ابراهیم بن عبدالصمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهيم بن عبدالصمد بن موسي، (000 – 325ق)

محدث شيعي. وي از سادات هاشمي است كه نسب او به «ابراهيم امام»(مقتول در 131هجري) از نوادگان «عبدالله بن عباس‏بن عبدالمطلب»(م68ق) مي‏رسد. تاريخ ولادت او معلوم نيست ولي در سامراء ديده به جهان گشود و در 325هجري در زادگاهش وفات يافت. وي در سامراء پس از تحصيلات مقدماتي و كسب معارف بيشتر، به بغداد سفر كرد و در آنجا بخشي ديگر از علوم حديث را فرا گرفت. سپس شاگرداني تربيت نمود و به انتشار حديث پرداخت. پدر و جدش از عالمان حديث بودند و وي برخي از گزارشات حديثي را از پدرش نقل مي‏كند. علاوه بر اين، پدرش امير حاجيان عراق در دوره متوكل عباسي بود. جد پدرش «محمدبن ابراهيم»(م140ق) معروف به «ابن الامام» از شاگردان ويژه امام صادق(ع) بود. همچنين جد اعلاي او «ابراهيم امام»(م131ق) برادر «منصور عباسي»، پايه‏گذار نهضت عباسيان بر ضد امويان و پيشواي شيعيان كيساني بوده است. شواهد موجود نشان مي‏دهد كه وي با اينكه از تيره عباسيان است اما گرايشات شيعي داشته و به تربيت راويان شيعي اشتغال داشت. از اساتيد او جز پدرش كسي در منابع شيعه شناسايي نشده است، اما «ابي مصعب زهري» را مي‏توان از اساتيد سني او معرفي كرد. از شاگردان او «محمدبن عيسي بن هارون» و «قاضي ابوالحسين علي بن محمد بن يوسف»(استاد نجاشي) هستند. از او هيچ اثر تأليفي به جاي نمانده است.