۱۵۳
ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==مطالعات اسلامشناسی در کانادا== | |||
...مطالعات اسلامشناسی در کانادا...مدخلی است که به موضوع اسلام شناسی و مطالعات اسلامشناسی در کانادا می پردازد. | |||
==گروه مطالعات اسلامی در دانشگاههای کانادا== | |||
دانشگاههای مختلفی در کانادا گروه مطالعات اسلامی دارند. هرچند بسیاری از پژوهشگران وضعیت اسلامشناسی در دانشگاههای کانادا را با دانشگاههای امریکا مقایسه میکنند و بر وضعیت نامطوب مطالعات اسلامی در دانشگاههای کانادا دست میگذارند کارهای خوبی در این چند دهه در زمینۀ اسلامشناسی در کانادا صورت گرفتهاند.[[مطالعات اسلامشناسی در کانادا#%20ftn1|[1]]] مقایسۀ وضعیت اسلامشناسی در کانادا و امریکا از آن بابت درست نیست که نه کانادا از جهت کمی میزان دانشگاههای امریکا را دارد و نه به میزانی که امریکاییان – بهخصوص پس از رخداد ۱۱ سپتامبر – بر مطالعات اسلامی توجه کردهاند و سرمایهگذاری کردهاند در این زمینه هزینه نمودهاند. با این همه در میان مؤسسهها و گروههای دانشگاهی که در کانادا در حوزۀ اسلامشناسی فعالیت میکنند این گروهها وضعیت اسلامشناسی در دانشگاه مکگیل بهتر و بیشتر از دانشگاههای دیگر کانادا است. | |||
==مؤسسۀ مطالعات اسلامی در دانشگاه مکگیل== | |||
مؤسسۀ مطالعات اسلامی در دانشگاه مکگیل در سال ۱۹۵۲ با تلاشهای ویلفرد کانتول اسمیت تأسیس شد. کانتول اسمیت که درجۀ کارشناسیاش در زبانهای شرقی را از دانشگاه تورنتو گرفته بود برای مدت هفت سال بهعنوان مبلغ دینی در هندوستان تاریخ هند و اسلام را تدریس میکرد. در مدتی که او در لاهور بود مدیریت کلیسای شمال هند را برعهده داشت و کتاب « اسلام مدرن در هندوستان: یک تحلیلی اجتماعی» را به رشتۀ تحریر درآورد. البته جلوی انتشار این کتاب در هندوستان به جهت رویکرد کمونیستیاش گرفته شد. اسمیت بهوضوح جدال میان هند و پاکستان و درگیریهای خونین بین آنها را میدید؛ درگیریهایی که از تفاوتهای دینی ناشی میشدند. همین وی را به مبانی دینی علاقمندتر کرد. اسمیت در سال ۱۹۴۸ از دانشگاه پرینستون مدرک دکترایش را گرفت و به استخدام دانشگاه مکگیل در زمینۀ ادیان تطبیقی درآمد. در اینجا بود که وی مسئولان دانشگاه را متقاعد کرد که باید در زمینۀ مطالعات اسلامی کار و تلاش و سرمایهگذاری کنند. | مؤسسۀ مطالعات اسلامی در دانشگاه مکگیل در سال ۱۹۵۲ با تلاشهای ویلفرد کانتول اسمیت تأسیس شد. کانتول اسمیت که درجۀ کارشناسیاش در زبانهای شرقی را از دانشگاه تورنتو گرفته بود برای مدت هفت سال بهعنوان مبلغ دینی در هندوستان تاریخ هند و اسلام را تدریس میکرد. در مدتی که او در لاهور بود مدیریت کلیسای شمال هند را برعهده داشت و کتاب « اسلام مدرن در هندوستان: یک تحلیلی اجتماعی» را به رشتۀ تحریر درآورد. البته جلوی انتشار این کتاب در هندوستان به جهت رویکرد کمونیستیاش گرفته شد. اسمیت بهوضوح جدال میان هند و پاکستان و درگیریهای خونین بین آنها را میدید؛ درگیریهایی که از تفاوتهای دینی ناشی میشدند. همین وی را به مبانی دینی علاقمندتر کرد. اسمیت در سال ۱۹۴۸ از دانشگاه پرینستون مدرک دکترایش را گرفت و به استخدام دانشگاه مکگیل در زمینۀ ادیان تطبیقی درآمد. در اینجا بود که وی مسئولان دانشگاه را متقاعد کرد که باید در زمینۀ مطالعات اسلامی کار و تلاش و سرمایهگذاری کنند. | ||
وی بر مفهوم اسلام دست گذاشت چون معتقد بود بدون فهم دقیق اسلام فهم تاریخ اسلام و جایگاه مسلمانان در تمدنهای مختلف بشری قابل درک و هضم نیست. او همچنین بر این عقیده بود که بدون حضور خود مسلمانان بسیاری از پژوهشها و مطالعات اسلامی عقیم و ابتر میمانند و مغربزمینیان بدون مدد و یاری پژوهشگران مسلمان توان آن را ندارند که این مطالعات را بهخوبی به سامان برسانند. با تکیه بر این بینش بود که مؤسسۀ مطالعات اسلامی با یک کتابخانۀ تأسیس شد. در این مدت وقت زیادی از وی صرف این میشد که میان پژوهشگران مسلمان و غربی