۱٬۷۴۱
ویرایش
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:Jeld26.jpg|بندانگشتی|فصلنامه اندیشه تقریب شماره 26]] | [[پرونده:Jeld26.jpg|بندانگشتی|فصلنامه اندیشه تقریب شماره 26]] | ||
خط ۷۱: | خط ۶۱: | ||
==هـ) جغرافیای طبیعی== | ==هـ) جغرافیای طبیعی== | ||
بحرین از نظر طبیعی به سه بخش متمایز تقسیم میشود: | بحرین از نظر طبیعی به سه بخش متمایز تقسیم میشود:<br> | ||
'''1. بخش حاصلخیز شمالی:'''<br> | '''1. بخش حاصلخیز شمالی:'''<br> | ||
از ابتدای کنارههای شمالی جزیره تا مسافت نسبتاً زیادی کشیده شده است. پهنای این بخش گاه تا پنج کیلومتر میرسد. این منطقه موقعیت مناسبی از جهت کشاورزی دارد. آب نسبتاً فراوان و زمین حاصلخیز، باغها و مزارع سرسبزی را به وجود آورده که در بین امارات خلیج فارس بینظیر است.<br> | از ابتدای کنارههای شمالی جزیره تا مسافت نسبتاً زیادی کشیده شده است. پهنای این بخش گاه تا پنج کیلومتر میرسد. این منطقه موقعیت مناسبی از جهت کشاورزی دارد. آب نسبتاً فراوان و زمین حاصلخیز، باغها و مزارع سرسبزی را به وجود آورده که در بین امارات خلیج فارس بینظیر است.<br> | ||
خط ۹۲: | خط ۸۳: | ||
2) شهرهای درونمرزی، که عبارت است از: عیسی، الریف، العوالی، العمر، الرمینا، حمد.<br> | 2) شهرهای درونمرزی، که عبارت است از: عیسی، الریف، العوالی، العمر، الرمینا، حمد.<br> | ||
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، بحرین به دوازده منطقه تقسیم میشود: الحد، المنامه، المنطقهالغربیه، المنطقهالوسطی، المنطقهالشمالیه، المحرق، الرفاع، المنطقهالجنوبیه، جد حفص، مدینه حمد، مدینه عیسی، منطقه جزایر حوار و ستره.<br> | بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، بحرین به دوازده منطقه تقسیم میشود: الحد، المنامه، المنطقهالغربیه، المنطقهالوسطی، المنطقهالشمالیه، المحرق، الرفاع، المنطقهالجنوبیه، جد حفص، مدینه حمد، مدینه عیسی، منطقه جزایر حوار و ستره.<br> | ||
مهمترین شهرهای بحرین عبارت است از: | مهمترین شهرهای بحرین عبارت است از:<br> | ||
'''1. منامه'''<br> | '''1. منامه'''<br> | ||
منامه بزرگترین شهر بحرین و پایتخت آن است. این شهر با داشتن 5/1 مایل خط ساحلی، یکی از شهرهای بینالمللی محسوب میشود، زیرا به طرز عجیبی تحت تأثیر تکنولوژی غرب قرار دارد. این شهر به علاوه حومه آن تقریباً 5% کل مساحت مجمعالجزایر بحرین را تشکیل میدهد. چاههای نفت و پالایشگاه و قسمتی از سرزمینهای حاصلخیز کشاورزی در این شهر قرار دارد. در مرکز منامه، توسعه شهری به روشنی دیده میشود که شامل بانکها، هتلها، دفاتر کار و بزرگراههاست. منامه مانند هر پایتخت دیگری، درگیر مسائلی مانند ازدیاد ترافیک و افزایش وسعت شهری است و محل سکنای خارجیان و جایگاه اکثر بازرگانان میباشد. ایرانیان و بحرینیهای شیعه در این شهر بسیارند. منامه توسط پلی به محرق متصل است.