confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
سوره فرقان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''سوره فرقان''' چهل ودومین سوره‌ای است که به [[پیامبر(ص)]] نازل شده، ولی در مصحف بیست و پنجمین سوره [[قرآن]] قرار گرفته است. این سوره ۷۷ آیه دارد و در [[مکه]] به پیامبر(ص) نازل شده است. | '''سوره فرقان''' چهل ودومین سوره‌ای است که به [[پیامبر(ص)]] نازل شده، ولی در مصحف بیست و پنجمین سوره [[قرآن]] قرار گرفته است. این سوره ۷۷ آیه دارد و در [[مکه]] به پیامبر(ص) نازل شده است. | ||
این سوره به مباحث [[توحید]]، [[معاد]]، [[نبوت]] و مبارزه با [[بت پرستی]] می‌پردازد و ویژگی‌های [[مؤمنان]] راستین در آیات پایانی آن آمده است. | این سوره به مباحث [[توحید]]، [[معاد]]، [[نبوت]] و مبارزه با [[بت پرستی]] می‌پردازد و ویژگی‌های [[مؤمنان]] راستین در آیات پایانی آن آمده است. | ||
در فضیلت قرائت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است هر کس سوره فرقان را بخواند، در [[روز قیامت]]، در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت [[ایمان]] دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند، مبعوث می‌شوند. او همچنین بدون حسابرسی وارد [[بهشت]] می‌شود. | در فضیلت قرائت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است هر کس سوره فرقان را بخواند، در [[روز قیامت]]، در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت [[ایمان]] دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند، مبعوث می‌شوند. او همچنین بدون حسابرسی وارد [[بهشت]] می‌شود. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۵: | ||
سوره فرقان به حكم آنكه از [[سوره هاى مكى]] است<ref>]بعضى از مفسران، اصرار بر این دارند كه سه آیه از این سوره( 68 و 69 و 70) در مدینه نازل شده است، شاید به خاطر اینكه در این چند آیه سخن از احكامى مانند حرمت قتل نفس و زنا مطرح شده، در حالى كه دقت در آیات قبل و بعد از آن به خوبى نشان مى دهد كه یك رشته كاملا متصل و منسجم پیرامون بندگان خاص خدا( عباد الرحمن) و اوصاف آنها را بیان مى كند، لذا ظاهر این است كه همه سوره در مكه نازل شده است.</ref> بیشترین تكیه اش بر مسائل مربوط به مبدء و معاد، و بیان [[نبوت]] پیامبر(ص)، و مبارزه با [[شرك]] و مشركان و انذار از عواقب شوم [[كفر]] و [[بت پرستى]] و [[گناه]] است. | سوره فرقان به حكم آنكه از [[سوره هاى مكى]] است<ref>]بعضى از مفسران، اصرار بر این دارند كه سه آیه از این سوره( 68 و 69 و 70) در مدینه نازل شده است، شاید به خاطر اینكه در این چند آیه سخن از احكامى مانند حرمت قتل نفس و زنا مطرح شده، در حالى كه دقت در آیات قبل و بعد از آن به خوبى نشان مى دهد كه یك رشته كاملا متصل و منسجم پیرامون بندگان خاص خدا( عباد الرحمن) و اوصاف آنها را بیان مى كند، لذا ظاهر این است كه همه سوره در مكه نازل شده است.</ref> بیشترین تكیه اش بر مسائل مربوط به مبدء و معاد، و بیان [[نبوت]] پیامبر(ص)، و مبارزه با [[شرك]] و مشركان و انذار از عواقب شوم [[كفر]] و [[بت پرستى]] و [[گناه]] است. | ||
این سوره در حقیقت از سه بخش تشكیل مى شود: | '''این سوره در حقیقت از سه بخش تشكیل مى شود''': | ||
