کفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کفر''' به معناى «پوشاندن و پنهان كردن چیزى» است و [[کافر]] به كسى گفته مى‌شود كه [[خدا]] یا [[پیامبر]] (صلی الله علیه وآله) یا [[شریعت]] یا هر سه را منكر شود . '''كفر''' یکی از برجسته‌ترین واژگان کلیدی در [[قرآن کریم]] است. این واژه نقش مهمی در نظام دینی قرآن با بار معنایی منفی دارد و نه تنها مفهومی است که همه صفات منفی دیگر بر محور آن می‌گردد، حتی با نگاهی گذرا در قرآن کریم به این نکته رهنمون می شویم که نقش مفهوم کفر چنان در همه جا جاریست که انسان حضور آن را در همه عبارات و آیاتی که رفتار آدمی سر و کار دارد حس می‌کند.

کفر جحود یعنی کسی با قلب اذعان کند؛ ولی به زبان انکار: «وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَیقَنَتْها أنْفُسُهُمْ». <ref>نمل/سوره۲۷، آیه۱۴.    </ref>

کفر که در لغت به معنای پوشاندن می‌باشد از منظر فقهای امامیه دارای مراتبی است که یکی از مراتبش کفر جحودی قرار دارد. انکاری که ناشی از جحد و درک حقیقت باشد بدان کفر جحودی گفته می‌شود. در نوشتار ذیل گفتار برخی از فقیهان شیعه را در این زمینه بیان می‌کنیم.

ایشان نخست به معانی چهار گانه کفر در قران پرداخته و می‌نویسد: –

مفاد گفتار مذکور این است که کفر در قرآن در معانی چهار گانه: کفر جحودی کفر نعمت کفر بسبب ترک اوامر الهی و کفر برائت بکار رفته است.

محدث بحرانی در ادامه نسبت به معنای کفر نسبت به منکران امامت می گوید کفر بکار رفته در روایات نسبت به اینان کفر جحودی می‌باشد:

ایشان معیار کفر را استحلال حرام و جحود در برابر حقیقت می داند. جحد هم زمانی است که انسان در برابر حقیقت روشن و قطعی بایستد و حاضر به پذیرش آن نباشد:

ایشان در ادامه جهت تایید معنای مذکور برای کفر به صحیحةِ زرارة استشهاد می کند:  

از این روایت استفاده می شود که افراد جاهل و ناآگاه تا زمانی که بدون دلیل چیزی را انکار نکنند کافر شمرده نمی‌شوند پس جاحد دو مصداق دارد:‌

از دیدگاه ایشان اسلام و ایمان از منظر قران و سنت دارای مراتب بوده و نمی‌توان کسانی را که در مرتبه نازله آن قرار دارند از دائره اسلامیت خارج دانست:  

وفی آیة ( فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا )

ایشان در ادامه به مراتب ایمان در روایات اشاره نموده و می‌فرماید:

[[رده: اصطلاحات كلامی]]