<br> | منامه بزرگترین شهر بحرین و پایتخت آن است. این شهر با داشتن 5/1 مایل خط ساحلی، یکی از شهرهای بینالمللی محسوب میشود، زیرا به طرز عجیبی تحت تأثیر تکنولوژی غرب قرار دارد. این شهر به علاوه حومه آن تقریباً 5% کل مساحت مجمعالجزایر بحرین را تشکیل میدهد. چاههای نفت و پالایشگاه و قسمتی از سرزمینهای حاصلخیز کشاورزی در این شهر قرار دارد. در مرکز منامه، توسعه شهری به روشنی دیده میشود که شامل بانکها، هتلها، دفاتر کار و بزرگراههاست. منامه مانند هر پایتخت دیگری، درگیر مسائلی مانند ازدیاد ترافیک و افزایش وسعت شهری است و محل سکنای خارجیان و جایگاه اکثر بازرگانان میباشد. ایرانیان و بحرینیهای شیعه در این شهر بسیارند. منامه توسط پلی به محرق متصل است.<br> | ||
در جنوب منامه، جزیرهای لمیزرع همراه با وزش بادهای سرد وجود دارد و زیبایی منطقهای عاری از زندگی در بلندیهای مشرف به دریا به چشم میخورد. در فصل بهار و در پی بارندگی در زمستان، پوششی سبزرنگ در این بیابان ظاهر میشود که سپس جای خود را به تابستانی خشک و سخت میدهد. | در جنوب منامه، جزیرهای لمیزرع همراه با وزش بادهای سرد وجود دارد و زیبایی منطقهای عاری از زندگی در بلندیهای مشرف به دریا به چشم میخورد. در فصل بهار و در پی بارندگی در زمستان، پوششی سبزرنگ در این بیابان ظاهر میشود که سپس جای خود را به تابستانی خشک و سخت میدهد.<br> | ||
'''2. محرق'''<br> | '''2. محرق'''<br> | ||
شهر محرق واقع در جزیره محرق، دومین شهر معروف بحرین است و بیشتر سکنه آن اعراب سنی مذهب میباشند که خصوصیات عربی خود را کاملاً حفظ کردهاند. یکی از مدرنترین فرودگاههای بینالمللی در خاورمیانه و همچنین ترمینال توقف کشتیهای بزرگ به نام «الحوض الجاف» در این شهر قرار دارد. | |||
شهر محرق واقع در جزیره محرق، دومین شهر معروف بحرین است و بیشتر سکنه آن اعراب سنی مذهب میباشند که خصوصیات عربی خود را کاملاً حفظ کردهاند. یکی از مدرنترین فرودگاههای بینالمللی در خاورمیانه و همچنین ترمینال توقف کشتیهای بزرگ به نام «الحوض الجاف» در این شهر قرار دارد.<br> | |||
'''3. جده'''<br> | '''3. جده'''<br> | ||
جده، سومین شهر مهم بحرین است که در جنوب شرقی جزیره محرق واقع شده است. | |||
جده، سومین شهر مهم بحرین است که در جنوب شرقی جزیره محرق واقع شده است.<br> | |||
'''4. سایر شهرها'''<br> | '''4. سایر شهرها'''<br> | ||
الرفاع چهارمین شهر میباشد که از دو قسمت شرقی و غربی تشکیل شده است که قسمت غربی آن محل سکنا و زندگی شیوخ و خاندان حکومتی است. بزرگترین پالایشگاه نفت بحرین، مخازن نفت و همچنین کارخانههای تولید برق و دستگاههای آب شیرینکن در شهر ستره واقع شده است که به وسیله پلی به کرانههای شرقی جزیره بحرین مرتبط میشود. این بندر مرکز بارگیری محصولات نفتی است و سراسر آن پوشیده از نخلستان است. بنیصالح مرکز صادرات نفت بحرین است و العوالی مرکز عملیات شرکت نفت میباشد. <ref>پیشین، ص8ـ9. </ref><br> | الرفاع چهارمین شهر میباشد که از دو قسمت شرقی و غربی تشکیل شده است که قسمت غربی آن محل سکنا و زندگی شیوخ و خاندان حکومتی است. بزرگترین پالایشگاه نفت بحرین، مخازن نفت و همچنین کارخانههای تولید برق و دستگاههای آب شیرینکن در شهر ستره واقع شده است که به وسیله پلی به کرانههای شرقی جزیره بحرین مرتبط میشود. این بندر مرکز بارگیری محصولات نفتی است و سراسر آن پوشیده از نخلستان است. بنیصالح مرکز صادرات نفت بحرین است و العوالی مرکز عملیات شرکت نفت میباشد. <ref>پیشین، ص8ـ9. </ref><br> | ||
