۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کرده اند' به 'کردهاند') |
جز (جایگزینی متن - 'می گرد' به 'میگرد') |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==رجعت== | ==رجعت== | ||
در روایات آمده است که هنگام ظهور منجی عجل الله تعالی فرجه عده ای از [[مومنان]] و [[شیعیان]] دوستدار حضرت که از دنیا رفته بودند به اذن الهی دوباره زنده میشوند و به دنیا بر | در روایات آمده است که هنگام ظهور منجی عجل الله تعالی فرجه عده ای از [[مومنان]] و [[شیعیان]] دوستدار حضرت که از دنیا رفته بودند به اذن الهی دوباره زنده میشوند و به دنیا بر میگردند تا در رکاب حضرت او را یاری کنند و نیز برخی از دشمنان [[اهل بیت]] را جهت گرفتن انتقام برمی گرداند تا عذاب دنیا را بچشند و به قدرت و شوکت آن حضرت پی ببرند. <ref> علامه طبرسی، مجمع البیان، ج7، ص367.</ref> | ||
علاوه مطابق با مفاد روایات و تفاسیر آیه شریفه: وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ <ref>سوره نمل آیه 83</ref> | علاوه مطابق با مفاد روایات و تفاسیر آیه شریفه: وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ <ref>سوره نمل آیه 83</ref> | ||
و ( به خاطر بسپار) روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب میکنند، محشور می کنیم و آنها (برای سؤال) باز داشته خواهند. به [[رجعت]] اشاره میکند که در این آیه فقط به برانگیخته شدن عدّهای از مکذبان و نه همه آنها اشاره شده است به همین جهت بیان کردهاند که آیه مربوط به آخرالزمان است در آن وقت عدهای از [[نیکوکاران]] و [[بدکاران]] زمان های گذشته گذشته، زنده میشوند و هر کدام نتیجه اعمال خویش را خواهد دید. ر ک، <ref>مجمعالبیان، ج7، ص366</ref>؛ <ref> تفسیر البرهان، ج4، ص228-231؛ تفسیر المیزان، ج15، ص397 و 398</ref> | و ( به خاطر بسپار) روزی را که از هر امتی گروهی از آنان را که آیات ما را تکذیب میکنند، محشور می کنیم و آنها (برای سؤال) باز داشته خواهند. به [[رجعت]] اشاره میکند که در این آیه فقط به برانگیخته شدن عدّهای از مکذبان و نه همه آنها اشاره شده است به همین جهت بیان کردهاند که آیه مربوط به آخرالزمان است در آن وقت عدهای از [[نیکوکاران]] و [[بدکاران]] زمان های گذشته گذشته، زنده میشوند و هر کدام نتیجه اعمال خویش را خواهد دید. ر ک، <ref>مجمعالبیان، ج7، ص366</ref>؛ <ref> تفسیر البرهان، ج4، ص228-231؛ تفسیر المیزان، ج15، ص397 و 398</ref> |