گفتوگو و مکالمه ایجاد کند تا بدین وسیله درک متفقابلی بین این پژهشگران که از فرهنگهای مختلف بودند به وجود آید. اسمیت کتابخانۀ مؤسسه را با ۲۵۰ کتاب افتتاح کرد. گسترش این کتابخانه به حدی بود که هماکنون این کتابخانه بیش از ۱۱۰۰۰۰ جلد کتاب را در خود جای داده است. از این تعداد بیش از نیمی از آثار به زبانهای اسلامی است. مجموعههای نفیسی از کتاب و آثار در این کتابخانه موجودند که در هیچ کجای دیگر جهان نمیتوان آنها را یافت. این آثار هم کتاب چاپی، هم نسخههای خطی و هم آرشیوهای صوتی – تصویری هستند. کتابهای این کتابخانۀ عظیم به زبانهای انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی ، اسپانیایی، روسی، اردو، فارسی، عربی و ترکی هستند. با تلاشها و کوششهای دکتر اسمیت و شاگردان وی مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مکگیل هماکنون از مهمترین مراکز اسلامشناسی در امریکای شمالی به حساب میآید. | وی بر مفهوم اسلام دست گذاشت چون معتقد بود بدون فهم دقیق اسلام فهم تاریخ اسلام و جایگاه مسلمانان در تمدنهای مختلف بشری قابل درک و هضم نیست. او همچنین بر این عقیده بود که بدون حضور خود مسلمانان بسیاری از پژوهشها و مطالعات اسلامی عقیم و ابتر میمانند و مغربزمینیان بدون مدد و یاری پژوهشگران مسلمان توان آن را ندارند که این مطالعات را بهخوبی به سامان برسانند. با تکیه بر این بینش بود که مؤسسۀ مطالعات اسلامی با یک کتابخانۀ تأسیس شد. در این مدت وقت زیادی از وی صرف این میشد که میان پژوهشگران مسلمان و غربی گفتوگو و مکالمه ایجاد کند تا بدین وسیله درک متفقابلی بین این پژهشگران که از فرهنگهای مختلف بودند به وجود آید. اسمیت کتابخانۀ مؤسسه را با ۲۵۰ کتاب افتتاح کرد. گسترش این کتابخانه به حدی بود که هماکنون این کتابخانه بیش از ۱۱۰۰۰۰ جلد کتاب را در خود جای داده است. از این تعداد بیش از نیمی از آثار به زبانهای اسلامی است. مجموعههای نفیسی از کتاب و آثار در این کتابخانه موجودند که در هیچ کجای دیگر جهان نمیتوان آنها را یافت. این آثار هم کتاب چاپی، هم نسخههای خطی و هم آرشیوهای صوتی – تصویری هستند. کتابهای این کتابخانۀ عظیم به زبانهای انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی ، اسپانیایی، روسی، اردو، فارسی، عربی و ترکی هستند. با تلاشها و کوششهای دکتر اسمیت و شاگردان وی مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مکگیل هماکنون از مهمترین مراکز اسلامشناسی در امریکای شمالی به حساب میآید. | ||
==رابطۀ میان مؤسسۀ مطالعات اسلامی مکگیل با مراکز دانشگاهی ایران== | |||
در این میان رابطۀ مؤسسۀ مطالعات اسلامی مکگیل با مراکز دانشگاهی ایران بهخصوص دانشگاه تهران هم قابل توجه است. دکتر مهدی محقق که سابقۀ دو سال تدریس در سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ در دانشکدۀ مطالعات شرقی و افریقائی دانشگاه لندن (SOAS) را داشت، در سال ۱۹۶۵ از طرف دانشگاه تهران برای تدریس زبان و ادب فارسی به آن مؤسسه اعزام شد و در طی سه سال اقامت خود در کانادا موفق شد که توجه استادان و دانشجویان مؤسسه را به فلسفه و کلام و عرفان و اصول فقه شیعی که تا آن وقت در آن دیار ناشناخته مانده بود جلب کند و خود به تدریس این علوم بپردازد. | در این میان رابطۀ مؤسسۀ مطالعات اسلامی مکگیل با مراکز دانشگاهی ایران بهخصوص دانشگاه تهران هم قابل توجه است. دکتر مهدی محقق که سابقۀ دو سال تدریس در سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ در دانشکدۀ مطالعات شرقی و افریقائی دانشگاه لندن (SOAS) را داشت، در سال ۱۹۶۵ از طرف دانشگاه تهران برای تدریس زبان و ادب فارسی به آن مؤسسه اعزام شد و در طی سه سال اقامت خود در کانادا موفق شد که توجه استادان و دانشجویان مؤسسه را به فلسفه و کلام و عرفان و اصول فقه شیعی که تا آن وقت در آن دیار ناشناخته مانده بود جلب کند و خود به تدریس این علوم بپردازد. | ||
ویرایش