خط ۱۴۴: | خط ۱۴۳: | ||
سرانجام، ایران و بریتانیا توافق کردند که به جای رفراندوم، از سازمان ملل متحد خواسته شود که از راه یک نظرخواهی عمومی در بحرین، سرنوشت سیاسی آن سرزمین را تعیین کند. «اوتانت»، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، در پاسخ به نامههای ایران و انگلیس، در ماه مارس 1970 آمادگی خود را برای اجرای این مأموریت اعلام کرد و «گیچاردی»، مدیر دفتر سازمان ملل متحد در ژنو را مأمور این کار کرد. وی کار نظرخواهی را از روز 30 مارس 1970 آغاز کرد. این مأموریت بیش از دو هفته ادامه یپافت و در این مدت، گیچاردی با سران گروهها و طبقات گوناگون مردم بحرین به گفتوگو نشست. نظرخواهی عمومی با سه پیشنهاد صورت گرفت: استقلال، انضمام به ایران و تحتالحمایگی بریتانیا. سرانجام گیچاردی گزارش شمارۀ 9772 را تسلیم دبیرکل سازمان ملل متحد کرد. بند 57 این گزارش بیان میدارد که: «نتیجۀ بررسیها مرا قانع کرده است که اکثریت قاطع مردم بحرین، خواهان آناند که سرزمین آنان رسماً به عنوان کشوری مستقل با حاکمیتی کامل و با آزادی تعیین روابط با ملل دیگر شناخته شود». <ref>مجتهدزاده، ص17. </ref><br> | سرانجام، ایران و بریتانیا توافق کردند که به جای رفراندوم، از سازمان ملل متحد خواسته شود که از راه یک نظرخواهی عمومی در بحرین، سرنوشت سیاسی آن سرزمین را تعیین کند. «اوتانت»، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد، در پاسخ به نامههای ایران و انگلیس، در ماه مارس 1970 آمادگی خود را برای اجرای این مأموریت اعلام کرد و «گیچاردی»، مدیر دفتر سازمان ملل متحد در ژنو را مأمور این کار کرد. وی کار نظرخواهی را از روز 30 مارس 1970 آغاز کرد. این مأموریت بیش از دو هفته ادامه یپافت و در این مدت، گیچاردی با سران گروهها و طبقات گوناگون مردم بحرین به گفتوگو نشست. نظرخواهی عمومی با سه پیشنهاد صورت گرفت: استقلال، انضمام به ایران و تحتالحمایگی بریتانیا. سرانجام گیچاردی گزارش شمارۀ 9772 را تسلیم دبیرکل سازمان ملل متحد کرد. بند 57 این گزارش بیان میدارد که: «نتیجۀ بررسیها مرا قانع کرده است که اکثریت قاطع مردم بحرین، خواهان آناند که سرزمین آنان رسماً به عنوان کشوری مستقل با حاکمیتی کامل و با آزادی تعیین روابط با ملل دیگر شناخته شود». <ref>مجتهدزاده، ص17. </ref><br> | ||
این اقدام، هم در جهان و هم در داخل ایران و بحرین، با مخالفتهای زیادی روبهرو شد. قطع فرایند حاکمیت و مالکیت ایران بر بحرین، برای مردم و بهخصوص ملیگرایان ایران سخت بود. در بحرین نیز چون از همۀ مردم و همۀ طبقات و اصناف نظرخواهی عمومی نشده بود، مردم از این اقدام ناراحت و با نتیجۀ آن مخالف بودند. از سوی دیگر، تصمیم و اقدام «اوتانت» برای نظرخواهی و فرستادن گیچاردی به این مأموریت، در چارچوب قواعد و قوانین