پرش به محتوا

ولی الدین قادری: تفاوت میان نسخه‌ها

۴٬۲۹۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:تصوف و عرفان.jpg|بندانگشتی|]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!ولی‌الدین محمد بن عثمان بن یحیی بن حسام‌الدین گیلانی نقیب
|-
|القاب و سایر نام‌ها
|ولی‌الدین قادری حسنی بغدادی
صاحب المراد
|-
|وفات
|1175ه
|-
|استادان
|شیخ عثمان بن یحیی، ابوبکر بن یحیی 
|-
|آثار
|حزب البسمله.
منظومه في سيره رسول الله.
حزب الخیر الجسیم.
ادب المرید فی معنی لا اله الا الله و كیفیه التعبد بها.
المقاصد النورانیه.
|-
|دین و مذهب
|اسلام، تسنن
|-
|}
</div>
'''ولی‌الدین قادری حسنی بغدادی''' امام و عالم دینی از شیوخ [[تصوف|صوفیه]] شهر [[بغداد]] در دوران امپراتوری [[عثمانی]] و از شخصیت‌های برجسته در سلسله قادری و خاندان گیلانی بود. او شخصیتی عالم، فقیه، محدث بوده است. او در عصری می‌زیست که در [[جهان اسلام]] انواع نابسامانی‌های سیاسی و مذهبی وجود داشت.
'''ولی‌الدین قادری حسنی بغدادی''' امام و عالم دینی از شیوخ [[تصوف|صوفیه]] شهر [[بغداد]] در دوران امپراتوری [[عثمانی]] و از شخصیت‌های برجسته در سلسله قادری و خاندان گیلانی بود. او شخصیتی عالم، فقیه، محدث بوده است. او در عصری می‌زیست که در [[جهان اسلام]] انواع نابسامانی‌های سیاسی و مذهبی وجود داشت.


خط ۳۳: خط ۶۱:
شیخی از طریقه قادریه و در برخی از اشارات به قادری مولوی بودن وی اشاره کرده اند که نشان دهنده اقتباس و آشنایی وی با طریقت مولوی است که مولانا جلال‌الدین رومی بنیانگذار آن بوده است و بسیار رواج داشته است. در دوران امپراتوری عثمانی شناخته و دنبال شد.
شیخی از طریقه قادریه و در برخی از اشارات به قادری مولوی بودن وی اشاره کرده اند که نشان دهنده اقتباس و آشنایی وی با طریقت مولوی است که مولانا جلال‌الدین رومی بنیانگذار آن بوده است و بسیار رواج داشته است. در دوران امپراتوری عثمانی شناخته و دنبال شد.
پس از کسب مقامات علمی و سلوکی به زبان محلی به «دده ولی» معروف بود و معنی کلمه دده در زبان ترکی عثمانی به شیخ امر و سید الشریف است.
پس از کسب مقامات علمی و سلوکی به زبان محلی به «دده ولی» معروف بود و معنی کلمه دده در زبان ترکی عثمانی به شیخ امر و سید الشریف است.
[[فقه]] و صرف و نحو و احکام و حساب را برای شیوخ زمان خود در [[بغداد]] تدریس می نمود و [[قرآن]] را با کمال ظاهری و منش برازنده و ادب و وفا عملی می ساخت و بسیار سخاوتمند بود با پدر عازم [[حج]] شد و چنان کرامات اخلاقی داشت که مردم هنوز آن را در حافظه تاریخی خود داشته و به خاطر آنچه از علم و دین به آنان می آموخت و نسب سیادتی که داشت مورد احترام و قدردانی مردم روستا بود.
[[فقه]] و صرف و نحو و احکام و حساب را برای شیوخ زمان خود در [[بغداد]] تدریس می نمود و [[قرآن]] را با کمال ظاهری و منش برازنده و ادب و وفا عملی می ساخت و بسیار سخاوتمند بود با پدر عازم [[حج]] شد و چنان کرامات اخلاقی داشت که مردم هنوز آن را در حافظه تاریخی خود داشته و به خاطر آنچه از علم و دین به آنان می آموخت و نسب سیادتی که داشت مورد احترام و قدردانی مردم روستا بود<ref>كتاب :تاريخ الاسرة الكيلانية في ديالى، منصور الكيلاني، مكتبة الأندلس ،بيروت،1958 ،ص612</ref>.


=آثار=
=آثار=


از آثار وی نسخه خطی قرآن به قلم وی است که در سال 1997 به کتابخانه دارالعلم [[عراق]] اهدا شد و نسخه ای از دلائل الخیرات در کتابخانه شریف قادریه محفوظ است.
از آثار وی نسخه خطی قرآن به قلم وی است که در سال 1997 به کتابخانه دارالعلم [[عراق]] اهدا شد و نسخه ای از دلائل الخیرات در کتابخانه شریف قادریه محفوظ است.
نقل شده است که وی از نزدیکان نقیب اشراف بغداد سید علی بن فرج‌الله بن عبدالقادر بن ابراهیم بن شرف‌الدین گیلانی بود که در سال 1111 هجری قمری - تا تاریخ وفاتش در سال 1154 هجری قمری - بین آنها مکاتبات و سوابقی به دست آمده است. .
نقل شده است که وی از نزدیکان نقیب اشراف بغداد سید علی بن فرج‌الله بن عبدالقادر بن ابراهیم بن شرف‌الدین گیلانی بود که در سال 1111 هجری قمری - تا تاریخ وفاتش در سال 1154 هجری قمری - بین آنها مکاتبات و سوابقی به دست آمده است.به جز این موارد از شیخ ولی الدین آثار متعددی بر جای مانده که مشهورترین آنها عبارتند از:
حزب البسمله.
منظومه في سيره رسول الله.
حزب الخیر الجسیم،
ادب المرید فی معنی لا اله الا الله و كیفیه التعبد بها.
المقاصد النورانیه.
جمیل الاشارات من دلائل الخیرات.
هدایه المبتدئین فی النحو<ref>كتاب: نزهة المشتاق في علماء العراق، محمد بن عبد الغفور البغدادي، مخطوط، في مكتبة المتحف العراقي برقم9420 ،ورقة 77</ref>.


