۸۷٬۸۱۰
ویرایش
اخوان المسلمین شمال آفریقا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==دوران پایه گذاری (۱۹۵۵ ۱۹۴۹)== | ==دوران پایه گذاری (۱۹۵۵ ۱۹۴۹)== | ||
در این دوران این تشکیلات از لحاظ سیاسی مجوز فعالیت نداشته و دولت انگلیس که سودان را اداره می‌کرده با تأسیس این گروه مخالف بود و تا سال ۱۹۴۵ اجازه فعالیت رسمی به | در این دوران این تشکیلات از لحاظ سیاسی مجوز فعالیت نداشته و دولت انگلیس که سودان را اداره می‌کرده با تأسیس این گروه مخالف بود و تا سال ۱۹۴۵ اجازه فعالیت رسمی به آنها نداد. [[جمال الدین سنهوری|جمال السنهوری]] اولین سودانی بود که به عضویت اخوان‌المسلمین درآمده و نقش مؤثری در تشکیل هسته اولیه اخوان سودان داشت. در این دوره اخوانی‌های سودان تحت اشراف اخوان مصر رهبری و هدایت می‌شدند. این تشکیلات در سال ۱۹۴۵ در کنگره الجامع به طور آشکارا مواضع و تشکل گروه خود را اعلام نمود. | ||
==دوران حضور (۱۹۵۹ ۱۹۵۶)== | ==دوران حضور (۱۹۵۹ ۱۹۵۶)== | ||
در این دوران سودانی‌ها خود به طور تدریجی به سوی تشکل و اداره تشکیلات اخوان گام برداشته و در این دوره شاخص ترین اقدام | در این دوران سودانی‌ها خود به طور تدریجی به سوی تشکل و اداره تشکیلات اخوان گام برداشته و در این دوره شاخص ترین اقدام آنها نقد قانون اساسی اولیه سودان پس از استقلال و ارائه قانون اساسی اسلامی از سوی رهبران تشکیلاتی بود. | ||
==دوران فعالیت زیرزمینی (۱۹۶۴ ۱۹۵۹)== | ==دوران فعالیت زیرزمینی (۱۹۶۴ ۱۹۵۹)== | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
==ساختار تشکیلاتی== | ==ساختار تشکیلاتی== | ||
۱) بسیاری از خانواده‌های مبارزان و مجاهدان لیبی از جور و ستم استعمار [[ایتالیا]]، فرار و در شهرهای مصری پناه گرفته و اقامت گزیدند. اکثر جوانان لیبیایی مقیم مصر در دانشگاه‌های مصر به ویژه دانشگاه الازهر به تحصیل پرداختند و از این رهگذر با جریانات فکری و سیاسی مصر از جمله افکار و عقاید حسن البنا مرشد اول و مؤسس اخوان‌المسلمین، آشنا شده و تحت تأثیر آن قرار گرفتند. | ۱) بسیاری از خانواده‌های مبارزان و مجاهدان لیبی از جور و ستم استعمار [[ایتالیا]]، فرار و در شهرهای مصری پناه گرفته و اقامت گزیدند. اکثر جوانان لیبیایی مقیم مصر در دانشگاه‌های مصر به ویژه دانشگاه الازهر به تحصیل پرداختند و از این رهگذر با جریانات فکری و سیاسی مصر از جمله افکار و عقاید حسن البنا مرشد اول و مؤسس اخوان‌المسلمین، آشنا شده و تحت تأثیر آن قرار گرفتند. آنها پس از استقلال کشورشان در اوایل دهه پنجاه به کشورشان بازگشتند و افکار اخوان‌المسلمین مصر را به دیارشان منتقل کردند. | ||
۲) حضور روحانیون مصری در دستگاه‌ها و نهادهای مذهبی، فرهنگی، آموزشی و قضایی لیبی نقش مؤثری در انتقال افکار اخوان مصر به این کشور داشته، زیرا اکثر روحانیون مصری متأثر از اصول و بنیادهای فکری حسن البنا بوده و خود از مبلغان این اندیشه‌ها در میان جوانان لیبیایی و اقشار مختلف این کشور بوده‌اند. | ۲) حضور روحانیون مصری در دستگاه‌ها و نهادهای مذهبی، فرهنگی، آموزشی و قضایی لیبی نقش مؤثری در انتقال افکار اخوان مصر به این کشور داشته، زیرا اکثر روحانیون مصری متأثر از اصول و بنیادهای فکری حسن البنا بوده و خود از مبلغان این اندیشه‌ها در میان جوانان لیبیایی و اقشار مختلف این کشور بوده‌اند. | ||
