حرم حسین بن علی (سیدالشهدا): تفاوت میان نسخه‌ها

حرم حسین بن علی (سیدالشهدا) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۸

۴٬۴۵۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۷٬۱۸۰

ویرایش

@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 اولین بنا بر مرقد امام حسین،‌ توسط [[مختار ثقفی]] ساخته شد. در دوره‌های بعد [[شیعیان]] و محبان [[اهل بیت]] به ویژه پادشاهان و حاکمان، اهتمام ویژه‌ای بر بازسازی، ترمیم و توسعه این حرم داشته‌اند. حرم امام حسین بارها از سوی مخالفان از جمله [[خلفای عباسی]] و [[وهابیان]] تخریب شده است. مهم‌ترین تخریب حرم امام حسین در زمان [[متوکل]] و آخرین آنها در سال ۱۴۱۱ق توسط حکومت [[حزب بعث عراق]] در پی [[انتفاضه شعبانیه]] صورت گرفت.
 بیشترین زیارت کنندگان در روزهای [[عاشورا]]، [[اربعین]] و [[نیمه شعبان]] در حرم امام حسین گردهم می‌آیند. در [[فقه شیعه]]، حرم و تربت امام حسین احکام خاصی دارد.
+=تاریخچه=
+بر اساس گزارش‌های تاریخی بعد از [[شهادت]] [[امام حسین]] و شهدای کربلا و خروج سپاه [[اموی]] از سرزمین [[کربلا]]، گروهی از [[قبیله‌ بنی‌اسد]] خود را به کربلا رسانده و پیکر شهدا را به خاک سپردند<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 114، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.</ref>. بر این اساس، نخستین بنای نشانگر مزار امام حسین، برآمدگی‌هایی از خاک بود که زائران بدان سو رهنمون می‌شدند<ref>امین عاملی‏، سید محسن، اعیان الشیعه، ج 1، ص 613، بیروت، دار التعارف للمطبوعات‏، 1403ق.</ref>.
+[[رسول خدا]] فرمود: بعد از آن‌که [[جبرئیل]] خبر شهادت امام حسین را به من داد، گفت: فرشتگانى را در حالی که با ایشان ظروفی از یاقوت و زمرّد و مملوّ از آب حیات بود و حلّه‌‏ها و عطرهای بهشتى به همراه دارند از آسمان هفتم به زمین فرو می‌آیند. [[فرشتگان]] بدن‏های ایشان را با آن آب شست‌وشو داده و حلّه‏‌ها را به تن آنها کرده و با آن عطرها حنوطشان می‌کنند و دسته دسته بر ایشان [[نماز]] می‏خواند، و پس از اتمام نماز، خدا گروهی از امتم را که [[کفار]] آنان را نمی‌‏شناسند و در ریختن خون شهداء نه با گفتار و نه با کردار و نه با قصد شرکت کرده‏ اند را می‌فرستد تا اجسام و بدن‌های آنها را دفن کنند و برای قبر [[سیدالشّهداء]] در آن سرزمین نشانه‌‌ای نصب کرده تا برای حق‌جویان نشانه‌ و سببی برای رستگاری اهل ایمان باشد<ref> ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، محقق، مصحح، امینی، عبد الحسین، ص 264 – 265، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356ش.</ref>.
+بعد از شهادت امام حسین، [[امام سجاد]] برای شهادت پدر و شهدای کربلا و برهنه ماندن پیکر آنان بی‌تابی می‌کرد. [[حضرت زینب]] به آن‌حضرت فرمود: «…بی‌تابی نکنید؛ زیرا خداوند متعال گروهی از این امت که در شمار ستم‌کاران و سرکشان نیستند و در بین اهل آسمان‏ها معروف و مشهور هستند، پیمان گرفته است که این اعضای قلم شده را جمع کرده و دفن نموده و این ابدان و اجسام خون‌آلود را به خاک سپرده و در این سرزمین برای [[قبر]] پدرت نشانه‌‏ای نصب کرده که اثرش هیچ‌گاه کهنه و مندرس نشده و گذشت شب و روز آن‌را محو نمی‏کند…»<ref> همان، ص 262.</ref>.
+بنابراین، بر اساس قول مشهور، نخستین کسانی که بر قبر امام حسین و [[اصحاب]] آن‌حضرت بنا ساختند افرادی از قبیله‌ی بنی‌اسد بودند. به همین دلیل بنی‌اسد بر قبائل عرب افتخار می‌کردند که بر پیکر حضرتشان نماز خوانده و ایشان را دفن کردند<ref>طبری، عماد الدین حسن بن علی‏، کامل بهائی‏، ج 2، ص 356، تهران، مرتضوی‏، چاپ اول، 1383ش.</ref>.
+البته بر اساس گزارش برخی از منابع متأخر، امام سجاد بعد از دفن پیکر مطهر امام حسین بر روی قبر آن‌حضرت نوشت: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی‌طالب الذی قتلوه عطشاناً غریباً»<ref> محدّثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص 20، قم، نشر معروف‏، چاپ دوم، 1417ق؛ مقرّم، عبد الرزاق‏، مقتل الحسین(ع)، ص 337، بیروت، مؤسسه الخرسان للمطبوعات‏، 1426ق.</ref>.
 =پانویس=