confirmed، مدیران
۳۳٬۴۲۳
ویرایش
حوزه علمیه اصفهان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲۰: | خط ۲۲۰: | ||
وی در قریه «سرابه كچو» از توابع اردستان تولد یافت و پس از فراگیری علوم از پدر در چهارده سالگی راهی حوزه علمیه اصفهان گردید و از مجتهدان عصر بهره برد و در علوم عقلی و نقلی به مدارج عالی نایل آمد و آنگاه راهی عتبات عالیات شد تا از محضر آیات عظام میرزا [[حسن شیرازی]] و آیةالله [[سید محمدكاظم یزدی]] استفاده نماید. پس از چندی به اصفهان برگشت و در مدرسه «جدّه كوچك» به تدریس فقه و اصول اشتغال ورزید. و بر حسب امر آیات عظام [[نجف اشرف]] برای نظارت مجلس شورای اسلامی به تهران آمد. بارها مورد حمله دشمن واقع شد و سرانجام مسموم و [[شهید]] گردید. | وی در قریه «سرابه كچو» از توابع اردستان تولد یافت و پس از فراگیری علوم از پدر در چهارده سالگی راهی حوزه علمیه اصفهان گردید و از مجتهدان عصر بهره برد و در علوم عقلی و نقلی به مدارج عالی نایل آمد و آنگاه راهی عتبات عالیات شد تا از محضر آیات عظام میرزا [[حسن شیرازی]] و آیةالله [[سید محمدكاظم یزدی]] استفاده نماید. پس از چندی به اصفهان برگشت و در مدرسه «جدّه كوچك» به تدریس فقه و اصول اشتغال ورزید. و بر حسب امر آیات عظام [[نجف اشرف]] برای نظارت مجلس شورای اسلامی به تهران آمد. بارها مورد حمله دشمن واقع شد و سرانجام مسموم و [[شهید]] گردید. | ||
آیةالله میرزا محمدجواد اصفهانی (1240-1312 ق.) | |||
وی در اصفهان متولد شد و در همانجا به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و پس از چندی به عتبات عالیات رفت. از اساتید حوزه علمیه نجف بهره برد و از حضرت علامه آیةالله شیخ محمدحسن نجفی، صاحب جواهر، درجه [[اجتهاد]] گرفت و به اصفهان بازگشت. سال 1304 ق. [[ناصرالدین شاه]] وی را از اصفهان به تهران [[تبعید]] كرد تا مانع اجرای حدود از سوی ایشان گردد، اما با این تبعید، مبارزات این فقیه متقی پایان نیافت و در طول اقامتشان در تهران نیز ادامه پیدا كرد. معظمله پدر میرزا محمدعلی – معروف به شاه‌آبادی – است. | |||
نقل میكنند در بین راه ایشان – از منزل تا [[مسجد]] – یك مشروبسازی قرار داشت كه متعلق به «كنت ارمنی» بود و مشروبهای دربار قاجار را تأمین میكرد. روزی به اتفاق جمعی از نمازگزاران وارد مشروبسازی شده، خمره بزرگ مشروب را میشكنند و همراهان، بقیه آثار را از بین میبرند. چون ناصرالدین شاه از این عمل ایشان خشمگین شد و به ایشان اعتراض میكند با شهامت تمام میگوید: «گمان میكردم كه تو ناصر دینی، ولی حالا دانستم كه تو كاسر (شكننده) دینی.» | |||
وی دارای تألیفات عدیدهای است كه میتوان به «بساتین الریاحین»، «كنوز اللیالی»، «السراج الوهاب فی شرح نتایج الاصول» و «الریاحین» اشاره نمود كه سه كتاب اوّل در اصول و كتاب چهارم در فقه است. وی در اصفهان دار فانی را وداع گفته است. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||