مرجعیت علمی اهل‌بیت (علیهم‌السلام) (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

شیعه امامیه معتقد است که امامان معصوم، جانشینان رسول خدا «صلّی اللّه علیه و آله» در شئون ولایت و سرپرستی امّت اسلامی و حاکمیت سیاسی بر جامعه اسلامی، تبیین و ترویج دین و حفاظت و پاسداری آن از تحریف‌ها و هدایتگری امّت اسلامی به سمت سعادت و کمال بشری هستند. اگرچه در برهه ای از زمان، به خاطر شرایط خاص جامعه اسلامی،امّت اسلام از برخی فیوضات ائمه معصومین همچون رهبری سیاسی جامعه محروم شده‌اند ولی همواره مرجعیت علمی مسلمین و تلاش برای تبیین و پیراستگی شریعت خالص از شائبه‌ها و انحرافها و هدایت امّت اسلام، از وظایف اصلی امامان شیعه بوده است که حتی در شرایط سخت سیاسی بدان عمل می‌کرده اند.<br>

یکی از اختلاف‌های بین شیعه و اهل سنّت، اختلاف در مرجعیت سیاسی اهل بیت «علیهم السلام» بعد از رحلت رسول خدا «صلّی اللّه علیه و آله» است اما در شئون دیگر ائمه اهل بیت «علیهم السلام» همچون شأن تبیین معارف دین، نزاع پررنگی بین اهل سنّت و شیعه وجود ندارد. تقریباً تمام امامان مذاهب اهل سنت یا باواسطه و یا بی واسطه، شاگردان مکتب امامان شیعه بوده‌اند و عدالت و پارسایی امامان بزرگوار شیعه و همچنین علم سرشارآنان مورد قبول و اعتراف ائمه اهل سنّت بوده و هست.<br>

به عبارت دیگر اگرچه مرجعیت سیاسی اهل بیت «علیهم السلام» مورد قبول اهل سنّت و جماعت نیست ولی مانعی از پذیرش مرجعیت علمی آنان و احادیثی که از جدّ بزرگوارشان به عنوان سنّت رسول خدا«صلّی اللّه علیه و آله» نقل کرده اند وجود ندارد چنان که بسیاری از علمـا و بزرگان اهل سنت از ائمه اهل بیت «علیهم السلام» نقل حدیث کرده اند و همان طور که اشاره شد امامان اهل بیت «علیهم السلام» را برترین نمونه‌های دانش و زهد و پارسایی مى‌دانستند و همین نقطه می‌تواند راه گشای حلّ بسیاری از مسائل اختلافی بین شیعه و اهل سنّت باشد.<br>

این رویکرد به آیت اللّه العظمی بروجردی از مراجع بزرگ شیعه در قرن اخیر منسوب است. نظر ایشان برای تقریب بین پیروان مذاهب اسلامی طبق آن چه از برخی شاگردان ایشان نقل شده است این بود که سزاوار است شیعه در عصر حاضر تنها بر مرجعیت علمی اهل بیت «علیهم السلام» تأکید کند و از طرح مسأله خلافت بلافصل حضرت علی «علیه السلام» و خاندان پاکش بعد از رحلت رسول خدا«صلّی اللّه علیه و آله» خودداری نماید.<br>

البته ایشان به هیچ وجه در نظر نداشت که مسأله خلافت سیاسی ائمه «علیهم السلام» را انکار نماید یا آن را کم ارزش و غیر مهم جلوه دهد بلکه ایشان با در نظر گرفتن اولویتها و نیازهای ضروری مسلمانان در عصرحاضر، عقیده داشت اگرشیعه دراثبات مذهب خود به مرجعیت علمی اهل بیت «علیهم السلام» اکتفا نماید، قادر خواهد بود پیروان سایر مذاهب را قانع سازد که تمسک به اقوال و فتاوای عترت پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه و آله» می‌تواند مسلمان ها را دور هم جمع گردآورد و از اختلاف مذاهب جلوگیری کند.

یکی از مهم‌ترین مبانی این رویکرد، حدیث معروف ثقلین است که به تواتر از راویان شیعه و اهل سنّت نقل شده است و به اصطلاح مورد تسالم شیعه و سنّی است. علامه شرف الدین عاملی پس از آنکه طرق صحیح نقل این حدیث را متواتر می‌داند از ابن حجر نقل می‌کند که بیش از بیست طریق برای این حدیث شریف از صحابه رسول خدا «صلّی اللّه علیه و آله» وجود دارد.<br> آیت اللّه العظمی بروجردی در جلد اول کتاب جامع احادیث شیعه ضمن تحقیق جامعی پیرامون حدیث ثقلین می‌نویسد:<br>

«این حدیث مورد اجماع فریقین است و سی وچهار تن از مردان و زنان صحابه و بیش از صد و هشتاد تن از بزرگان، دانشمندان و محدّثان مشهور اهل سنّت در سنن و جوامع حدیثی خود با سندهای صحیح آن را نقل کرده اند» <br>

این حدیث با الفاظ گوناگون در مجامع معتبر حدیث شیعه و سنی نقل شده است. احمد بن حنبل در کتاب معروف خود به نام «مسند احمد» حدیث ثقلین را این گونه نقل می‌کند:<br>

در این حدیث پیامبر اکرم «صلّی اللّه علیه و آله» امّت را به دو شیء گران‌بها یعنی کتاب و عترت ارجاع داده‌اند و فرموده اند که این دو از یکدیگر جدایی ناپذیرند. بنابراین اهل بیت پیامبر، به عنوان مرجعی برای دریافت معارف دین که همواره با قرآن یعنی منبع وحی اتصال و اقتران دارند از جانب پیامبر اسلام «صلّی اللّه علیه و آله» معرّفی شده‌اند و امّت اسلام باید برای فهم دین، به این دو منبع یعنی قرآن و عترت مراجعه کنند تا هرگز گمراه نشوند.<br>

بنابر حدیث ثقلین، عترت پیامبر«صلّی اللّه علیه و آله»تا روز قیامت از قرآن جدا نمی‌شوند پس هرگونه رفتار یا گفتار آنان همواره مطابق قرآن بوده و این به معنای عصمت و خطاناپذیری آنان در بیان معارف دین است. بنابراین طبق مفاد این حدیث بهترین مرجع برای فهم معارف دین و تفسیر وحی الهی، عترت نبی اکرم«صلّی اللّه علیه و آله» هستند و این مرجعیت در بیان معارف دین می‌تواند عاملی مهم برای تقریب بین مذاهب مختلف اسلامی به شمارآید.<br>