۶٬۵۹۲
ویرایش
ذوالفقار علی بوتو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
</div> | </div> | ||
'''ذوالفقار علی بوتو''' | '''ذوالفقار علی بوتو''' رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر سابق [[پاکستان]] است. وی در پاکستان به '''قائد عوام، رهبر مردم و پدر قانون اساسی پاکستان''' نیز معروف است. او محبوب‌ترین نخست وزیر در تاریخ پاکستان می‌باشد. در دوره نخست وزیری او پاکستان به بمب اتم دست یافت. او در سال 1977م در پی کودتای [[محمد ضیاء‌الحق]] از نخست وزیری برکنار شد و در سال 1979م، اعدام شد. مردم پاکستان هر سال مراسم یادبودی در سالگرد اعدام او برگزار می‌کنند <ref>[https://ur.wikipedia.org/wiki/%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%81%D9%82%D8%A7%D8%B1_%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%A8%DA%BE%D9%B9%D9%88 برگرفته از سایت ویکی پدیای اردو]</ref>. | ||
= زندگی‌نامه = | = زندگی‌نامه = | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
= رئیس جمهور پاکستان = | = رئیس جمهور پاکستان = | ||
[[پرونده:سخنرانی بعد ریاست جمهوری.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|سخنرانی بعد ریاست جمهوری]] | [[پرونده:سخنرانی بعد ریاست جمهوری.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|سخنرانی بعد ریاست جمهوری]] | ||
'''یحیی خان''' | '''یحیی خان''' رئیس‌جمهور در 20 دسامبر1971م، استعفا داد و قدرت را به ذوالفقار علی بوتو منتقل کرد. که رئیس جمهور، فرمانده کل و اولین مدیر غیرنظامی ارشد حکومت نظامی شد.<br> | ||
وی نخستین رئیس جمهور غیر نظامی پاکستان بود. وی اولین مدیر غیرنظامی ارشد حکومت نظامی کشور از سال 1958م، و همچنین اولین رئیس جمهور غیرنظامی کشور بود. با به دست گرفتن حکومت توسط او، چپ‌ها و سوسیالیست‌های دموکراتیک وارد سیاست کشور شدند و بعدا به عنوان بازیگران قدرت در سیاست کشور ظاهر شدند. و برای اولین بار در تاریخ کشور، چپ‌ها و سوسیالیست‌های دموکراتیک این فرصت را داشتند که کشور را با رای مردم و اختیارات انحصاری مورد تایید گسترده، که توسط مردم غرب در انتخابات دهه 1970م، به آنها داده شده بود اداره کنند.<br> | وی نخستین رئیس جمهور غیر نظامی پاکستان بود. وی اولین مدیر غیرنظامی ارشد حکومت نظامی کشور از سال 1958م، و همچنین اولین رئیس جمهور غیرنظامی کشور بود. با به دست گرفتن حکومت توسط او، چپ‌ها و سوسیالیست‌های دموکراتیک وارد سیاست کشور شدند و بعدا به عنوان بازیگران قدرت در سیاست کشور ظاهر شدند. و برای اولین بار در تاریخ کشور، چپ‌ها و سوسیالیست‌های دموکراتیک این فرصت را داشتند که کشور را با رای مردم و اختیارات انحصاری مورد تایید گسترده، که توسط مردم غرب در انتخابات دهه 1970م، به آنها داده شده بود اداره کنند.<br> | ||