=وضعیت اجتماعی و سیاسی=
=وضعیت اجتماعی و سیاسی=
خط ۴۵: خط ۸۰:


ذکر شده اغلب سادات عراق از جمله سادات حسنی و حسینی عازم [[ترکیه]]، ترابزون، دیاربکر، [[شام]] و [[ایران]] مهاجرت کردند و پس از سال 950 هجری قمری و تا سال 1150 سادات بازگشتند که تقریباً سال 1750 میلادی مطابق با 1161 هجری قمری بوده است.
ذکر شده اغلب سادات عراق از جمله سادات حسنی و حسینی عازم [[ترکیه]]، ترابزون، دیاربکر، [[شام]] و [[ایران]] مهاجرت کردند و پس از سال 950 هجری قمری و تا سال 1150 سادات بازگشتند که تقریباً سال 1750 میلادی مطابق با 1161 هجری قمری بوده است.
همگی در عراق سکونت شدند اما برخی از آنان در مقام فرماندهی لشکر با درجه پاشا و کسانی که ریاست [[طریقت]] [[قادریه]] را به عهده گرفتند و برخی نیز ریاست شیخیه قادریه را بر عهده گرفتند و برخی ریاست ولایات پنجگانه را با هم بر عهده داشتند. دز عین حال این موضوع مهم حائز امیت است که همه آنها در [[امپراتوری عثمانی]] دارای رتبه های عالی بودند.<br />
همگی در عراق سکونت شدند اما برخی از آنان در مقام فرماندهی لشکر با درجه پاشا و کسانی که ریاست [[طریقت]] [[قادریه]] را به عهده گرفتند و برخی نیز ریاست شیخیه قادریه را بر عهده گرفتند و برخی ریاست ولایات پنجگانه را با هم بر عهده داشتند. دز عین حال این موضوع مهم حائز امیت است که همه آنها در [[امپراتوری عثمانی]] دارای رتبه های عالی بودند.
==پانویس==
 
<references />
=سند اجازه طریقت=
 
ولی الدین محمد القادری از شیخ و پدرش سید عثمان قادری او از شیخ و عمویش ابوبکر قادری از شیخ و پدرش سید یحیی قادری او از شیخ و پدرش سید حسام الدین قادری از شیخ و پدرش سید نورالدین قادری او از شیخ و پدرش سید ولی الدین قادری او از شیخ و پدرش سید زین الدین کبیر قادری او از شیخ و پدرش سید شرف الدین قادری و او از شیخ و پدرش سید شمس الدین قادری و او از شیوخ و اجدادش از جدشان سید محمد هتاک از شیخ و پدرش سید عبدالعزیز قادری او از شیخ و پدرش عبدالقادر گیلانی از قاضی شیخ ابوسعید مبارک مخزومی از شیخ علی الحکاری از شیخ ابوفرج طوسی از شیخ [[شبلی|ابوبکر شبلی]] از شیخ عبدالواحد تمیمی از شیخ الفریقین شیخ [[جنید بغدادی|جنید]] او از دایی اش [[سری سقطی|سری السقطی]] از شیخ [[معروف کرخی]] از شیخ داوود الطائى از شیخ حبیب العجمى از [[حسن بصری|حسن بصرى]] او از [[امیرالمؤمنین]] [[علی بن ابی طالب]]<ref>كتاب :جامع الأنوار في مناقب الابرار، نظمي زادة ،مخطوطة متحف طوب قابي بإسطنبول، برقم1204e.h</ref><ref>كتاب :جامع الأنوار في مناقب الابرار، نظمي زادة ،مخطوطة متحف طوب قابي بإسطنبول، برقم1204e.h.</ref>
 
=درگذشت=
 
وی در سال 1175 هجری قمری تا 1761 میلادی در زمان سلطان مصطفی سوم عثمانی در زمان سلیمان ابولیله والی بغداد درگذشت و در زاویه خود در بلدروز به خاک سپرده شد. مزار او هنوز مورد توجه عموم مسلمانان بوده و آن را زیارت می کنند، زیرا این زیارتگاه مورد عنایت دولت وقت عثمانی بوده و گنبدی بر آن ساخته و احیای آن را به فرزندان شیخ ولی الدین سپرده و بنا به گفته و اسناد عثمانی  به آل حجیه معروف اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D9%84%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%8A#cite_note-ReferenceB-13 ولي الدين القادري]</ref>.


=پانویس=
{{پانویس|2}}


[[رده: تصوف]]
[[رده: تصوف]]
confirmed
۳٬۹۰۲

ویرایش