۳) حوادث و تحولات سیاسی همچون ترور حسن البنا در اواخر دهه چهل و آتش سوزی بزرگ [[قاهره]] در اوایل دهه پنجاه و پیروزی کودتای افسران آزاد مصر به رهبری سرهنگ [[جمال عبدالناصر]] و درگیری میان افسران آزاد و اخوانی‌ها، عرصه و صحنه حیات سیاسی و اجتماعی مصر را بر اخوانی‌ها و کادرهای فعال | ۳) حوادث و تحولات سیاسی همچون ترور حسن البنا در اواخر دهه چهل و آتش سوزی بزرگ [[قاهره]] در اوایل دهه پنجاه و پیروزی کودتای افسران آزاد مصر به رهبری سرهنگ [[جمال عبدالناصر]] و درگیری میان افسران آزاد و اخوانی‌ها، عرصه و صحنه حیات سیاسی و اجتماعی مصر را بر اخوانی‌ها و کادرهای فعال آنها تنگ کرد و برخی از آنها مجبور به جلاء وطن و به کشورهای همسایه همچون لیبی و سودان پناه بردند. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
عزالدین ابراهیم، جلال سعده و محمود شریبتی از جمله جوانان فعال اخوانی مصر بودند که در اوایل دهه پنجاه تحت تعقیب دستگاه امنیتی مصر به لیبی پناه بردند. برخی از آگاهان به مسائل لیبی و مورخان جنبش‌های اسلامی و سیاسی لیبی بر این باورند که عزالدین ابراهیم مؤسس حقیقی اخوان‌المسلمین لیبی بوده است. | عزالدین ابراهیم، جلال سعده و محمود شریبتی از جمله جوانان فعال اخوانی مصر بودند که در اوایل دهه پنجاه تحت تعقیب دستگاه امنیتی مصر به لیبی پناه بردند. برخی از آگاهان به مسائل لیبی و مورخان جنبش‌های اسلامی و سیاسی لیبی بر این باورند که عزالدین ابراهیم مؤسس حقیقی اخوان‌المسلمین لیبی بوده است. | ||
اساس افکار و اندیشه و مرامنامه و برنامه‌های سیاسی این گروه و مرجعیت فکری و سازمانی | اساس افکار و اندیشه و مرامنامه و برنامه‌های سیاسی این گروه و مرجعیت فکری و سازمانی آنها همان شالوده‌های اندیشه‌های حسن البنا و دیگر متفکران اخوان مصر بوده است و همچنین ادبیات سیاسی این گروه طی پنجاه سال اخیر همیشه تحت تأثیر مفردات گفتمانی اخوان‌المسلمین مصر بوده است. | ||
در دوران حاکمیت نظام پادشاهی در لیبی (۱۹۶۹ ۱۹۵۰)، گرایش‌های همسو و نزدیک به سیاست و اندیشه‌های ادریس مسنوسی پادشاه لیبی داشته و در صحنه سیاست و اندیشه، علیه افکار و برنامه‌های سیاسی بعثی‌ها و کمونیست‌های لیبی در نبرد بودند. حضورشان در مراکز و نهادهای علمی و آموزشی مانع گسترش و رشد افکار و فعالیت‌های بعثی‌ها و کمونیست‌ها، گشت. | در دوران حاکمیت نظام پادشاهی در لیبی (۱۹۶۹ ۱۹۵۰)، گرایش‌های همسو و نزدیک به سیاست و اندیشه‌های ادریس مسنوسی پادشاه لیبی داشته و در صحنه سیاست و اندیشه، علیه افکار و برنامه‌های سیاسی بعثی‌ها و کمونیست‌های لیبی در نبرد بودند. حضورشان در مراکز و نهادهای علمی و آموزشی مانع گسترش و رشد افکار و فعالیت‌های بعثی‌ها و کمونیست‌ها، گشت. | ||
در دوره سرکوب اخوانی‌های مصر توسط سرهنگ ناصر در پی حادثه المنشیه (توطئه ترور سرهنگ ناصر در شهر اسکندریه)، اخوانی‌های لیبی از اخوانی‌های فراری مصری به خوبی استقبال کرده و به | در دوره سرکوب اخوانی‌های مصر توسط سرهنگ ناصر در پی حادثه المنشیه (توطئه ترور سرهنگ ناصر در شهر اسکندریه)، اخوانی‌های لیبی از اخوانی‌های فراری مصری به خوبی استقبال کرده و به آنها پناه دادند و وسایل و اسباب معیشتی و رفاهی آنان را فراهم نمودند. به قدرت رسیدن افسران آزاد لیبی به رهبری سرهنگ قذافی در اوایل سپتامبر ۱۹۶۹، دوران محنت‌ها و سختی‌ها و فشارها علیه گروه اخوان‌المسلمین لیبی را به همراه داشت. | ||