بخش اول كه آغاز این سوره را تشكیل مى دهد منطق مشركان را شدیدا در هم مى كوبد، و بهانه جوئی‌هاى آنها را مطرح كرده و پاسخ مى گوید، و آنها را از عذاب خدا و حساب قیامت و | بخش اول كه آغاز این سوره را تشكیل مى دهد منطق مشركان را شدیدا در هم مى كوبد، و بهانه جوئی‌هاى آنها را مطرح كرده و پاسخ مى گوید، و آنها را از عذاب خدا و حساب [[قیامت]] و مجازاتهاى دردناك [[دوزخ]] بیم مى دهد، و به دنبال آن قسمت‌هایى از سرگذشت اقوام پیشین را كه بر اثر مخالفت با دعوت پیامبران گرفتار سخت ترین بلاها و كیفرها شدند، به عنوان درس عبرت، براى این مشركان لجوج و حق ستیز بازگو مى كند. | ||
در بخش دوم براى تكمیل این بحث قسمتى از دلائل توحید و نشانه هاى عظمت خدا را در جهان آفرینش، از روشنایى آفتاب گرفته، تا ظلمت و تاریكى شب، و وزش بادها، و نزول باران، و زنده شدن | در بخش دوم براى تكمیل این بحث قسمتى از دلائل توحید و نشانه هاى عظمت خدا را در جهان آفرینش، از روشنایى آفتاب گرفته، تا ظلمت و تاریكى شب، و وزش بادها، و نزول باران، و زنده شدن زمینهاى مرده، و آفرینش آسمان‌ها و زمینها در شش دوران و آفرینش خورشید و ماه و سیر منظم آنها در بروج آسمانى و مانند آن سخن مى گوید. در حقیقت بخش اول مفهوم «لا اله» را مشخص مى كند و بخش دوم «الا اللَّه» را. | ||
بخش سوم فشرده بسیار جامع و جالبى از صفات مؤمنان راستین (عباد الرحمن) و بندگان خالص خدا است كه در مقایسه با كفار متعصب و بهانه گیر و آلوده اى كه در بخش اول مطرح بودند، موضع هر دو گروه كاملا مشخص مى شود و این صفات مجموعه اى است از اعتقادات، عمل صالح، مبارزه با شهوات، داشتن آگاهى كافى، و تعهد و احساس مسئولیت اجتماعى<ref>تفسیر نمونه، ج 15، ص 4-3.</ref>. | بخش سوم فشرده بسیار جامع و جالبى از صفات [[مؤمنان]] راستین (عباد الرحمن) و بندگان خالص خدا است كه در مقایسه با كفار متعصب و بهانه گیر و آلوده اى كه در بخش اول مطرح بودند، موضع هر دو گروه كاملا مشخص مى شود و این صفات مجموعه اى است از اعتقادات، عمل صالح، مبارزه با شهوات، داشتن آگاهى كافى، و تعهد و احساس مسئولیت اجتماعى<ref>تفسیر نمونه، ج 15، ص 4-3.</ref>. | ||
=فضائل، خواص و ثواب قرائت= | =فضائل، خواص و ثواب قرائت= | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۴: | ||
سوره های مثانی عبارتند از: احزاب و حجّ و قصص و نمل و نور و انفال و مریم و عنکبوت و روم و یس و فرقان و حجر و رعد و سبأ و فاطر و إبراهیم و ص و محمد و لقمان و زمر<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص 313</ref>. | سوره های مثانی عبارتند از: احزاب و حجّ و قصص و نمل و نور و انفال و مریم و عنکبوت و روم و یس و فرقان و حجر و رعد و سبأ و فاطر و إبراهیم و ص و محمد و لقمان و زمر<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص 313</ref>. | ||
روایتى است كه از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و [[سوره هاى مئین]] را به جاى [[انجیل]] و [[سوره هاى مثانى]] را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34</ref>. | روایتى است كه از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و [[سوره هاى مئین]] را به جاى [[انجیل]] و [[سوره هاى مثانى]] را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34</ref>. | ||
سوره فرقان همانند سوره ملک با کلمه «تبارک» آغاز می شود و آیۀ شصت این سوره سجدۀ تلاوت دارد. | سوره فرقان همانند سوره ملک با کلمه «تبارک» آغاز می شود و آیۀ شصت این سوره سجدۀ تلاوت دارد. | ||