نجدات: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع آورده اند که پیروان این فرقه از این جهت نجدیه نامیده نشدند تا با کسانی که منسوب به بلاد نجد هستند و نجدیه نامیده می شوند، مخلوط نشوند. البته این فرقه در [[تاج العروس]] نجدیه نامیده شده است.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 438</ref>

نجدة بن عامر بن عبدالله حروری حنفی، از بزرگان خوارج بود. وی در ابتدا از یاران نافع بن ازرق بود و سپس از [[ازارقه]] جدا گردیده خود فرقه مستقلی را بنا گذارد. خوارج نجدات را [[عاذریه|عاذریه]] نیز گفته‌اند به این دلیل كه مردم را به خاطر جهل بر [[فروع دین|فروع دین]] معذور دانسته‌اند. نجد بن عامر حنفى از [[یمامه|یمامه]] حركت كرد تا به ازارقه بپیوندد در بین راه دو نفر به نام ابوفدیك و عطیه بن اسود كه از نافع بن ازرق جدا شده بودند، به نجدبن عامر حنفی پیوسته و با وى بیعت كردند و او را امیرالمومنین خواندند و این گونه فرقه جدیدى پدید آوردند.گفته‌اند که علت اختلاف نجده و نافع بن ازرق، مسئله [[تقیه|تقیه]] بوده است . نافع تقیه را حرام ولی نجده آن را جایز مى دانست.

پیروان این فرقه معتقد بودند 1. شناخت خدا و رسولش واجب است. 2. خون مسلمانان محترم است 3.از مکر و حیله باید دوری جست.4. مردم باید با برهان و دلیل به احکام اسلامی آشنا شوند.5. کسی که مرتکب گناه کبیره شود، مشرک است.6. کسی که زنا و دزدی کند و خمر بیاشامد، ولی اصراری بر انجام این خلاف ها نداشته باشد، از اسلام خارج نمی‌شود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 439</ref><ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، ج۱، ص۱۲۳</ref> <ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، ج۱، ص 143</ref>

7.آن ها اهل خطا در اجتهاد را به سبب جهل شان به احکام معذور می‌دانستند حتی اگر این خطا موجب می شد که شخص کسی را به قتل برساند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 439</ref> <ref>شاکری حسین، موسوعه المصطفی والعترة علیهم السلام،قم، نشر الهادی، سال 1417 قمری،چاپ اول، ج۹، ص۵۶۶</ref>

8.از جمله بارزترین عقاید خوارج نجدات این بود که آن ها امامت را لازم‏ نمى‌دانستند و معتقد بودند که مردم اصلا به امام احتیاج ندارند بلکه باید در میان‏ خودشان عدل و انصاف را رعایت کنند در غیر این صورت وجود امام‏ لازم می ‏شود. <ref>شهرستانى عبدالکریم، ‏الملل و النحل،‏ قم، نشر الشریف المرتضی،سال 1364 شمسی، چاپ سوم، ‏ج ‏1، ص 141</ref>

9.یکی دیگر از عقاید گروه نجدات این بود که آن ها بر خلاف ازارقه، تخلف کنندگان از هجرت و جهاد با آن ها را [[کافر]] و [[مشرک]] نمی ‏دانستند و هم چنین کشتن‏ اطفال را جایز نمى‌دانستند. نجدة بن عامر درباره این مسائل، نامه ‏ای به نافع بن‏ ازرق نوشت و با استناد به آیات قرآنی خواست که او را قانع کند، اما نافع قانع‏ نشد.<ref>آمدى سیف الدین، ‏أبكار الأفكار فی أصول الدین، قاهره، نشر دارلکتب، سال 1423 قمری، ج ‏5، ص 76</ref> <ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ج 1. ص 141</ref>  

بعد از کشته شدن نجده ابن عامر، فرقه نجدات سه دسته شدند   1. گروهى به ابو فدیك پیوستند 2. دسته‏ اى او را در كارهایش معذور دانستند.3. عده‏ اى دیگر از یمامه به بصره رفتند و در كار وى درنگ كردند و گفتند ما نمی دانیم که بدعت های نجده راست است یا دروغ.