عبدالماجد دریابادی: تفاوت میان نسخه‌ها

دریابادی ادیبی توانمند و دارای سبک، روزنامه‌نگاری بنام، نویسنده، فیلسوف و مفسری بزرگ بود. محمد تقی عثمانی می‌نویسد: عبدالماجد دریابادی مستقل از گروه‌های فکری مختلف، سالها در خدمت علم و ادب مشغول بود و هفته نامه ای به نام سچ (صدق) به راه انداخت<ref>[http://www.manuscripts.ir/fa/library/90-news/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA/7161-%C2%AB%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D9%90-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%AC%DB%8C%D8%AF-%DA%A9%D9%88%DA%A9%D9%8E%D8%B1%C2%BB-%D8%AF%D8%B1-%DA%AF%D9%88%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%8C-%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 سایت نسخ خطی]</ref>. چون در تحقیقاتش هرگاه به نظری خاص دست می‌یافت در اظهار آن؛ به خود تردید راه نمی‌داد. محمد رابع ندوی می‌نویسد: روزگاری دانشجوی فلسفه بود، در علم اخلاق و مسائل اجتماعی نیز در حد گسترده به مطالعه پرداخت. تا جایی رسید که علوم فلسفی، تئوریهای اخلاقی و نظریات محققان مسائل اجتماعی را به چالش کشید. بسیاری از آرا و دیدگاه‌ها را نقد علمی کرد. کاستی‌ها و سستی‌های برخی اصول فلسفی، اخلاقی و اجتماعی خداوندان این علوم را آشکار نمود؛ بنابراین از مخالفت احدی هر چند در این مباحث سرآمد باشد، باک نداشت. سید محمد یوسف بنوری اظهار می‌دارد: دریابادی فردی اندیشمند، انسانی آگاه و برخوردار از فکری فلسفی بود. به گمانم از شصت سال پایان زندگی اش یکدم هم بیهوده تلف نشد و پس از حکیم الامت، تهانوی نخستین شخصیتی بود که با دقت تمام به کارهای علمی و پژوهشی می‌پرداخت. شیوه نگارش وی به زبان اردو خود دارای سبکی خاص بود و بدین جهت در رده نویسندگان بنام هند جای دارد. نویسنده بزرگ و صاحب سبک ابوالحسن علی ندوی، سبک نگارش و ذوق ادبی دریابادی را در سطحی بلند، منحصر به فرد، گیرا و روان ارزیابی می‌کند. وی دریابادی را بانی و خاتم سبک خویش برمی‌شمارد<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%AF_%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C عبد الماجد]</ref>.