==دوران قذافی== | ==دوران قذافی== | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
از دیدگاه امنیتی لیبی، جریانات و گروه‌های اسلامی از جمله اخوانی‌ها، حرکت التجمع الاسلامی (در سال ۱۹۹۲ تأسیس شد) و گروه نئوسلفی الجماعه الاسلامیه المقاتله اللیبیه، خطر اول برای امنیت ملی کشور محسوب می‌شدند. کشتار زندان بوسلیم در سال ۱۹۹۶ بسیاری از کادرها و رهبران جریانات اسلام‌گرای لیبی را به تیغ مرگ سپرد. | از دیدگاه امنیتی لیبی، جریانات و گروه‌های اسلامی از جمله اخوانی‌ها، حرکت التجمع الاسلامی (در سال ۱۹۹۲ تأسیس شد) و گروه نئوسلفی الجماعه الاسلامیه المقاتله اللیبیه، خطر اول برای امنیت ملی کشور محسوب می‌شدند. کشتار زندان بوسلیم در سال ۱۹۹۶ بسیاری از کادرها و رهبران جریانات اسلام‌گرای لیبی را به تیغ مرگ سپرد. | ||
دستگاه امنیتی لیبی طی سه دهه اخیر کلیه فعالیت‌های اسلام‌گرایان این کشور را زیر نظر گرفته و از این رهگذر جریانات اسلامی لیبی متحمل شدیدترین آسیب و ضربات گشته است. | دستگاه امنیتی لیبی طی سه دهه اخیر کلیه فعالیت‌های اسلام‌گرایان این کشور را زیر نظر گرفته و از این رهگذر جریانات اسلامی لیبی متحمل شدیدترین آسیب و ضربات گشته است. | ||
در سال ۱۹۹۸ بسیاری از رهبران و کادرهای فعال اخوانی‌های لیبی دستگیر و در دادگاه انقلاب لیبی در فوریه ۲۰۰۲ محاکمه و رهبران | در سال ۱۹۹۸ بسیاری از رهبران و کادرهای فعال اخوانی‌های لیبی دستگیر و در دادگاه انقلاب لیبی در فوریه ۲۰۰۲ محاکمه و رهبران آنها از جمله دکتر عبدالله عزالدین (رهبر تشکیلات) و دکتر سالم ابوحنک نفر دوم سازمان (هر دو از استادان برجسته دانشگاه‌های لیبی) به مرگ محکوم و ۷۲ عضو اخوانی به زندان ابد و یازده نفر به ۱۰ سال زندان محکوم شده و ۶۶ نفر سمپات تبرئه و آزاد شدند. حکم آنها تحت شرایطی و با وساطت برخی از شخصیت‌های سیاسی فرهنگی و مذهبی عرب به دادگاه استیناف موکول شد. | ||
شیخ یوسف قرحاوی روحانی مصری مقیم دوحه قطر نقش کلیدی در روند وساطت میان اخوانی‌های لیبی و نظام سیاسی حاکم بر لیبی داشت، تلاش‌های او پس از سفرش به لیبی و ملاقات وی با رهبری و مسئولین لیبیایی و رهبران اخوان در زندان‌های آن کشور، به نتیجه رسید. پس از اندک زمانی احکام صادره به ویژه احکام اعدام دو تن از رهبران اخوانی‌ها لغو شد. | شیخ یوسف قرحاوی روحانی مصری مقیم دوحه قطر نقش کلیدی در روند وساطت میان اخوانی‌های لیبی و نظام سیاسی حاکم بر لیبی داشت، تلاش‌های او پس از سفرش به لیبی و ملاقات وی با رهبری و مسئولین لیبیایی و رهبران اخوان در زندان‌های آن کشور، به نتیجه رسید. پس از اندک زمانی احکام صادره به ویژه احکام اعدام دو تن از رهبران اخوانی‌ها لغو شد. | ||
