سی دقیقه پس از نیمه شب (فیلم): تفاوت میان نسخه‌ها

! نام

! سی دقیقه پس از نیمه‌شب یا سی دقیقه بامداد (به انگلیسی: Zero Dark Thirty)

|ژانر  

|ستارگان  

| زمان  

|هزینهٔ فیلم

|مخاطب  

همه می دانند که اسامه بن لادن مرده است و وقایع مهمی که به مرگ او ختم شدند نیز بر کسی پوشیده نیست. در نتیجه ساخت یک فیلم مهیج تحت عنوان Zero Dark Thirty و عرضه آن به بازار سینما جرأت زیادی می خواهد. (عنوان فیلم را براساس کد رمز عملیات جاسوسی برای زمان مرگ بن لادن انتخاب کرده اند: «سی دقیقه پس از نیمه شب»)

در واقعیت، وقتی سرانجام رد بن لادن را گرفتند و او را کشتند، دنیا در بهت فرو رفت، زیرا مخفیگاه او یک محوطه وسیع دیوارکشیده شده واقع در ایبت آباد [[پاکستان]] بود و محل سکونت او نیز مکانی نسبتاً شناخته شده بود _در واقع همان منطقه ای که یکی از دانشکده های نظامی پاکستان در آن قرار دارد.

بیش تر بخش های فیلم Zero Dark Thirty شامل جستجو طرف متحد و گرفتن رد سرنخ ها می شود که از نظر بسیاری از آمریکایی ها آن قدر بدیهی و جلوی چشم بودند که باورکردنی و معقول نیستند. اما از نظر مایا تمام زیبایی حقه بن لادن در همین موضوع خلاصه می شد؛ که در واقع یادآور داستان کوتاه «نامه ربوده شده» اثر ادگار آلن پو است: پنهان کردن چیزی در ملاءعام کاری است عاقلانه. می توان براساس حدس و گمان دست به عمل زد _ مایا به کمک این انگیزه که چنین چیزی معقول و محتمل است، از حدس و گمان خود حمایت کرد. در اینجا یک اختلاف نظر وجود دارد بین روش های جاسوسی قدیمی که امتحان خود را پس داده اند و یک روش سریع تر و غریزی تر که حدس و گمانی را شامل می شود که آن قدر خوب است که باورکردنی نیست.

تقریباً در دو ساعت اول فیلم سی دقیقه بعد از نیمه شب شاهد کشمکش میان گروه افراد هم نظر با مایا و گروه مخالفان مایا هستیم. تصمیم گیری بر سر اقدام به انجام چنین کاری بسیار پرریسک است. شرمساری علنی را تصور کنید که درصورت اشتباه بودن این حدس گریبان گیر رئیس جمهور وقت آمریکا یعنی باراک اوباما و مشاورانش می شد. شما نمی توانید نیروی دریایی را فرا بخوانید تا با زور وارد یک محوطه وسیع در خاک کشوری شوند که به لحاظ تئوری متحد شما به حساب می آید. دورنمایی که دولت آمریکا از عواقب آن لحظاتِ تعیین کننده و احتمالِ اشتباه بودن آن حدس متصور می شد بسیار قابل قبول است.

 

 

 

 

صحنه های شروع فیلم از نمونه های یک فیلمسازی فوق العاده نیستند. این صحنه ها مبهم و تاریک، پر از تئوری و اصطلاحات تخصصی و محاسبات پیچیده و دشواری هستند که کسی سر از آن ها درنمی آورد. اما آن بخشی که همه دوست دارند ببینند، همان بخش حمله است. در اینجا از سبک جدید Shaky-Cam با نور کم استفاده شده است به علاوه دیالوگ های سریع و نامفهوم و وقایع تند و سریعی که در تاریکی رخ می دهند و باعث گیجی و سردرگمی مخاطب می شوند. درنهایت بالاخره نسخه ای از آنچه اتفاق افتاده را می بینیم و حتی کمی از صورت بن لادن و لحظات مرگش را و همه این ها به اندازه کافی خوب ساخته شده اند، اما اگر بخواهم شعار شرکت رسانه ای MGM را به شکلی دیگر بیان کنم؛ باید بگویم: «این سرگرمی نیست.»

بخش اعظمی از جاذبه و گیرایی این فیلم به پرده برداری از حقایقی مربوط می شود که به شکلی واضح و مشخص دیده نشدند. این فیلم طرح داستانی کامل و پرآب و تابی ندارد _در اصل تنها در این موضوع خلاصه می شود که مایا فکر می کند حق با اوست و واقعاً هم همین طور است. در حقیقت بیگلو در دنیای امروز به یک کارگردان زن قهرمان تبدیل شده است و احتمالاً به همین دلیل است که تحسین و تمجیدی که از فیلم Zero Dark Thirty می شود حتی بیش تر از فیلم شاهکار او یعنی The Hurt Locker است. فیلم The Hurt Locker اثری است برپایه یک طرح داستانی مستند با کاراکترها و بازیگرانی که شخصیت و انگیزه شان برای مخاطب به خوبی مشخص می شود؛ نمایش و اجرای آن بسیار هوشمندانه و با ریزه کاری های بسیار همراه است و نقش آفرینی بازیگرانش کنترل شده و زمان بندی آن بی نقص است.

 

 

از طرف دیگر، فیلم Zero Dark Thirty یک اثر سینمایی اکشن و بی پروا است که به الهام بخشی مایا متکی است. شاید یکی از مشکلات این فیلم این باشد که معلوم شد حق با مایا است، اما بسط و گسترش طولانی و یکنواخت داستان مخاطب را از نقطه عطف داستان محروم کرد و بیش از هر چیز وارونه پنداری را پدید آورد و واقعیت کاراکتر داستان را از واقعیت آشکارشده بر مخاطب جدا نمود. آیا ما می خواهیم درمورد اسامه بن لادن، القاعده، تاریخچه و نارضایتی های سیاسی پشت آن ها بیش تر بدانیم؟ بله، اما این طور نشد. شرمنده، و تمام<ref>[https://cinemodern.ir/zero-dark-thirty-review/ نقد فیلم Zero Dark Thirty (سی دقیقه پس از نیمه شب) محصول 2012]</ref>.