confirmed
۳۸٬۰۸۰
ویرایش
سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
سوره صافات سه‌هزاروهشتصدوبیست‌وشش حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است.) | سوره صافات سه‌هزاروهشتصدوبیست‌وشش حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است.) | ||
=اهداف و آموزه‌ها= | |||
هدف هاى اساسى سوره صافات عبارت انداز: | |||
# | |||
# يادآورى توحيد با نفى شرك؛ | |||
# | |||
# يادآورى قيامت؛ | |||
# | |||
# گزارش از تاريخ پيامبران بزرگ به صورت فشرده و مؤثر<ref>تفسير قرآن مهر، ج 17، ص 204.</ref>. | |||
=محتوا و موضوعات= | |||
سوره صافات نيز به حكم آنكه از سوره هاى مكى است ويژگي‌هاى كلى سوره هاى مكى را در بر دارد، و بيشتر از هر چيز روى اصول معارف و عقائد اسلامى در ناحيه مبدأ و معاد تكيه مى كند، و ضمن تعبيرات قاطع و آيات كوتاه و كوبنده، مشركان را مورد شديدترين سرزنشها قرار مى دهد، و با دلائل روشن و گويا بطلان عقائد آنها را برملا مى سازد. | |||
به طور كلى محتواى اين سوره در پنج بخش خلاصه مى شود: | |||
'''بخش اول:''' | |||
بحثى پيرامون گروه هايى از ملائكه و فرشتگان خداوند، و در مقابل آنها گروهى از شياطين سركش و سرنوشت آنها مطرح مى سازد. | |||
''' | |||
بخش دوم:''' | |||
از كفار، و انكارشان نسبت به [[نبوت]] و [[معاد]]، و عاقبت كار آنها در قيامت سخن مى گويد، و در همين رابطه بحث آنها را با يكديگر در [[روز قيامت]]، و انداختن [[گناه]] به گردن هم، و گرفتارى تمام آنها در چنگال عذاب الهى، و نيز بخشى از نعمتهاى مهم بهشتى و لذات و زيبائيها و شادكامي‌هاى بهشتيان را شرح مى دهد. | |||
'''بخش سوم:''' | |||
قسمتى از تاريخ انبياى بزرگى، مانند نوح، ابراهيم، اسحاق، موسى، هارون، الياس، لوط و يونس عليهم‌السلام را به صورت فشرده و در عين حال بسيار مؤثر و نافذ بازگو مى كند، ولى در اين ميان بحث در باره ابراهيم قهرمان بت شكن، و مواقف مختلف زندگى او مشروح تر آمده است، و هدف اصلى آن است كه بيانات گذشته با ذكر اين شواهد عينى از تاريخ انبياء به صورت محسوس و ملموس مطرح گردد، و حقائق كلى عقلى در قالب‌هاى حسى مجسم شود. | |||
'''بخش چهارم:''' | |||
از يكى از انواع شرك كه مى توان آن را بدترين نوع شرك دانست يعنى اعتقاد به رابطه خويشاوندى ميان خداوند و [[جن]] و خداوند و فرشتگان بحث مى كند، و در جمله هاى كوتاهى چنان اين عقيده پوشالى را در هم مى كوبد كه كمترين بهايى براى آن باقى نمى ماند. | |||
'''بخش پنجم''' | |||
كه آخرين بخش اين سوره است، و در چند آيه كوتاه مطرح شده، پيروزى لشكر حق را بر لشكر كفر و شرك و نفاق، و گرفتار شدن آنها را در چنگال عذاب الهى، ضمن تنزيه و تقديس پروردگار از نسبت‌هاى ناروايى كه مشركان به او مى دهند بيان می‌کند و سوره را با حمد و ستايش پروردگار پايان مى دهد<ref>تفسير نمونه، ج 19، ص 4-3.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||