حجر اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها

حِجر مصدر ریشه ح ج ر در لغت به معناى منع و بازداشتن، نگاهدارى و حمایت کردن، [[حرام]] و جز این ها به‌کار رفته است. از این ریشه حَجْر و حُجْر نیز در بیشتر این معانى به‌کار می‌روند. <ref> جوهرى؛ ابن‌منظور؛ فیومى، ذیل واژه </ref> محدوده بین دیوار نیم‌دایره و [[خانه کعبه]] در فاصله میان رکن عراقى و شامى را بدان سبب حِجر نامیده‌اند که این دیوار حائل بین طواف‌کنندگان و کعبه است. <ref> شمس‌الائمه سرخسى، ج ۴، ص ۱۱؛ مشکینى، ص ۱۹۹</ref>

همچنین حجْر به معنای پناه و دامن است و از این رو به اسماعیل (ع) منسوب داشته اند که چون دیوارهای کعبه بدست او و پدرش بنا شد، وی برای پناه بردن از گرمای خورشید در سایه و کنار این دیوار می نشست و یا این که سایبانی کنار آن برای خود برافراشته و در آن جا پناه می گرفت.  

این مکان با راهنمایی [[جبرئیل امین]] محل [[نزول]] [[ابراهیم خلیل]] همسرش هاجر و کودک شیرخوارهاش اسماعیل (ع) شد و همینجا به امر [[خداوند]]، خانه و مأوای اسماعیل و مادرش گردید.  

براساس روایت [[شیخ کلینی]] (ره) از حضرت [[امام جعفر صادق(ع)]] پس از ولادت اسماعیل، ابراهیم وی و مادرش را سوار بر الاغ کرده و در حالی که مقداری آب و غذا بهمراه خود داشتند، با راهنمایی [[جبرئیل]] حرکت کردند، آنگاه که به جایگاه فعلی حجر رسیدند، محل کعبه بصورت تپه ای کوچک و تلّی از خاک سرخ و مملّو از کلوخ بود. ابراهیم روی بجانب جبرئیل کرده پرسید: آیا بدین جا مأموریت یافته ای؟!، پاسخ شنید: آری. بدین سان اینجا خانه اسماعیل شد، پیش از آن که نام حجر به خود گیرد، و از <ref>الکافی (الفروع) ج 4، ص 201، ح 1</ref> این روست که از آن به [[بیت اسماعیل]] نیز یاد شده است. <ref> قصص الانبیاء، ص 113، ح 112</ref>

<big>فیه قبور الأنبیاء</big> در میان آن قبور پیامبران است . <ref>سرائر، ج 3، ص 562، وقصص الأنبیاء راوندی، ص 115، ح 115 و وسائل الشیعه، ج 9، ص 430، ح 6 (به نقل از شیخ صدوق)</ref>

اسماعیل مادر زجر دیده خود را در بیت خود دفن کرد و به خاطر شدت علاقه ای که به او داشت قبر مادر را بگونه‌ای ساخت که زیر پای مردم واقع نگردد. [[شیخ صدوق (ع)]] به اسنادش از [[ابوبکر حضرمی]] از امام صادق (ع) نقل کرده است.

اسماعیل مادر خود را در حجر دفن کرد وآن را بالا آورد و بر دور آن دیوار قرار داد تا زیر پای قرار نگیرد .

[[صاحب وسائل]] به نقل از [[علل الشرائع]] از امام صادق (ع) نقل کرده است: ...وتوفی اسماعیل بعده و هو ابن ثلاثین و مأة سنة، فدفن فی الحجر مع امّه )<ref> وسائل الشیعه، ج 9، ص 431، ح 8; جامع احادیث الشیعه ج 10، ص 26، ح 48</ref>; اسماعیل بعد از او (ابراهیم) در سن یکصد و سی سالگی وفات یافت و در جوار مادرش در حجر دفن شد.  

[[قطب الدین راوندی]] نیز روایت کرده است: ... ودفن بالحجر مع امّه <ref>قصص الانبیاء، ص 113، ح 112</ref>; ...و اسماعیل با مادرش در حجر دفن گردید.

در اخبار [[مکه]] بعد از نقل مطلبی پیرامون فضیلت حجر مینویسد:

وفی ذلک الموضع توفی. قال خالد فیرون ان ذلک الموضع ما بین المیزاب الی باب الحجر الغربی فیه قبره ; <ref>اخبار مکه، ج 1، ص 312</ref> او (اسماعیل) در آن مکان (حجر) وفات یافت. خالد میگوید: آن مکان، بین ناودان تا در غربی حجر است و [[قبر]] وی در آن قرار دارد، آنگاه به مسأله حفر حجر توسط [[ابن زبیر]] به هنگام بازسازی [[کعبه]] اشاره میکند و مینویسد: در حین حفاری حجر، به یک سنگ سبز برمیخورند، هیچ یک از [[قریش]] نمیدانند که آن چیست، [[عبدالله بن صفوان]] به ابن زبیر میگوید: این قبر اسماعیل است، مواظب باش که این سنگ را از جای خود حرکت ندهی، و ابن زبیر چنان کرد.  

سن اسماعیل به هنگام قبض روح، یکصد و سی و هفت سال بود، و در [[مسجد الحرام]] در جایی که [[حجر الأسود]] در آن بود، دفن شد .

و اگر کان را تامه بگیریم; همانگونه که برخی از نسخه های مروج الذهب نیز این احتمال را تقویت میکند ـ معنای عبارت مسعودی چنین می‌شود: وی در آن جایی که حجر الأسود است دفن گردید . در جای دیگر کتاب این‌گونه آمده است:

[[رده:حج]]

[[رده:تاریخ اسلام]]

[[رده:احکام حج]]