واقفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''واقفیه''' گروهی از [[شیعیان]] که بر [[امامت]] [[امام موسی کاظم (ع)]] توقف کردند و را همان [[مهدی موعود]] می‌دانستند.

بی شک دست سیاست بازان عباسی و مزدوران برمکی در ایجادمشکلات و موانع در مسیر [[اهل بیت(ع)]] نقش بسزایی داشت; اما انگیزه های اصلی پیدایش واقفیه را باید در این عوامل جستجو کرد:  

بنیانگذاران واقفیه سه نفر به نامهای; علی بن ابی حمزه بطائنی، زیاد بن مروان قندی و عثمان بن عیسی رواسی ازوکلاء [[امام کاظم(ع)]] بودند و اموال فراوانی که مربوط به آن حضرت بود را دراختیار داشتند. آنان به جهت تصاحب این اموال ادعا کردند که موسی بن جعفر(ع) زنده و غایب است. چرا که در صورت اقرار به امامت [[حضرت رضا(ع)]] ناچار بودند آن اموال را تحویل ایشان دهند. از این روی نه تنها اموال را غصب کردند بلکه ازاین امکانات جهت فریب دادن شیعیان دیگر مانند; حمزه بن بزیع، ابن مکاری، کرام خثعمی و دیگران استفاده کردند.

یونس بن عبدالرحمان بر این حقیقت تصریح می کندو می گوید: در زمان رحلت امام کاظم(ع) وکلای حضرت اموال فراوانی را که مربوط به امام بود، در اختیار داشتند و این، سبب توقف آنان گردید. (زیاد قندی هفتادهزار دینار و علی بن حمزه سی هزار دینار) من با آنان مخالفت کردم و طبق وصی امام کاظم(ع) مردم را به طرف حضرت رضا(ع) دعوت کردم، روزی آن دو نزد من آمدندو گفتند: چرا چنین سخن می گویی؟! اگر مال و ثروت می خواهی بی نیازت می کنیم. ده هزار دینار به تو می دهیم و ساکت باش. به آن دو گفتم: ما از ائمه(ع)[[روایت]] داریم که هرگاه بدعتهایی آشکار شود، عالمان باید علم خود را اظهار کنندوگرنه نور [[ایمان]] از آنان سلب می شود و من در هر حال تلاش در راه خدا را رهانخواهم کرد. آن دو نفر کینه مرا در دل گرفتند و به من ناسزا گفتند.

البته هر چند این مساله در زمان امام کاظم(ع) پدید نیامد، ولی برای کسانی که از قبل به واقفیه گرویده بودند، دستاویز شد و موجبات توقف عده ای دیگر را فراهم آورد.

# گروهی که اکثریت را تشکیل می‌دادند و طبق سفارش حضرت رضا(ع) به امامت امام جواد(ع) معتقد شدند.

#  

# گروهی که دست از اعتقاد به امامت حضرت رضا(ع) برداشتند و به واقفیه گرائیدند.

# گروه سوم که به امامت احمد بن موسی(ع) (فرزند دیگر امام کاظم(ع) ) قائل شدند و گفتند: امام رضا(ع) به امامت او سفارش فرموده است.

صفوان بن یحیی که از یاران بسیار موفق امام بود، از حضرت رضا(ع) سؤال کرد که خداوند روزی را که شما در میان ما نباشید، نیاورد، ولی اگر چنین حادثه ای رخ داد، امام بعد از شما کیست؟

از[[روایات]] استفاده می شود که امام را باید امام [[غسل]] دهد، در حالی که موسی بن جعفر(ع) در زندان [[بغداد]] به شهادت رسید و امام رضا(ع) در آن زمان در [[مدینه]] بسرمی برد. این موضع دستاویزی دیگر برای واقفیه گردید. [[ابوبصیر]] می گوید: یکی ازوصیت های [[امام باقر(ع)]] به [[امام صادق(ع)]] این بود که وقتی از دنیا رفتم، غیر ازتو مرا غسل ندهد زیرا امام را فقط امام غسل می‌دهد. و [[ابومعمر]] می گوید: از امام رضا(ع) سؤال کردم: آیا امام را فقط امام غسل می‌دهد؟ فرمود: این، سنتی است ازموسی بن عمران(ع).

در مقابل این ادعای واقفیه، جوابی از سوی علی بن موسی الرضا(ع) نقل شده است احمد بن عمر حلال می گوید:

به حضرت رضا(ع) عرض کردم: واقفیه در مورد انکار امامت شما به اینکه امام رافقط امام غسل می‌دهد،استدلال می‌کنند.

آنها چه می دانند؟! تو چه جواب دادی؟

قربانت شوم به آنها گفتم: اگر مولای من بفرماید پدرم را در آسمان یا درزیرزمین غسل دادم، قبول می کنم و آنچه می گوید صحیح می دانم.

بگویم شما آن حضرت را غسل داده اید؟

نهی ائمه(ع) از غسل امام توسط غیر امام به این معنی است که دخالت دیگران در غسل امام [[حرام]] است نه اینکه هر کس امام را غسل داد، او امام بعداست. بنابراین کسانی که امام کاظم(ع) را غسل داده‌اند، مرتکب حرام شده‌اند، نه اینکه امام رضا(ع) امام نیست.

آخر سخن اینکه: احتمال می‌رود مقصود روایات، از غسل امام توسط امام، این باشدکه امام مسوول تجهیز امام است یعنی غسل و کفن و دفن امام یا باید توسط خودامام یا به اجازه و رضایت او باشد.  

