کریم ) <ref>(النمل : 40 )</ref>. | |||
وثالثها: الکفر بترک ما أمر الله، ومنه قوله تعالى ( ولله على الناس حجّ البیت من استطاع إلیه سبیلاً ومن کفر ) <ref>(آل عمران : 97)</ref> ومنه ما ورد أنّ تارک الزکاة کافر، وتارک الصوم کافر، وتارک الحجّ کافر. | |||
ورابعها: کفر البراءة، کقوله سبحانه حکایة عن إبراهیم ( علیه السلام ) ( کفرنا بکم ) ( ممتحنه4 ) أی: تبرّأنا منکم، وقوله سبحانه حکایة عن إبلیس وتبرّیه من أولیائه من الإنس یوم القیامة ( إنّی کفرت بما أشرکتمون من قبل ) <ref>( ابراهیم 22 )</ref> أی: تبرّأت. | |||
مفاد گفتار مذکور این است که کفر در قرآن در معانی چهار گانه: کفر جحودی کفر نعمت کفر بسبب ترک اوامر الهی و کفر برائت بکار رفته است. | |||
محدث بحرانی در ادامه نسبت به معنای کفر نسبت به منکران امامت می گوید کفر بکار رفته در روایات نسبت به اینان کفر جحودی می‌باشد: | |||
... فاعلم أنّ الکفر الذی ورد فی الأخبار فی حقّ هؤلاء الفجّار هو القسم الأوّل من هذه الأقسام، وهو کفر الجحود، حیث أنّهم قد جحدوا أضرّ ضروریّات الدین المحمّدی، وأنکروه کما هو على صفحات وجوههم واضح جلیّ، وهو الولایة وحبّ أهل بیت العصمة والهدایة...- انتهی-<ref>الشهاب الثاقب ص 168</ref> | |||
همانگونه در کلام ایشان آمده است ولایت اهل بیت از ضروری ترین ضروریات اسلام بوده و کفر منکران از نوع کفر جحودی خواهد بود: وجحدوا بها و استیقنتها انفسهم ظلما و علوا(قران کریم) | |||
==امام خمینی== | |||
ایشان معیار کفر را استحلال حرام و جحود در برابر حقیقت می داند. جحد هم زمانی است که انسان در برابر حقیقت روشن و قطعی بایستد و حاضر به پذیرش آن نباشد: | |||
...ولا یخرجه إلى الکفر إلَّا الجحود والاستحلال <ref>کتاب الطهاره (طبع جدید)ج 3ص 450</ref> | |||
ایشان در ادامه جهت تایید معنای مذکور برای کفر به صحیحةِ زرارة استشهاد می کند: | |||
عن أبی عبد الله ( علیه السّلام ) قال:لو أنّ العباد إذا جهلوا وقفوا ولم یجحدوا لم یکفروا <ref>الكافي 2: 388/ 19، وسائل الشيعة 1: 32، كتاب الطهارة، أبواب مقدّمة العبادات، الباب 2، الحديث 8.</ref> | |||
از این روایت استفاده می شود که افراد جاهل و ناآگاه تا زمانی که بدون دلیل چیزی را انکار نکنند کافر شمرده نمی‌شوند پس جاحد دو مصداق دارد: | |||
الف - بدون دلیل چیزی را انکار کند | |||
ب- حق را بعد از شناخت و آگاهی از آن انکار نماید | |||
از دیدگاه ایشان اسلام و ایمان از منظر قران و سنت دارای مراتب بوده و نمی‌توان کسانی را که در مرتبه نازله آن قرار دارند از دائره اسلامیت خارج دانست: | |||
... فإنّ " الإسلام " و " الإیمان " و " الشرک " أُطلقت فی الکتاب والسنّة بمعانٍ مختلفة، ولها مراتب متفاوتة، ومدارج متکثّرة، کما صرّحت بها النصوص، ویظهر من التدبّر فی الآیات، | |||
ففی آیة( قالَتِ الأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا ولکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا ولَمَّا یَدْخُلِ الإِیمانُ فِی قُلُوبِکُمْ ) | |||
وفی آیة ( فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِکَ تَحَرَّوْا رَشَداً ) | |||
وفی آیة ( إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ الله الإِسْلامُ ) | |||
وفی آیة ( فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ) | |||
وفی آیة ( فَمَنْ یُرِدِ الله أَنْ یَهْدِیَه یَشْرَحْ صَدْرَه لِلإِسْلامِ ) | |||
وفی روایة الإسلام ما ظهر من قول أو فعل، وهو الذی علیه جماعة الناس من الفرق کلَّها.وفی أخرى والإسلام: شهادة أن لا إله إلَّا الله، والتصدیق برسول الله ( صلَّى الله علیه وآله وسلَّم وفی ثالثة إنّ الله خلق الإسلام فجعل له عرصة، وجعل له نوراً، وجعل له حصناً، وجعل له ناصراً إلى آخره وفی رابعة الإسلام عریان، فلباسه الحیاء، وزینته الوفاء، ومروّته العمل الصالح، وعماده الورع، ولکلّ شیء أساس، وأساس الإسلام حبّنا أهلَ البیت. | |||
وفی خامسة: قال أمیر المؤمنین ( علیه السّلام ): | |||
لأنسبنّ الإسلام نسبة لم ینسبه أحد قبلی، ولا ینسبه أحد بعدی إلَّا بمثل ذلک: إنّ الإسلام هو التسلیم، والتسلیم هو الیقین، والیقین هو التصدیق، والتصدیق هو الإقرار، والإقرار هو العمل، والعمل هو الأداء.. إلى آخره. | |||
ایشان در ادامه به مراتب ایمان در روایات اشاره نموده و می‌فرماید: | |||
وکذا للإیمان مراتب، لو حاولنا ذکرها خرجنا عمّا هو مقصدنا الآن، وبإزاء کلّ مرتبة من مراتب الإسلام والإیمان مرتبة من مراتب الکفر والشرک، فراجع أبواب أُصول " الکافی " وغیره، کباب وجوه الکفر، وباب وجوه الشرک <ref>کتاب الطهاره ج 3ص 432-434</ref> | |||
همه اینها نشانه آن است که حکم به تکفیر و تنجیس کسانی که اظهار و اقرار به شهادتین می‌کنند مخالف قران و سنت و نیز ارتکاز مسلمانان می‌باشد. | |||
=منبع= | =منبع= | ||