ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، (273 –353ق) ابواسحاق اصفهانی كوفی. حافظ و محدث شیعی. در سال 273هجری در اصفهان دیده به جهان گشود و در هفتم رمضان 353هجری در سن هشتاد سالگی در كوفه زندگی را وداع گفت. چنان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید كه او را «حافظ» لقب داده‏‌اند.

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، (273 –353ق) ابواسحاق اصفهانی كوفی. حافظ و محدث شیعی. در سال 273هجری در اصفهان دیده به جهان گشود و در هفتم رمضان 353هجری در سن هشتاد سالگی در كوفه زندگی را وداع گفت. پدرش «محمدبن حمزه بن عماره» از فقهاء و محدثین اصفهان بود كه گرایش سنی داشت. جد او «حمزه بن عماره بربری» از شیعیان كیسانیه(كسانی كه روح پیامبر را در محمدبن حنفیه متجلی می‏دانند) بود كه در زمان امام باقر(ع) زندگی می‏كرد و یارانی در مدینه و كوفه گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به كوفه آمد و مسافرت‏هایی به بغداد و بصره داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید كه او را «حافظ» لقب داده‏اند. «ابن عقده كوفی»(م333ق) كه خود در ضبط حدیث بی‏نظیر بود در باره او می‏گوید: «وی حافظ حدیث است و من برخی از احادیث اهل‏بیت(ع) را از او می‏شنوم و نظیر او را ندیده‏ام». از او كتاب یا رساله‏ای برجای نمانده است.

از شاگردان شیعی او «محمدبن بابویه» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) است كه به‏صورت مكاتبه با او ارتباط داشته و برخی از راویات او را در كتاب «خصال» نقل كرده است.