یکی دیگر از عوامل پیدایش واقفیه چنانکه پیش ازآن درباره بعضی از ائمه به وجود آمد، [[مهدویت]] بود که در میان [[شیعه]] از قوت زیادی برخوردار است هر چند روایات [[اهل سنت]] نیز دست کمی از آن ندارد. البته همواره این انحراف معلول فرصت طلبی و سودجویی اشخاص فرصت طلب نبود بلکه گاه به خاطراعتقاد به [[مهدی آل محمد(ص)]] و ندانستن مصداق واقعی آن بود که برخی را دچارکجروی می کرد. ناگفته نماند که وجود اندیشه های غلوآمیز نیز در پیدایش این کج روی بی تاثیر نبود، به هر حال اندیشه مهدویت امام کاظم(ع) از طرف واقفیه ترویج می‌گردید.

رنجها و فشارهای روحی و جسمی شیعیان سببی دیگر بود که آنان بی صبرانه در انتظار قائم آل محمد(ص) باشند; به گونه‌ای که در مورد هر یک از ائمه فکرکنند قائم آل محمد(ص) اوست.

«شیعیان به علت محنت‌هایی که گرفتار آنها بودند و نیز کینه ای که از دشمنان در دل داشتند، پیوسته مشتاق دولت آل محمد(ص) بوده و خود را به این آرزو امیدوار نگاه می‌داشتند و از این رو بود که پیوسته از قائم سؤال می کردند و برخی می‌گفتند امام بعد، قائم است. »

یزید صائغ می گوید: وقتی خداوند موسی بن جعفر(ع) را به امام صادق(ع) عنایت کرد، من زینتی از نقره تهیه کردم و هدیه را به حضورش بردم. امام صادق(ع)فرمود:

بعضی از این روایات از نظر سند مخدوش می‌باشند.دوم اینکه، امامان معصوم(ع) همه قائم به امر خدایند ولی قائمی که زمین را پر از عدل و داد می کند، مهدی موعود(عج)است.

[[عبدالعظیم حسنی]] می گوید:

امیدوارم قائم [[اهل بیت(ع)]] که زمین را پر از عدالت می کند، همانطور که از ستم پر شده است، شما باشید، فرمود:

هر یک از ما قائم به امر خدای عز و جل می باشیم و همه ما مردم را به دین [[خدا]] دعوت می نماییم; ولی قائمی که خداوند به وسیله او زمین را [[کفر]] پاک می کند و آن را از [[عدالت]] پر می نماید، کسی است که زمان ولادتش بر مردم مخفی است و از میان ایشان غایب می شود و حرام است بردن نامش. او همنام [[پیامبر(ص)]] است.

و جابر بن یزید جعفی می گوید:

عنبسه نیز می گوید:

جابر راست گفته، مگر شمانمی دانید که هر امامی قائمی به حق است.

حسن بن قیاما می گوید: از امام رضا(ع) سؤال کردم چه اتفاقی برای پدر شما افتاد؟

از دنیا رفت همانطور که پدران او از دنیارفتند. گفتم:

برای فرزندم (امام کاظم(ع) ) پنج حادثه رخ خواهد داد که برای پیامبران واقع شد. مورد حسات واقع می شود همان گونه که یوسف مورد حسادت واقع شد، غایب می شود همان گونه که یونس غایب شد و ...

ابن قیامای واقفی نامه ای خدمت امام رضا(ع) نوشت که شما چگونه امام هستید، درحالی که فرزند ندارید؟ امام در جواب وی نوشتند:

از کجا دانستی من فرزندی ندارم به خدا قسم این ایام نمی‌گذرد مگر آنکه خداوند به من فرزندی عنایت می کند که سبب جدایی حق از باطل گردد.

بعد از تولد امام جواد(ع) ، امام رضا(ع) ضمن اعلام این خبر، بهانه جویی های واقفیه را باطل کردند و حجت را بر آنها تمام نمودند.  

عواملی که سبب شکست واقفیان گردید را می توان بدین ترتیب برشمرد:

الف: تلاشها و بیانات روشنگر امامان معصوم(ع) علیه واقفیه که به سه دسته تقسیم می شود:

«اینها معاند حق و برپا کننده گناه هستند و برگشت شان به طرف [[جهنم]] خواهد بود سرگردان زندگی می‌کنند و بی دین می میرند. لعنت خدا بر آنان باد که بسیار دروغ می‌گویند. آنانی که گفتند دست خدابسته است واقفی‌انند».

2- تاکید بر ادامه داشتن امامت تا [[حضرت مهدی(عج)]];این مطلب را در [[زیارتنامه]] هر یک از ائمه مشاهده می نماییم. تاکیدهای فراوان برزیارت قبر علی بن موسی الرضا(ع) نیز خود اعلام مبارزه ای آشکار علیه واقفیه می باشد.

3- نبرد مالی و اقتصادی با واقفیان; به گونه‌ای که شیعیان را ازپرداخت [[زکات]] به واقفیه منع کردند.

نجاشی رجالی بزرگ شیعه، کتابهای زیادی تحت عنوان «الرد علی الواقفه » برمی شمرد که از سوی اصحاب ائمه(ع) تالیف شده است.

ج: بی پایگی و بطلان واقفیه. سنت الهی بر احقاق حق و ابطال باطل است هر چند که باطل چند روزی جولان دارد; اما دولت از آن حق است. بطلان و بی اساس بودن واقفیان را با توجه به عوامل پیدایش آنان و روشهای کاربردی این گروه می توان پی برد;چرا که ابزاری که آنان در پیشبرد اهداف خود در اختیار داشتند، عبارت بود از:

[[رده:فرق و مذاهب]]