احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن ثابت دواليني، (000 – بعد 352ق) ابوالحسن. محدث شيعي. در اواخر سده سوم هجري(حدود 290ق) چشم به جهان گشود و تا سال 352هجري حيات داشته است، زيرا «شيخ صدوق» در 352هجري در مدينه‏السلام(بغداد) نزد او حديث شنيده است. در اينكه وي اهل كجاست سخن قاطعي نمي‏توان گفت. از نسبت «دواليني» چنين بر مي‏آيد كه وي اهل مدينه در ناحيه ذوالقرنين بوده است، اما در بعضي از منابع، به جاي دواليني، «دواليبي» يا «دولابي» آمده است كه در اين‏صورت ممكن است وي اصالتاً ايراني و اهل دولاب ري بوده باشد. آنچه مسلم است اين است‏كه وي به بغداد آمد و نزد اساتيد آنجا به استماع حديث پرداخت و در شمار اساتيد بغداد در آمد. در منابع حديثي روايات اندكي از او به چشم مي‏خورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شيعيان اشاره شده است. وي در بغداد از «محمد بن فضل نحوي» و «محمد بن علي بن عبدالصمد كوفي» حديث شنيده است و «محمد بن بابويه قمي» معروف به «شيخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. از او آثار تأليفي گزارش نشده است.