۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می رسد' به 'میرسد') |
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'میکرد') |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==شرح حال صالح بن مسرح== | ==شرح حال صالح بن مسرح== | ||
صالح بن مسرّح تمیمی پیشوای خوارج صفریه و نخستین کسی است که از میان آنان سر به شورش برداشت. او مردی عابد، پرهیزکار، خاشع و زردچهره بود و از اینرو، پیروانش را صفریه (منسوب به صفر؛ یعنی زردی) خواندند. زردی چهره نشانه یارانش بود، چرا که در اثر کثرت عبادت و روزهداری چهرههای شان زرد شده بود. صالح در شهر «دارا» در ناحیه جزیره سکونت داشت، اما میان مناطق موصل و نصیبین رفت و آمد | صالح بن مسرّح تمیمی پیشوای خوارج صفریه و نخستین کسی است که از میان آنان سر به شورش برداشت. او مردی عابد، پرهیزکار، خاشع و زردچهره بود و از اینرو، پیروانش را صفریه (منسوب به صفر؛ یعنی زردی) خواندند. زردی چهره نشانه یارانش بود، چرا که در اثر کثرت عبادت و روزهداری چهرههای شان زرد شده بود. صالح در شهر «دارا» در ناحیه جزیره سکونت داشت، اما میان مناطق موصل و نصیبین رفت و آمد میکرد. وی یارانی داشت که برای آنان قرآن میخواند و اندرزشان میداد. آنگاه آنان را به قیام علیه حکومت و نپذیرفتن ستم و جهاد با مخالفان فرا خواند. یارانش به خواسته وی پاسخ مثبت دادند. در این میان شبیب بن یزید شیبانی نیز نزد وی آمد و فرمانده سپاه او شد. عاقبت میان شبیب و امیر ناحیه جزیره، محمد بن مروان، جنگهایی در نزدیکی موصل در گرفت که صالح در یکی از آن ها به قتل رسید و پس از او شبیب بن یزید شیبانی پیشوایی خوارج را بر عهده گرفت. | ||
<ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابیالکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۹۳.</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۱۶</ref>.<ref>ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۵۲.</ref> | <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابیالکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۹۳.</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۱۶</ref>.<ref>ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۵۲.</ref> | ||