سازمان ملل و با آگاهی دیگر اعضای این سازمان صورت نگرفته بود. <br>کشورهای روسیه و فرانسه، این اقدام را محکوم کردند. اما پس از زد و بندهای پشت پرده و تصمیم قاطع سازمان ملل، بریتانیا و ایران برای خاتمۀ قضیۀ بحرین، مخالفتهای جزئی برخی از کشورها نیز پایان پذیرفت و قرار شد گزارش گیچاردی به شورای امنیت سازمان ملل متحد، مطرح شود. از این رو، در جلسۀ روز 11 ماه مه 1970 شورا این گزارش ارائه گردید. به دنبال تصویب این گزارش، شورای امنیت قطعنامۀ 278 مورخ 11 ماه مه 1970 را که خواستۀ مردم بحرین را تأیید میکرد، صادر کرد. قطعنامۀ شورای امنیت، به دولتهای ایران و بریتانیا ابلاغ شد و دولت ایران نتیجۀ این کار و قطعنامۀ شورای امنیت سازمان ملل متحد را به مجلسین سنا و شورا گزارش داد. گزارش دولت در روز 14 ماه مه به تصویب مجلس شورا و در روز 18 ماه مه به تصویب مجلس سنا رسید و پیامهای تبریک از گوشه و کنار جهان، به تهران سرازیر شد!. <ref>بحرانی، پیشین، ص22ـ29. </ref><br> | این اقدام، هم در جهان و هم در داخل ایران و بحرین، با مخالفتهای زیادی روبهرو شد. قطع فرایند حاکمیت و مالکیت ایران بر بحرین، برای مردم و بهخصوص ملیگرایان ایران سخت بود. در بحرین نیز چون از همۀ مردم و همۀ طبقات و اصناف نظرخواهی عمومی نشده بود، مردم از این اقدام ناراحت و با نتیجۀ آن مخالف بودند. از سوی دیگر، تصمیم و اقدام «اوتانت» برای نظرخواهی و فرستادن گیچاردی به این مأموریت، در چارچوب قواعد و قوانین سازمان ملل و با آگاهی دیگر اعضای این سازمان صورت نگرفته بود. <br>کشورهای روسیه و فرانسه، این اقدام را محکوم کردند. اما پس از زد و بندهای پشت پرده و تصمیم قاطع سازمان ملل، بریتانیا و ایران برای خاتمۀ قضیۀ بحرین، مخالفتهای جزئی برخی از کشورها نیز پایان پذیرفت و قرار شد گزارش گیچاردی به شورای امنیت سازمان ملل متحد، مطرح شود. از این رو، در جلسۀ روز 11 ماه مه 1970 شورا این گزارش ارائه گردید. به دنبال تصویب این گزارش، شورای امنیت قطعنامۀ 278 مورخ 11 ماه مه 1970 را که خواستۀ مردم بحرین را تأیید میکرد، صادر کرد. قطعنامۀ شورای امنیت، به دولتهای ایران و بریتانیا ابلاغ شد و دولت ایران نتیجۀ این کار و قطعنامۀ شورای امنیت سازمان ملل متحد را به مجلسین سنا و شورا گزارش داد. گزارش دولت در روز 14 ماه مه به تصویب مجلس شورا و در روز 18 ماه مه به تصویب مجلس سنا رسید و پیامهای تبریک از گوشه و کنار جهان، به تهران سرازیر شد!. <ref>بحرانی، پیشین، ص22ـ29. </ref><br> | ||
=اهمیت استراتژیک بحرین در منطقه= | |||
بحرین از سالهای دور، اهمیت استراتژیکی زیادی داشته است. آبهای این کشور از قدیم محل تردد کشتیهای خارجی، به دلیل ثروت سرشار آن به خصوص در صید مروارید، بوده است. چنانکه اشاره شد، در اوج رقابت کشورهای اروپایی بر سر مستعمرات بحرین، این کشور صحنه جنگ و ستیز بین انگلیسیها از یک سو و پرتغالیها، که این جزایر را در اوایل قرن شانزدهم به اشغال خود درآوردند، از سوی دیگر بوده است.<br> | |||