در تابستان سال ۲۰۰۵ گروه‌های معارض و مخالف سرهنگ قذافی در لندن گرد آمدند تا خط مشی سیاسی و عملیاتی واحدی علیه رژیم لیبی اتخاذ کنند، اخوانی‌ها که وزنه و جایگاه قابل توجهی در ساختار و بدنه معارضه لیبی، هستند در این گردهمایی شرکت نکرده و راهکار مذاکره و آشتی با رژیم، اتخاذ نمودند. این سیاست به آزادی زندانی‌های اخوانی‌ها منجر شد. | در تابستان سال ۲۰۰۵ گروه‌های معارض و مخالف سرهنگ قذافی در لندن گرد آمدند تا خط مشی سیاسی و عملیاتی واحدی علیه رژیم لیبی اتخاذ کنند، اخوانی‌ها که وزنه و جایگاه قابل توجهی در ساختار و بدنه معارضه لیبی، هستند در این گردهمایی شرکت نکرده و راهکار مذاکره و آشتی با رژیم، اتخاذ نمودند. این سیاست به آزادی زندانی‌های اخوانی‌ها منجر شد. | ||
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
==انعشعاب در النهضه== | ==انعشعاب در النهضه== | ||
طی دهه هفتاد و هشت گروه‌ها و شخصیت‌هایی از تشکیلات النهضه جدا شده از جمله صلاح الجورشی، احمیده النیفر و زیاد کریشان، | طی دهه هفتاد و هشت گروه‌ها و شخصیت‌هایی از تشکیلات النهضه جدا شده از جمله صلاح الجورشی، احمیده النیفر و زیاد کریشان، آنها پس از جدایی به تشکیل گروه اصلاح طلب و تجددگرای اسلامی پرداختند. نام این گروه الاسلامیین التقدمیین که ارگان آنها مجله روشنفکری مذهبی به نام (۱۵ + ۲۱) اشاره به آغاز قرن ۱۵ هجری و ۲۱ میلادی گروه دیگری شیوه سیاسی و مسالمت آمیزی رها کرده و به مبارزه قهرآمیز علیه رژیم تونس پرداختند، طلائع الفدای (پیشگامان فدا) به رهبری الحبیب الاسود، بخشی از النهضه بودند و توسط نیروهای امنیتی سرکوب شدند. | ||
پس از به قدرت رسیدن افسران آزاد و منازعه | پس از به قدرت رسیدن افسران آزاد و منازعه آنها با اخوانی‌ها الورتلانی عرصه فعالیت و اقامت در مصر را تنگ می‌بیند و به [[لبنان]] می‌رود و در سال ۱۹۵۹ در همان جا زندگی را بدرود گفت. | ||
=غناح و اندیشه‌های اخوانی در الجزایر= | =غناح و اندیشه‌های اخوانی در الجزایر= | ||
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
جمعیت علمای الجزایر که در اوایل دهه بیست قرن بیستم در تحکیم مقاومت ملی در بعد فرهنگی و مذهبی علیه سیاست‌های استعمار [[فرانسه]] نقش آفرین بوده است، اقدامات رهبران جمعیت علمای بستر و محیط معنوی جهاد ملت الجزایر فراهم آورد و نبرد هشت ساله نبرد آزادیبخش الجزایر علیه ارتش مدرن فرانسه میوه‌ای از تلاش‌های جمعیت علمای الجزایر بوده است. | جمعیت علمای الجزایر که در اوایل دهه بیست قرن بیستم در تحکیم مقاومت ملی در بعد فرهنگی و مذهبی علیه سیاست‌های استعمار [[فرانسه]] نقش آفرین بوده است، اقدامات رهبران جمعیت علمای بستر و محیط معنوی جهاد ملت الجزایر فراهم آورد و نبرد هشت ساله نبرد آزادیبخش الجزایر علیه ارتش مدرن فرانسه میوه‌ای از تلاش‌های جمعیت علمای الجزایر بوده است. | ||
الفضیل الورتلانی (۱۹۵۹ ۱۹۰۶) یکی از رهبران این جمعیت و شاگرد عبدالحمید بن باریس (رهبر و مؤسس جمعیت العلمای الجزایر) بوده است. | الفضیل الورتلانی (۱۹۵۹ ۱۹۰۶) یکی از رهبران این جمعیت و شاگرد عبدالحمید بن باریس (رهبر و مؤسس جمعیت العلمای الجزایر) بوده است. | ||
