پرش به محتوا

احمد بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
|}
|}
</div>
</div>
احمد بن ابراهيم بن حسن بن ابراهيم، (000 – حدود 330ق) سيد ابوالعباس. عالم و دانشمند شيعي در نيمه اول سده چهارم هجري. وي از اعقاب «حسن مثني» فرزند امام حسن مجتبي(ع) است. ولادت او در دست نيست. وفات او حدود 330هجري در طبرستان روي داده است. در منابع تاريخي گزارشي از شرح‏حال او نيامده است. تنها احمدبن يحيي معروف به «امام مهدي»(م836ق) نويسنده كتاب «رياض الفكر» نوشته است: وي دانشمند روزگار بود و خواهرزاده‏هايي به نام «احمدبن حسن هاروني»(312- 411ق) و «يحيي بن حسن هاروني»(م424ق) داشت كه اهل طبرستان بودند و در دوران جواني نزد دايي خود مشغول تحصيل بوده‏اند. از اين گزارش به دست مي‏آيد كه وي اهل طبرستان بوده و در آنجا بستگاني داشته است. بنابراين قوياً محتمل است كه وي در طبرستان ديده به جهان گشوده باشد و پس از گذراندن مراتب تحصيلي در مراكز علمي(مانند ري، قم، بغداد و كوفه) دوباره به وطن بازگشته و در آنجا مقيم شده باشد. شيخ منتجب‏الدين بن بابويه(م585ق) در كتاب «چهل حديث» رواياتي نقل مي‏كند كه راويان آن در ري و آمل اين روايات را نقل كرده و در سند حديث، كسي به نام «سيد ابوالعباس احمد بن ابراهيم حسني» قرار دارد. به نظر مي‏رسد فرد مذكور همان صاحب شرح‏حال است كه در مازندران و ري مشغول نقل حديث بوده است. به هر حال در منابع حديثي و تاريخي اطلاعات بيشتري از او به ما نرسيده است. همچنين اثر تأليفي از او گزارش نشده است.


[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:عالمان مسلمان]]
[[رده:محدث شیعی]]
[[رده:محدث شیعی]]
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۳۶

ویرایش