پس از اینکه شبه قارۀ هند یکی از مستعمرات مهم امپراطوری بریتانیا گردید، موقعیت بحرین به عنوان راه ارتباطی بین اروپا و خاور دور اهمیت ویژهای یافت و از نظر تجاری به دلیل موقعیت مناسب آن بر سر راه تجارت بینالنهرین و هندوستان، به عنوان مرکز تجارتی ایفای نقش مینمود. کشور بحرین به دلایل زیر در گذشته، دارای اهمیت بوده است: | |||
* ـ موقعیت این کشور به عنوان یکی از راههای مهم ارتباطی بین اروپا و هند به ویژه در دوران استعمار انگلستان بر شبه قارۀ هند؛ | |||
* ـ بحرین در سال 1935، یعنی قبل از جنگ جهانی دوم و قبل از استقلال آن، به عنوان کشوری که در آن پایگاههای نظامی وجود داشته، اهمیت ویژهای داشته است؛ | |||
* ـ اهمیت بحرین به عنوان مرکز سرمایهگذاریهای خارجی در منطقه تا دورۀ بعد از استقلال این کشور؛ | |||
* ـ اهمیت بحرین به عنوان یک مرکز تجاری، راه ارتباطی بین خاور دور و شبه قارۀ هند و بین کشورهای خاورمیانه. | |||
<br> | |||
موقعیت استراتژیک این مجمعالجزایر با ایجاد ارتباط زمینی با خاک عربستان سعودی از طریق احداث پلی به طول 25 کیلومتر که در سال 1986 میلادی افتتاح شد و هزینۀ آن را عربستان سعودی تأمین کرد، تقویت شده است و از این رهگذر، بحرین برای اولینبار در تاریخ خود، موفق به داشتن مرز زمینی شد. احداث این پل و ایجاد چنین ارتباطی، نقش مؤثری در زمینههای مختلف به ویژه از نظر سیاسی، امنیتی و اقتصادی داشته است و به دلیل اهمیت فوقالعادۀ نظامی ـ سیاسی آن در دفاع از حریم دو کشور، میتوان از آن به عنوان یک نقطۀ سوقالجیشی مهم نام برد. <ref>سیف افجهای، پیشین، ص219ـ20.</ref> <br> | |||
البته نباید نقش تعیینکنندۀ هر یک از عوامل جغرافیایی و منابع طبیعی را در اهمیت بخشیدن استراتژیکی به بحرین نادیده گرفته شود. | |||
از همین رو، با توجه به آنکه مجمعالجزایر بحرین مرکز مهمی برای صید مروارید و ماهی محسوب میشود، با رشد جوامع ثروتمند بینالنهرین و رونق روزافزون تجارت مروارید، مردم این منطقه نیز از ثروت خوبی برخوردار شده و توانستند به وضعیت مطلوبی دست یابند. آثار به جای مانده در قریه سار و نیز وجود قلعههای قدیمی بحرین این امر را ثابت میکند.<br> | |||
ترقی و توسعۀ بحرین در واقع زمانی بیشتر شد که قبایل هند و اروپایی به جنوب و غرب آسیا سرازیر شده و تمدنها و شهرهای موجود را تخریب کردند. این امر موجب شد تا تجارت عمدۀ مس معادن عمان با هند تقریباً متوقف شود و با رکود بازار تجاری منطقه، مردم به تولیدات داخلی، مانند صید مروارید و ماهی روی آورده و در این خصوص پیشرفت قابل توجهی کردند. اشتغال ساکنان این جزیره به صید مروارید باعث شد تا مردم تماس بیشتری با جهان خارج (حتی بیش از دیگر کشورهای همسایه) داشته باشند و این عامل بر افزایش جمعیت این کشور تأثیر گذاشت. <ref>پیشین، ص21ـ22.</ref> <br> | |||
اهمیت استراتژیک بحرین در منطقه را میتوان از زوایای دیگر هم مورد توجه قرار داد. بحرین از چهار منظر دارای موقعیت استراتژیک و راهبردی ویژهای است: | |||
1ـ مرکز پولی خاورمیانه؛ از میان کشورهای منطقه، قطر مرکز مالی و کویت مرکز تجاری خاورمیانه است. مفهوم مرکز پولی، استقرار مراکز بانکی معتبر است. در حقیقت بحرین سوییس خاورمیانه است و ثباتش بسیار مهم میباشد.<br> | |||
