حجیت قول صحابه از منظر فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از کلمات ائمه اربعه اهل سنت استفاده می شود که قول و سنت صحابه انگاه که از کتاب و سنت نبوی، دلیلی- برمساله-  موجود نباشد  حجت خواهد بود .

ایشان در تبیین دیدگاه مالک نسبت  به حجیت عمل صحابه و نسبت ان با حجیت عمل اهل مدینه می‌نویسد: از انجا که اهل مدینه نخستین ، از صحابه پیامبرص بودند از اینرو چنین استنباط می شود که مبنای حجیت عمل و اجماع اهل مدینه مستلزم حجیت عمل صحابه خواهد بود .  

ثالثا: ایه مذکور در مقام بیان تفضیل امت اسلامی بر سائر امتهاست نه در مقام جعل حجیت برای همه گفتار و اعمالی که از صحابه پیامبر ص صادر می شود .   

نکاتی که نسبت به استدلال  شاطبی در ایه اول بیان گردید نسبت به ایه دوم هم اجرا می شود بعلاوه انکه اثبات عدالت صحابه دلیل بر تلقی سنت از گفتارشان -  صحابه - نمی‌گردد چون در اینصورت – معیار دانستن عدالت - مستلزم تلقی سنت از گفتار همه افراد عادل – اعم از صحابه و غیر صحابه -  خواهد بود.از طرفی اثبات عدالت صحابه بمعنای ان است که اینان در گفتارشان صادق بوده و اهل کذب نمی‌باشند اما احتمال بروز خطا از انان را سلب نمی‌کند .