زینب جباره: تفاوت میان نسخه‌ها

بانو '''زینب جباره''' را تنها کسانی می‌شناسند که تأثیر او را بر جامعه [[مصر]] لمس کرده‌اند. دغدغه اسلام و تربیت جوانان را بر دوش داشت. خانم زینب دارای تربیت اسلامی بود و در دوران جوانی در برابر موج انحطاط و فساد ایستاد. او معتقد بود شریعت [[اسلام]] سرچشمه خیر و حقیقت و زیبایی است. ایشان طهارت، ایمان و اخلاق و اطاعت از خدا را بهترین زینت برای خود می‌دانست و عمر خود را وقف کار خیر کرد. نقش او فقط محدود به این نبود، بلکه به دانشجویان خارجی، چه مصری و چه از کشورهای شرق، کمک می‌کرد و برای برخی از آنها مسکن شخصی را از حساب خود - به‌ویژه دانش‌آموزان - آماده می‌کرد. به [[فلسطین]] و نیز به برخی از زنان برای ادای [[حج]] کمک کرد و تمام هزینه‌های سفر را به آنان پرداخت و همچنین برای ازدواج برخی از دختران مبالغی را فراهم می‌کرد به آنان می‌پرداخت.<br>

'''زینب جباره''' اهدافی را برای خود تعیین کرد که اصول و مفاهیم اسلامی را در اطرافیان خود القا کند؛ بنابراین با تعدادی از زنان نیکوکار مانند همسر سرلشکر ''علی پاشا'' صحبت کرد و در سال 1937 میلادی این گروه را تشکیل دادند تا اینکه پس از برگزاری انتخابات از بین اعضای انجمن، ایشان به‌عنوان رئیس انتخاب شد. و چند سالی نگذشته بود که این گروه در جهاد و کار مثمرثمر نمونه شد و بعد از اینکه تعداد شرکت کنندگان در آن نزدیک به پنجاه نفر بود به تبلیغ انجمن می‌پرداخت. در [[قاهره]] تنها در سال 1944 میلادی به بیش از دو هزار رسید.<br>

او در سال 1945 میلادی یک مؤسسه مذهبی برای دختران یتیم تأسیس کرد تا نسلی صالح از زنانی تولید کند که حقوق خدا، شوهر و میهن را می دانستند و هدف این مؤسسه این بود که دختران فقیر و یتیم را تحت پوشش خود قرار دهد تا آنها نتوانند. به آسانی طعمه مدارس مبلغین شوند، کاری که هیئت‌ها و مبلغان انجام می دادند، زیرا این مدارس به فقرا پول و معالجه می دادند تا طعمه ای آسان برای بشارت باشند، و تلاش های زینب جباره تأثیر ستودنی داشت، به ویژه که مصادف با آن بود. کاری که [[اخوان المسلمین]] در کشور مصر انجام می داد، افشای فعالیت این مبلغان، مؤسسات و بیمارستان های مبلغین بود و تلاش های خود را در برابر این تهاجم شدید فکری متحد کردند و این مأموریت ها با دست خالی بیرون آمدند. خانم زینب جباره در سال 1945 مؤسسه را افتتاح کرد. ، جایی که با 20 دختر شروع شد. او ساختمان هایی را برای مؤسسه اجاره کرد و ارزش اجاره را از پول خود پرداخت کرد تا اینکه تعداد دختران در آن به بیش از 120 دختر رسید.<br>

او نه تنها به آنها آموزش می داد، بلکه از همه آنها مراقبت می کرد. جنبه های خاص پوشاک آنها و رستوران و مسکن و مراقبت های بهداشتی و در برابر این تلاش بزرگ، وزارت معارف چند معلم زن را برای کار در انستیتوت و برخی پزشکان مانند دکتر محمد عبدالحی، بر موسسه نظارت داشت. لازم به ذکر است که ایده مؤسسه به دلیل ترس از شکست مورد استقبال اعضای هیأت مدیره قرار نگرفت، اما عزم سرکار خانم زینب، عزم بالای ایشان و اعتقاد ایشان به این ایده باعث شد در مقابل این مخالفت ها ایستادگی کرده و موفق می شود، زیرا شرط کرده اند که از سرمایه جامعه خرج مؤسسه نکند و او موافقت کرد.<br>

 

کارگاه بافندگی و گلدوزی: در سال 1946 بر روی تأسیس آن کار کردم تا به دختران کار شایسته ای آموزش دهم که بتوانند در آن زندگی کنند و منبع مالی برای گروه پیدا کنم تا مسیر خود را طی کند. از آنجایی که فقط به دختران یتیم محدود نمی شد، بلکه خانواده های سخاوتمند، و زنان تجمل گرا با زنان بیگانه دست و پنجه نرم می کردند.