2ـ محل استقرار فرماندهی نیروی دریای ایالات متحده در غرب آسیا و شمال آفریقا؛ باید توجه داشت که فرماندهی نیروی هوایی در امارات و فرماندهی نیروی زمینی آمریکا در کویت قرار دارد.<br> | |||
3ـ آخرین پایگاه سیاسی انگلیس در خلیج فارس؛ حضور انگلیس در نیمه دوم قرن بیستم در منطقه، به تدریج جای خود را به آمریکا داد، اما پایگاه سیاسی انگلیس در خلیج فارس هنوز به دست آمریکاییها نیفتاده است. رئیس شورای عالی امنیت ملی بحرین یک فرد انگلیسی است و در یک توافق اعلام نشده، سیاست در بحرین در اختیار انگلیس است. | |||
4ـ 60% از خاک بحرین در اختیار ایالات متحده است؛ علاوه بر اشغال سیاسی، 60% از خاک بحرین در اختیار این کشور است و هیچ مقام بحرینی حق ورود به خاک خود را در این مناطق ندارد. برخی اخبار از آن حکایت دارد که تجهیزات و امکانات فوق پیشرفته ایالات متحده در این مناطق قرار دارد.<br> | |||
توضیح آنکه: حضور ناوگان پنجم دریایی ایالات متحده در بحرین اهمیت این کشور را دوچندان کرده است. بحرین کشوری کوچک در منطقهای بسیار حساس و استراتژیک است که به لحاظ کمی وسعت و نیز جمعیت کم آن، برای روی پای ماندن، به ائتلافی گسترده با یک قدرت بزرگ نیاز دارد. البته با توجه به اکثریت شیعه در بحرین، و حاکمیت غیر آنها، این نیاز از سوی حاکمیت دوچندان احساس میشود. ایالات متحده آمریکا به دنبال حفظ نظام سیاسی در بحرین است و نه به دنبال حفظ ثبات، زیرا نظام اقلیتی در میان جمعیت اکثریتی مشروعیت ندارد، و از طریق اتحاد و ائتلاف با آمریکا استمرار و موجودیت خود را تضمین کرده است.<br> | |||
بنابراین میان رژیم حاکم در بحرین و ایالات متحده آمریکا وابستگی متقابلی وجود دارد. از طرف دیگر، هر اتفاقی در بحرین میتواند سایر کشورهای شیخنشین خلیج فارس را تحت تأثیر قرار دهد.<br> | |||
اهمیت کشور بحرین برای آمریکا به دلیل وجود پایگاههای نظامی آن در خاک بحرین است. در حال حاضر سه پایگاه نظامی آمریکا در کشور بحرین میباشد و از نظر دریایی و هوایی دارای اهمیت است. اهمیت دریایی آن بسیار روشن است و از نظر هوایی نیز باید این نکته را مد نظر قرار داد که نیروی هوایی آمریکا از طریق پایگاههای نظامی خود در کشور بحرین، جنگندههای خود را به کشورهای افغانستان و عراق اعزام میکند و به عبارت دیگر، عملیاتهای هوایی خود را از این پایگاهها مدیریت میکند.<br> | |||
به همین دلیل است که اهرم حیاتی پنتاگون در پایگاه نظامی بحرین قرار دارد و این کشور از اهمیت بهسزایی نسبت به کشورهای دیگری که ایالات متحده در آنها پایگاه نظامی دارد، برخوردار است.<br> | |||
موقعیت جغرافیایی بحرین بر اهمیت استراتژیک این کشور افزوده است. بحرین در جنوب و شرق فاصله ناچیزی با دو کشور عربستان سعودی و قطر دارد و یک پل 25 کیلومتری بحرین را به شرق عربستان وصل میکند.<br> | |||
