عمر بن عبدالعزیز: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمر بن عبدالعزیز''' نوۀ [[مروان بن حکم]] (۶۱ یا ۶۲ - ۱۰۱ ه.ق) یکی از خلفای اموی است که از سال ۹۹ تا ۱۰۱ هجری خلافت کرد. او هفتمین [[خلیفه]] <ref>ر.ک:مقاله خلیفه</ref> از [[بنی مروان]] است. عمر بن عبدالعزیز در بین حاکمان [[بنی امیه]] <ref>ر.ک:مقاله بنی امیه</ref> از وجهه خوبی برخوردار بود و اقدامات شایسته ای انجام داد. عمر بن عبدالعزیز در سال 682 میلادی/61 هجری در [[مدینه]] <ref>ر.ک:مقاله مدینه</ref> زاده شد، نسبش به [[عمر بن خطاب]] <ref>ر.ک:مقاله عمر بن خطاب</ref> می‌رسید، چرا که مادرش [[ام عاصم]] با عبدالله پسر عمر ازدواج کرده بود؛ او [[اصول دین]] <ref>ر.ک:مقاله اصول دین</ref> و [[علوم فقه]] را از [[صالح بن کیسان]] در مدینه آموخت. پدرش [[سلیمان بن عبدالملک]] یکی از بزرگان بنی امیه بود. عمر بن عبدالعزیز بیش از بیست سال امارت [[مصر]] را بر عهده داشت؛ در مورد جریان ازدواج عبدالعزیز بن مروان آمده است که روزی به یکی از وزیران خود گفت: حدود چهارصد درهم از پاک ترین اموال من جمع‌آوری کن زیرا اراده ازدواج با خانوادهٔ دیندار و صالحی را دارم، بعد از تحقیق و تفحص با ام عاصم دختر عاصم بن عمر بن خطاب ازدواج کرد و از این پدر و مادر، عمربن عبدالعزیز مجدد قرن اول متولد شد.