زنا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زِنا''' آمیزش جنسی بین مرد و زن است بدون آن‌که بین آن‌دو رابطه و عقد [[ازدواج]] واقع شده باشد. زنا را از [[گناهان کبیره]] و حرمتش را از بدیهیات می‌دانند. . مردی که مرتکب زنا شده‌است را «زانی» و زن زناکار را «زانیه» می‌خوانند.  

زنای محصنه در اصل بدین معنا است که فرد زناکننده همسر دائمی داشته و برای نزدیکی با او هیچ مانعی وجود ندارد اما علیرغم این مسئله تن به زنا می دهد. اگر بخواهیم ساده تر معنای زنای محصنه را عنوان کنیم باید بگوئیم اگر زنی متاهل باشد و عمل زنا را مرتکب شود به این عمل او زنای محصنه گفته خواهد شد. اگر فرد زناکننده مرد باشد عمل انجام شده زنای محصن نامیده می شود. البته اگر یکی از زوجین در مسافرت بوده و یا محبوس باشد و به بیماری هایی همچون اایدز و سفلیس مبتلا باشد و یا هرمانع دیگری برای برقراری رابطه جنسی بین زن و شوهر باشد از احصان بیرون آمده و تحت عنوان زنای محصن( محصنه) شناخته نمی شود. مثلا اگر مردی غایب باشد و زن او در این مدت با مرد دیگری نزدیکی داشته باشد حکم محصنه برای او اجرا نخواهد شد.

در این نوع از زنا فردی که عمل زنا را مرتکب می شود همسر نداشته و مجرد است و با اختیار خود عمل زنا را مرتکب می شود. درواقع زمانی که فرد مجردی عمل زنا را انجام می دهد تحت عنوان زنای غیر محصنه شناخته خواهد شد.

=راه های اثبات زنا=

برای تشخیص عمل زنا دوراه اصلی وجود دارد که یا فرد خود اقرار به انجام زنا می کند و یا چهار نفر شهادت می دهند که فرد عمل زنا را انجام داده است. اگر فردی خود اقرار به انجام عمل زنا کند شرایط عمومی او درنظر گرفته خواهد شد و علاوه برآن باید چهار بار دیگر نیز نزد قاضی اقرار خود را تکرار کند.

در راه دوم چهار نفر مرد عادل باید شهادت دهند که فرد زناکننده این عمل را مرتکب شده است. البته قانون این امکان را داده است که سه مرد و دو زن عادل نسبت به ارتکاب عمل زنا شهادت دهند تا جرم ثابت شده و حکم زنا درخصوص فرد زانی اعمال شود. درواقع برای اینکه شرف و آبروی فردی به اشتباه ریخته نشود [[اسلام]] چهار شاهد را برای اثبات عمل زنا تعیین کرده است. براساس ماده120 [[قانون مجازات اسلامی]] زمانی که قاضی از طریق راه های متعارف نسبت به انجام عمل زنا یقین داشته باشد می‌تواند حکم جاری شدن حد زنا را صادر کند. به عنوان مثال اگر از برقراری عمل زنا فیلمی گرفته شده باشد و قاضی با دیدن فیلم یقین پیدا کند که عمل زنا صورت گرفته می‌تواند مجازاتی را برای فرد زانی درنظر بگیرد.

باتوجه به نوع عمل زنا صورت گرفته و شرایطی که در هنگام وقوع زنا وجود داشته مجازات مختلفی نیز درنظر گرفته شده است. اعدام، شلاق و سنگسار مهم ترین مجازات هایی هستند که برای زنا درنظر گرفته شده است.

اگر مرد و یا زنی با محارم نسبی خود عمل زنا برقرار کند مجازات اعدام درخصوص آن درنظر گرفته خواهد شد. از سوی دیگر مردی با همسر پدر خود رابطه زنا برقرار کند نیز حکم اعدام برای او درنظر گرفته خواهد شد. حکم اعدام برای مرد غیرمسلمانی که با زن [[مسلمان]] نزدیکی برقرار می کند صورت خواهد گرفت. اگر فردی مرتکب زنای به عنف شود نیز حکم اعدام از سوی قاضی برای او انجام خواهد شد.

زنان و مردانی که مرتکب زنای محصن( محصنه) شده اند باید مجازات سنگسار درخصوص آن ها اجرا شود. اگر این امکان وجود نداشته باشد که حکم سنگسار در خصوص زانی محصن و زانیه محصنه انجام شود قاضی دادگاه موافقت کرده و دلایلی برای اثبات عمل زنا فرد وجود داشته باشد حکم اعدام درخصوص آن ها به اجرا درخواهد آمد. اگر خلاف این مسئله باشد و فرد خود اقرار به زنا کند یکصد ضربه شلاق به عنوان مجازات برای هرفرد زناکننده ای درنظر گرفته خواهد شد.

حکمی که برای فرد زناکار غیرمحصن درنظر گرفته شده است یکصد ضربه شلاق است. البته ناگفته نماند این حد برای بار اول تا سوم بوده و در دفعات بعدی مجازات دیگری برای فرد تعیین می شود. علاوه براین مردی که همسر دائمی داشته و پیش از عمل نزدیکی با همسر خود مرتکب زنا شود مجازات یکصد ضربه شلاق و تراشیدن موی سر و همچنین [[تبعید]] به مدت یک سال برای او درنظر گرفته خواهد شد.

درخصوص زنا با محارم نسبی اگر زن شوهردار با پسربچه ای که هنوز بالغ نشده اقدام به برقراری رابطه کند مجازات درنظر گرفته شده برای آن زن یکصد ضربه شلاق خواهد بود.

گاهی اوقت شرایطی ایجاد می شود که منجر به لغو مجازات عمل زنا می گردد. مثلا اگر دو نفری که محکوم به زنا هستند ادعا کنند با یکدیگر ازدواج کرده اند و یا اینکه فرد زناکننده پیش از اینکه عمل او ثابت شود در مقابل قاضی از کارخود توبه کند. علاوه براین اجبار زن به انجام عمل زنا و از روی اکراه نیز می‌تواند راهی برای لغو مجازات زنا باشد. تمام این موارد از سوی قاضی و حاکم شرع بررسی خواهد شد و سپس حکم قطعی از سوی قاضی اعلام می شود.

البته باید این موضوع را نیز درنظر داشت که قانون شرایط سختی را برای شاهدان درنظر گرفته است. شهادتی که شاهدان می دهند باید روشن بوده و هیچ گونه ابهامی نداشته باشد و فرد شهادت دهنده از نزدیک عمل زنا را دیده باشد. اگر فردی از روی حدس و گمان شهادت دهد شهادت او معتبر نخواهد بود. شهود زمانی که خصوصیات مورد شهادت را عنوان می کنند باید زمان و مکان و دیگر موارد را نیز درنظر داشته باشند و هیچ اختلافی بین آن ها وجود نداشته باشد. اگر اختلافی بین شهادت دهندگان وجود داشته باشد و عمل زنا نیز ثابت نشود این افراد به مجازات [[قذف]] متهم شده و به علت اینکه اتهام دروغ بسته اند به متهم شلاق خواهند خورد.