الورتلانی در فرانسه به ارشاد و تبلیغ مبانی اسلامی در میان الجزایری‌های مقیم پرداخت و پس از مدتی به مصر رفت و در آنجا در سال ۱۹۲۹ به اخوان‌المسلمین مصر پیوست. به خاطر فعالیت و شخصیت استثنایی وی اخوانی‌های مصر وی را برای تشکیل و تکوین هسته اولیه اخوان به کشور یمن اعزام داشته اند. در یمن فعالیت‌های شبانه‌روزی وی بسیاری از جوانان روشنفکر و اصلاح طلب را جذب می‌کند و | الورتلانی در فرانسه به ارشاد و تبلیغ مبانی اسلامی در میان الجزایری‌های مقیم پرداخت و پس از مدتی به مصر رفت و در آنجا در سال ۱۹۲۹ به اخوان‌المسلمین مصر پیوست. به خاطر فعالیت و شخصیت استثنایی وی اخوانی‌های مصر وی را برای تشکیل و تکوین هسته اولیه اخوان به کشور یمن اعزام داشته اند. در یمن فعالیت‌های شبانه‌روزی وی بسیاری از جوانان روشنفکر و اصلاح طلب را جذب می‌کند و آنها را برای اصلاح امور در کشور یمن سازماندهی می‌کند و یک نهضت اصلاحی رادیکالی راه می‌اندازد. | ||
جنبش اصلاح طلبان یمن به رهبری الوزیر علیه حکومت و استبداد امام یحیی در سال ۱۹۴۸ قیام کرده ولی به دلایل زیاد و حمایت‌های دولت عربستان سعودی این قیام به پیروزی منجر نمی‌شود و رهبران قیام دستگیر و اعدام می‌شوند. الورتلانی (نام اصلی وی ابراهیم بن مصطفی الجزایری است) به مصر فرار می‌کند. در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۷ گروه [[اخوان المسلمین الجزایر|اخوان‌المسلمین الجزایر]] توانست ۷۰ کرسی کسب کند و پس از حزب حاکم از لحاظ اقتدار در پارلمان قرار گیرد. | جنبش اصلاح طلبان یمن به رهبری الوزیر علیه حکومت و استبداد امام یحیی در سال ۱۹۴۸ قیام کرده ولی به دلایل زیاد و حمایت‌های دولت عربستان سعودی این قیام به پیروزی منجر نمی‌شود و رهبران قیام دستگیر و اعدام می‌شوند. الورتلانی (نام اصلی وی ابراهیم بن مصطفی الجزایری است) به مصر فرار می‌کند. در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۷ گروه [[اخوان المسلمین الجزایر|اخوان‌المسلمین الجزایر]] توانست ۷۰ کرسی کسب کند و پس از حزب حاکم از لحاظ اقتدار در پارلمان قرار گیرد. | ||
سیاست‌ها و اقدامات مستبدانه و تکروی‌های غناح باعث خروج و انشعاب شخصیت‌ها و گروه‌هایی از حمس (اخوانی‌های الجزایر) گردید. این امر تأثیر زیادی روی کاهش حضور | سیاست‌ها و اقدامات مستبدانه و تکروی‌های غناح باعث خروج و انشعاب شخصیت‌ها و گروه‌هایی از حمس (اخوانی‌های الجزایر) گردید. این امر تأثیر زیادی روی کاهش حضور آنها در پارلمان گذاشت. | ||
گروه غناح در انتخابات سال ۲۰۰۲ تنها ۴۸ کرسی به دست آورد و تعداد وزیران وابسته به گروه از هفت نفر به ۴ نفر در کابینه دولت، کاهش یافت. از تزهای سیاسی غناح شور قراطیه که التقاطی از تز اسلامی شورا و دموکرات غربی است. با درگذشت غناح در ژوئن ۲۰۰۳ ابوجره سلطانی رهبر اخوانی‌های الجزایر شد. | گروه غناح در انتخابات سال ۲۰۰۲ تنها ۴۸ کرسی به دست آورد و تعداد وزیران وابسته به گروه از هفت نفر به ۴ نفر در کابینه دولت، کاهش یافت. از تزهای سیاسی غناح شور قراطیه که التقاطی از تز اسلامی شورا و دموکرات غربی است. با درگذشت غناح در ژوئن ۲۰۰۳ ابوجره سلطانی رهبر اخوانی‌های الجزایر شد. | ||
سلطان هم اکنون وزیر مشاور در حکومت بوتفلیقه است. دکتر عمرالغول، عبدالقادر سماری، احمد بولیل از جمله وزیران الجزایری وابسته به اخوانی‌ها هستند. | سلطان هم اکنون وزیر مشاور در حکومت بوتفلیقه است. دکتر عمرالغول، عبدالقادر سماری، احمد بولیل از جمله وزیران الجزایری وابسته به اخوانی‌ها هستند. | ||