۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نشانه ها' به 'نشانهها') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''امام مهدی (عج) در دیدگاه دانشمندان حنفی مذهب''' عنوان مقالهای است که پیرامون [[امام مهدی]] (عج) دوازدهمین فرزند از نوادگان [[رسول خدا]] (ص) و امام دوازدهم [[شیعیان]] جهان که به عقیده ایشان از نظرها تا روز موعود الهی در غیبت به سر می برد، اختصاص یافته است. در این مقاله نگاه [[حنفی]] ها به این مساله مورد بررسی قرار گرفته است. | '''امام مهدی (عج) در دیدگاه دانشمندان حنفی مذهب''' عنوان مقالهای است که پیرامون [[امام مهدی]] (عج) دوازدهمین فرزند از نوادگان [[رسول خدا]] (ص) و امام دوازدهم [[شیعیان]] جهان که به عقیده ایشان از نظرها تا روز موعود الهی در غیبت به سر می برد، اختصاص یافته است. در این مقاله نگاه [[حنفی]] ها به این مساله مورد بررسی قرار گرفته است. | ||
=دانشمندان [[حنفی]] مذهب و امام مهدی (عج)= | =دانشمندان [[حنفی]] مذهب و امام مهدی (عج)= | ||
تعدادی از عالمان و نویسندگان حنفی مذهب | تعدادی از عالمان و نویسندگان حنفی مذهب درباره مهدویت و اعتقاد به مهدی آخر الزمان، نوشته ها و آثار خوب و ارزشمندی را از خود بر جای گذاشتهاند. در پاره ای از موارد، علاوه بر اصل اعتقاد به ظهور امام مهدی علیه السلام، به مانند شیعه به زنده بودن وی نیز معتقد میباشند و اینک دیدگاه چند نفر از دانشمندان حنفی مذهب در پی میآید: | ||
==[[ابن جوزی]] (م ۶۵۰ ه. ق)== | ==[[ابن جوزی]] (م ۶۵۰ ه. ق)== | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
«فصل فی ذکر الحجة المهدی هو محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا و کنیته ابوعبدالله و ابوالقاسم و هو الخلف الحجة صاحب الزمان. »<br> | «فصل فی ذکر الحجة المهدی هو محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا و کنیته ابوعبدالله و ابوالقاسم و هو الخلف الحجة صاحب الزمان. »<br> | ||
آن گاه روایاتی از منابع [[اهل سنت]] ذکر میکند که در آنها موضوعات مربوط به امام مهدی علیه السلام مطرح شده است. ابن جوزی سپس به دیدگاه امامیه | آن گاه روایاتی از منابع [[اهل سنت]] ذکر میکند که در آنها موضوعات مربوط به امام مهدی علیه السلام مطرح شده است. ابن جوزی سپس به دیدگاه امامیه درباره زنده بودن امام مهدی علیه السلام پرداخته و برخی دلایل شیعیان در این باره را یاد آور شده است. از نوشته ابن جوزی چنین بر میآید که وی اعتقاد شیعه را درباره امام مهدی علیه السلام پذیرفته و آن را منطقی و قابل قبول دانسته است. | ||
==[[ابن طولون دمشقی]] (م ۹۳۵ ه. ق)== | ==[[ابن طولون دمشقی]] (م ۹۳۵ ه. ق)== | ||
وی که در حدیث، فقه و تاریخ صاحب نظر بوده، کتابی با نام «الائمة الاشاعة» دارد که بخشی را به «الحجة المهدی» اختصاص داده و در آن به بحث | وی که در حدیث، فقه و تاریخ صاحب نظر بوده، کتابی با نام «الائمة الاشاعة» دارد که بخشی را به «الحجة المهدی» اختصاص داده و در آن به بحث درباره امام مهدی علیه السلام پرداخته است. در این اثر، بیشتر عقاید و اندیشه های شیعه در مورد ولادت امام مهدی علیه السلام و زنده بودن آن حضرت را نوشته است و هر چند با صراحت این عقاید را نپذیرفته، ولی از لا به لای نوشته وی چنین بر میآید که تمایل به قبول آنها دارد و البته اظهار نظر صریح را به کتاب دیگرش با نام «الهدی الی ماورد فی المهدی» موکول کرده و ظاهرا از این نوشته هم اثری باقی نمانده است. ابن طولون در کتاب «الائمة اثنا عشر» با احترام و تجلیل فراوان اسامی امامان دوازده گانه شیعه را در اشعاری گنجانده است. | ||
==[[عبدالوهاب شعرانی]] (م ۹۷۳ ه. ق)== | ==[[عبدالوهاب شعرانی]] (م ۹۷۳ ه. ق)== | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
