زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زبور''' نام یکی از  [[کتاب های آسمانی]] است که بر اساس [[قرآن]] و روایات بر [[حضرت داوود]] پیامبر ‌علیه‌السلام نازل شده است. این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را  با مزامیر در [[عهد عتیق]] برابر دانسته‌اند. این کتاب به [[زبان عبری]] است و پس از [[تورات]] نازل شده است..<ref> با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref>  <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref>

 

زبور در لغت به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح به کتابی می‌گویند که بر حضرت داوود نبی علی السلام از پیامبران [[بنی اسراییل]] نازل شده است.

 

کتاب های آسمانی به دو دسته تقسیم می‌شوند.دسته اول کتاب هایی هستند دارای احکام تشریعی خاص که آیین و شریعت ویژه ای را تبلیغ می‌کنند.  

دسته دوم کتاب هایی هستند که شامل مسایل و موضوعات اخلاقی و اندرزهای دینی دیده می‌شود و زبور از قسم دوم است.<ref> با استفاده از تفسیر نمونه ، ج۴، ص۲۱۴.</ref>   

 

مطابق با احادیث وارد شده،چون این کتاب به صورت مجموعه ای مکتوب بر الواح نازل شده است، زبور نام گرفته است..<ref>  علامه مجلسی ، بحارالانوار ، ۱۴/۳۳</ref> بعضی از پژوهشگران نیز زبور را از ریشه عبری زمره که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته‌اند و برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.<ref> ترجمه فارسی تفسیر المیزان، ج۵، ص ۲۲9</ref>  

ما به تو وحى فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [بنى اسرائیل‏] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحى نمودیم و به داوود زبور دادیم.«وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلى‏ بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» <ref>سوره اسراء، آیه 55</ref> پروردگار تو، از حال همه کسانى که در آسمان ها و زمین هستند، آگاه تر است و (اگر تو را بر دیگران برترى دادیم، بخاطر شایستگى توست،) ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم و به داوود، زبور بخشیدیم.«وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» <ref> سوره انبیاء آیه 105</ref>در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته ‏ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!

 

از آیات قرآن و [[روایات اسلامى]] استفاده مى شود کتاب های آسمانى بر دو گونه است. گونه اول کتاب هایى است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص خود است. این نوع کتاب ها بر پنج [[پیامبران اولوالعزم|پیامبر اولوالعزم]] نازل شده است. گونه دوم کتاب هایی است که شریعت تازه ای را ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه ها و دعا ها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می باشد.در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است  که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی ها و توصیه و دعاها بوده است.<ref>ر ک، تفسیر نمونه،ج 4 ص 214</ref> در ضمن زبور داوود در میان دیگر کتب پیامبران، این ویژگى را دارد که تمام آن مناجات و نیایش و اندرز است.

در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود ‌علیه‌السلام اعطا کرده ایم، ولی برخی از مفسرین [[اهل سنت]] گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.<ref> سیوطی جلال‌الدین ، [[تفسیر الجلالین ، بیروت، نشر موسسه النور للمطبوعات، سال 1416، چاپ اول، ص 334</ref> اما در تفاسیر شیعه آمده است  که دلیل قابل قبولی براین مدعا وجود ندارد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 14، ص 465 </ref>

 

[[ابوذر]] از پیامبر صلوات الله علیه نقل می‌کند که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل شده‌است.<ref> شیخ طبرسی فضل بن حسن ،  مجمع‌البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶</ref>

 

به اعتراف [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] کمی بیش از هفتاد مزمور از یکصدو پنجاه مزامیر زبور منسوب به حضرت داوود ‌علیه‌السلام است و دیگر مزامیر در زمان های بعد به آن افزوده شده است. <ref>قاموس کتاب مقدس، ۸۰۰- ۷۹۶.</ref> <ref>تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۷۹- ۲۸۰.</ref>