ابوعبدالله حجاج: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوعبدالله حجاج، (000 – حدود 345ق) ابوعبدالله. محدث شيعي در قرن چهارم. نام او در منابع به صورت «ابوعبدالله حجاج» يا «ابوعبدالله بن حجاج» آمده و نشاني از نام پدر و جد او نيست. وي از استادان «ابوغالب زراري»(م368ق) بود، بنابراين مي‌بايست از محدثان سده چهارم تا اواسط اين سده بوده باشد، زيرا اساتيد ابوغالب همگي از رجال سده چهارم هستند مگر دو نفر به نام‌هاي: «عبدالله بن جعفر حميري»(م.ب297ق) و «ابوطاهر محمد بن سليمان»(م300ق). از زندگي و محل پرورش او هيچ گزارشي در منابع به چشم نمي‌خورد، به همين دليل از استادان و شاگردان و هم‌بحثان او اطلاعي نداريم. «ابوغالب زراري» كه تنها شاگرد شناخته‌شده‌اش مي‌باشد، در رساله‌اش گفته كه وي از راويان و عالمان حديث بوده و در زمينه شناسايي راويان حديث كتابي نوشته است كه در آن 60 نفر از عالمان «آل اعين» معرفي شده‌اند. مرحوم آقابزرگ تهراني نام اين كتاب را در الذريعه، با عنوان «رجال ابي‌عبدالله الحجاج» ذكر كرده است.