وی که متولد شده در بلخ میباشد، بیشتر تحصیلاتش را در همان دیار سپری کرد و ادامه تحصیلات را در بخارا گذراند. بعد از آن به تصوف و عرفان نیز روی آورد و از بزرگان صوفیه شد. بدین شکل، هم در مباحث نقلی و هم طریقی صاحب مقاماتی گردید. | وی که متولد شده در بلخ میباشد، بیشتر تحصیلاتش را در همان دیار سپری کرد و ادامه تحصیلات را در بخارا گذراند. بعد از آن به تصوف و عرفان نیز روی آورد و از بزرگان صوفیه شد. بدین شکل، هم در مباحث نقلی و هم طریقی صاحب مقاماتی گردید. | ||
او کتاب «ینابیع المودة» را در مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام نگاشته است و بخش عمده ای از آن را به مباحث مربوط به امام مهدی علیه السلام اختصاص داده و آیات تفسیر و تأویل شده | او کتاب «ینابیع المودة» را در مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام نگاشته است و بخش عمده ای از آن را به مباحث مربوط به امام مهدی علیه السلام اختصاص داده و آیات تفسیر و تأویل شده درباره آن حضرت را ذکر کرده و نیز روایاتی که در مورد ایشان نقل شده، از منابع مختلف آورده است. همین طور، احادیث خلفای دوازده گانه و تفسیرهایی که برای آنها شده را ذکر کرده و نقلهایی که درباره ولادت ایشان شده و نیز علمای سنی مذهب را که تصریح بر ولادت آن کردهاند، نام برده است. در بخش دیگر، کرامات و خارق عادتهایی که توسط آن حضرت انجام شده را نقل کرده و ملاقات کنندگان با ایشان را در دوره غیبت یاد آور شده است.<br> | ||
از مجموع نوشته های وی چنین بر میآید که نویسنده درباره امام مهدی علیه السلام همانند شیعه میاندیشد و معتقد به ولادت و زنده بودن آن حضرت است. | از مجموع نوشته های وی چنین بر میآید که نویسنده درباره امام مهدی علیه السلام همانند شیعه میاندیشد و معتقد به ولادت و زنده بودن آن حضرت است. | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
وی در کتاب «غایة المواعظ» در بخش شمارش نشانههای برپایی قیامت ـ به مانند برخی دیگر از دانشمندان اهل سنت ـ ظهور امام مهدی علیه السلام را از جمله این نشانهها دانسته و گفته است که قول صحیح تر نزد بیشتر عالمان و دانشمندان، ظهور و خروج امام مهدی علیه السلام است. | وی در کتاب «غایة المواعظ» در بخش شمارش نشانههای برپایی قیامت ـ به مانند برخی دیگر از دانشمندان اهل سنت ـ ظهور امام مهدی علیه السلام را از جمله این نشانهها دانسته و گفته است که قول صحیح تر نزد بیشتر عالمان و دانشمندان، ظهور و خروج امام مهدی علیه السلام است. | ||
وی از قول ابن حجر هیتمی در «الصواعق المحرقة» نقل میکند که آیه «وَ اِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَة» در مورد امام مهدی علیه السلام نازل شده است. آن گاه در ادامه میگوید که | وی از قول ابن حجر هیتمی در «الصواعق المحرقة» نقل میکند که آیه «وَ اِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَة» در مورد امام مهدی علیه السلام نازل شده است. آن گاه در ادامه میگوید که درباره آمدن امام مهدی علیه السلام، احادیث و اخبار متعددی وارد شده و به همین مناسبت، تعدادی از این احادیث را ذکر کرده است. درباره سیر حکومتی که امام خواهد داشت، بحثهایی را مطرح کرده و نظرات عالمان معروف را مورد اشاره قرار داده است. | ||
وی در پایان، با اشاره به اعتقاد شیعه در مورد زنده بودن امام علیه السلام، این باور را مردود دانسته و آن را انکار میکند؛ البته دلیل خاصی برای این کار ارائه نکرده است.<br> | وی در پایان، با اشاره به اعتقاد شیعه در مورد زنده بودن امام علیه السلام، این باور را مردود دانسته و آن را انکار میکند؛ البته دلیل خاصی برای این کار ارائه نکرده است.<br> | ||