۲۳٬۶۱۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''عباس حسن السیسی'''، متولد 28 نوامبر 1918 پس از میلاد، راشد البحیره، عضو سابق اداره ارشاد [[اخوانالمسلمین]]، و یکی از مشهورترین واعظان این گروه که در مورد رفتار و سلیقه وکالتی نوشت. | '''عباس حسن السیسی'''، متولد 28 نوامبر 1918 پس از میلاد، راشد البحیره، عضو سابق اداره ارشاد [[اخوانالمسلمین]]، و یکی از مشهورترین واعظان این گروه که در مورد رفتار و سلیقه وکالتی نوشت. | ||
او در سال 1948 به مدت شش ماه و سپس در سال 1954 به مدت دو سال بازداشت و در سال 1956 از خدمت اخراج شد و سپس در سال 1965 مجدداً دستگیر شد و پس از 9 سال در سال 1974 آزاد شد. | او در سال 1948 به مدت شش ماه و سپس در سال 1954 به مدت دو سال بازداشت و در سال 1956 از خدمت اخراج شد و سپس در سال 1965 مجدداً دستگیر شد و پس از 9 سال در سال 1974 آزاد شد. | ||
== زندگینامه == | |||
وی دارای دیپلم متوسطه صنعتی است. | |||
ایشان به صورت داوطلبانه در دانشکده صنایع نظامی زیر نظر رهنمای محترم امام [[حسن البناء]] مشغول به کار شدند. | |||
وی پس از فارغ التحصیلی به عضویت سپاه تعمیر و نگهداری درآمد. | |||
او بیست سال در صنعت لبنیات و تجارت در رشید کار کرد و تجارت خود را به عنوان شریک با دوستش مهندس [[یوسف ندا]] آغاز کرد. | |||
== مجاهدت == | |||
او در نبردهای جنگ جهانی دوم در سال 1940 میلادی در صحرای غربی شرکت کرد. | |||
او در سال 1936 میلادی با دعوت اخوان المسلمین آشنا شد و در همان سال با حسن البنا آشنا شد. | |||
او در سال 1948 به دلیل عضویت شش ماهه به اخوان المسلمین دستگیر شد، سپس در سال 1954 به مدت دو سال بازداشت شد. | |||
در سال 1956 از خدمت اخراج شد. | |||
از سال 1965 تا 1974 دوباره دستگیر شد. | |||
آقای سیسی یکی از حامیان برجسته اخوان بود که با خوش اخلاقی و ظاهر و زیبایی سبک وکالت خود به دل مردم می رسید و با مهربانی با مردم و ایجاد لذت در دل آنها می آمد. در میان گذاشتن مشکلات، تعمیق رابطه با آنان، برقراری پیوند محبت با آنان، مهربانی با جوانان و صبور بودن با آنان، افراد ناآگاه و تحکیم روابط اجتماعی با آنان، با دیدار و شریک شدن در شادی ها و غم های مردم. | آقای سیسی یکی از حامیان برجسته اخوان بود که با خوش اخلاقی و ظاهر و زیبایی سبک وکالت خود به دل مردم می رسید و با مهربانی با مردم و ایجاد لذت در دل آنها می آمد. در میان گذاشتن مشکلات، تعمیق رابطه با آنان، برقراری پیوند محبت با آنان، مهربانی با جوانان و صبور بودن با آنان، افراد ناآگاه و تحکیم روابط اجتماعی با آنان، با دیدار و شریک شدن در شادی ها و غم های مردم. |