confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | |||
احمد بن اسماعیل بن عبدالله | احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی'''، (000 – قبل 359ق) ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». [[فقیه]]، ادیب، [[محدث]] [[شیعی]] و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. تبار او عرب بودند و در [[كوفه]] سكونت داشتند. پدرش [[اسماعیل بن عبدالله]] از شاگردان ویژه [[احمدبن ابی عبدالله برقی]](م274ق) بود كه در [[قم]] سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. [[نجاشی]] و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. از جمله آثار او «كتاب العباسی» است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید. | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. ولادت او در نیمه دوم سده سوم هجری روی داد و وفات او پیش از 359هجری در قم اتفاق افتاده است. تبار او عرب بودند و در كوفه سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. وی نیز در قم پرورش یافت و نزد پدر و دیگر اساتید قم شاگردی نمود و بزودی در فقه و حدیث تبحر یافت. وی در نگاه صاحب‌نظران كاملاً مورد اعتماد و راست‌گو معرفی شده است. نجاشی و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. وی با اینكه فردی پركار و نوشتههای حدیثی بسیار داشته است اما اكنون احادیث اندكی از او در منابع شیعه به چشم میخورد، از اینرو اساتید و شاگردان او را به طور كامل نمیتوانیم شناسایی كنیم. وی در قم گویا از | احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی، ابوعلی بجلی معروف به «سمكه». فقیه، ادیب، محدث شیعی و نویسنده كتابهایی كه نظیر آن نوشته نشد. ولادت او در نیمه دوم سده سوم هجری روی داد و وفات او پیش از 359هجری در قم اتفاق افتاده است. تبار او عرب بودند و در [[كوفه]] سكونت داشتند. پدرش «اسماعیل بن عبدالله» از شاگردان ویژه «احمدبن ابی عبدالله برقی»(م274ق) بود كه در قم سكونت داشت و تحت تربیت برقی رشد یافت. وی نیز در قم پرورش یافت و نزد پدر و دیگر اساتید قم شاگردی نمود و بزودی در فقه و [[حدیث]] تبحر یافت. وی در نگاه صاحب‌نظران كاملاً مورد اعتماد و راست‌گو معرفی شده است. [[نجاشی]] و دیگران او را اهل فضل و علم و ادب معرفی نمودهاند. وی با اینكه فردی پركار و نوشتههای حدیثی بسیار داشته است اما اكنون [[احادیث]] اندكی از او در منابع [[شیعه]] به چشم میخورد، از اینرو اساتید و شاگردان او را به طور كامل نمیتوانیم شناسایی كنیم. وی در قم گویا از [[احمد بن ادریس قمی]](م306ق) روایت میگرفته است. چنانكه گاهی به صورت مستقیم از «احمد بن ابیعبدالله برقی»(م274ق) نیز نقل حدیث مینموده است. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
شاگردان او ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید(م359ق) است كه خود استاد جعفر بن قولویه قمی(م367ق) بوده است. | شاگردان او [[ابوالفضل محمد بن حسین بن عمید]](م359ق) است كه خود استاد [[جعفر بن قولویه قمی]](م367ق) بوده است. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
تألیفاتی فراوان و نیكو داشته است كه به گفته | تألیفاتی فراوان و نیكو داشته است كه به گفته [[ابن عمید]] نظیر آن تاكنون نوشته نشده است. از جمله آثار او [[كتاب العباسی]] است كه در باره تاریخ دولت عباسی به رشته تحریر در آمد و به دههزار ورقه میرسید. نجاشی گزارشات [[امین عباسی]](193 تا 198ق) را از این كتاب مرور كرده است. از دیگر آثار او [[كتاب الامثال]]، [[رساله الی ابیالفضل بن عمید]] و چندین رساله دیگر است. | ||
=منابع= | =منابع= | ||