در این منطقه، کشور قطر با عربستان هممرز است و این در حالی است که این دو کشور اغلب با یکدیگر اختلاف نظر دارند. به همین علت برای دوحه و ریاض، حفظ مناسبات با بحرین اهمیت زیادی دارد. البته به این معادله سهجانبه باید عامل دیگری را نیز اضافه کرد و آن ایالات متحده آمریکاست.<br> | |||
بعد از ایجاد مشکلاتی در راستای ادامه حفظ نظامیان آمریکایی در عربستان، واشنگتن تصمیم گرفت سربازان خود را به کشور دیگری در منطقه خلیج فارس منتقل کند و برای این منظور، کشور بحرین برگزیده شد، چون این کشور فاصله کمی با شبهجزیره عربستان دارد و در مقایسه با امارات متحده عربی، کویت و حتی قطر ثبات بیشتری دارد. فضای بسته سیاسی در بحرین در دو دهه پیش نیز سبب شد تا استقرار ناوگان پنجم آمریکا در بحرین بدون سر و صدای زیادی انجام گیرد. در حال حاضر مهمترین پایگاه دریایی آمریکا حدفاصل قاره آفریقا تا شرق آسیا در بحرین قرار دارد. این عامل به اهمیت کشور کوچک بحرین نزد آمریکاییان افزوده است و سبب شده تا سرنوشت مردم این کشور به منافع و سلطهجوییهای آمریکا و استراتژیهای نظامی آنان پیوند زده شود.<br> | |||
آمریکاییان در تلاشراند تا با حفظ مواضع نظامی خود در منطقه و حفظ این حاکمان نوکرصفت، در عین حال ژست دموکراتیک پشتیبانی از مردم و به رسمیت شناختن حقوق حقه آنان را بگیرند. آنان در این باتلاق گیر کردهاند که چگونه فریادهای آزادیخواهی مردم این کشورها را با منافع استراتژیک و غیرقابل انکار خود در منطقه خلیج فارس گره بزنند، که البته این کار بعید به نظر میرسد و امواج انقلابی و اسلامی مردم دیر یا زود به سلطه استعمارگونه آنان در منطقه خاتمه خواهد داد. | |||
متأسفانه رویکرد حکومت بحرین در سالهای اخیر به گونهای نبوده که منافع ملتهای منطقه را تأمین کند. تردیدی نیست که خاندان حاکم در بحرین از موقعیت جغرافیایی این کشور در جهت تحکیم موقعیت خود و تأمین منافع آمریکاییان استفاده کردهاند و همین موضوع نیز بر خشم مردم بحرین علیه شاه این کشور افزوده است. اقتباس از سایت الأمه) | |||
ادامه مطالب دربارۀ بحرین و نیز جریان خیزش اسلامی را در شماه بعدی پی میگیریم.<br> | |||
=منابع و مآخذ= | |||
# بحرانی، مرتضی، جنبشهای سیاسی ـ اجتماعی بحرین، مؤسسه مطالعات اندیشهسازان نور، تهران، چاپ اول، 1381. | |||
# بینا، علی اکبر، تاریخ دو هزار و پانصد سالۀ خلیج فارس، وزارت امور خارجه، تهران، 1369. | |||
# حسن عبدالله، «البحرین و الاحتلال البرتغالی (1602ـ1921م)، آوریل 1999http/www.vob/org/files/truths/…/bortogal.htm | |||
# ـــــــــــ ، آل خلیفه و الصراع علی السلطه (مه 1999) http/www.vob/org/power.htm | |||
# سیف افجهای، معصومه، بحرین، دفتر مطالعات سیاسی و بینالمللی، (ویرایش 2)، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، تهران، چاپ دوم، 1381. | |||
# شوادران، بنجامین، خاورمیانه، نفت و قدرتهای بزرگ، ترجمه عبدالحسین شریفیان، فرانکلین، تهران، 1354. | |||
# علی خان سدیدالسلطه، محمد، تاریخ مسقط، عمان، بحرین و قطر و روابط آنها با ایران، تصحیح احمد اقتداری، دنیای کتاب، تهران، 1370. | |||
# سایت الامه:http://www.aloma.info/view.php?page=conect | |||
ویرایش