احمد بن حسن بن سعید بن عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسن بن سعيد بن عثمان، (حدود250 – قبل 333ق)ابوعبدالله قرشي اهوازي كوفي. محدث شيعي. در بعضي از روايات(شواهد التنزيل، ج2ص463) از او با لقب «خزاز» ياد شده است كه در اينصورت ممكن است وي در به‏عمل‏آوردن پوست خز و فروش آن دست داشته و از اين راه كسب درآمد مي‏كرده است. وفات او پيش از 333هجري و احتمالاً در بغداد روي داد، زيرا از شاگردان او «ابن عقده كوفي» است كه در 333هجري وفات يافته و در بغداد سكونت داشته است. ولادت او با توجه به اينكه وي در منابع، جزء سالخوردگان به‏شمار نيامده است، مي‏تواند حدود 250هجري بوده باشد. وي در كوفه پرورش يافت و احتمالاً زادگاه او نيز همانجا بوده است. از نسبت «قرشي» بر مي‏آيد كه وي عربي اصيل و از تبار قريشيان مدينه بوده است. پدرش از عالمان حديث است كه از «حصين بن مخارق سلولي» رواياتي در باره فضيلت علي(ع) دارد. قرائن حاكي از آن است كه وي بيشترين معلومات خود را نزد پدرش اخذ نموده است، زيرا عليرغم روايات و گزارشات فراوان او، هيچگاه از غير پدرش چيزي نقل نكرده است. وي پس از اينكه نزد پدرش بهره‏هاي فراوان برد، به بغداد آمد و شاگردان چندي تربيت نمود كه در ميان آنان، برخي از رجال اهل‏سنت نيز ديده مي‏شوند. از شاگردان سني او «عمر بن حسن بغدادي» است كه در چند مورد از وي در باره فضيلت اميرالمؤمنين(ع) نقل حديث كرده است. وي در سلسله اسناد بعضي از احاديث، لقب «اهوازي» نيز دارد، از اين‏رو ممكن است مدتي در اهواز به‏سر مي‏برده است. در باره اعتقاد او سخن قاطعي نمي‏توان گفت اما به گواه اينكه سلسله احاديثي كه وي از پدرش نقل مي‏كند بعضاً به «زيدبن علي(ع)» متصل است و همچنين با توجه به اينكه شاگردان او «ابن عقده كوفي» و «ابوالفرج اصفهاني»(م356ق) احتمالاً بر مذهب زيديه پايبندي داشتند، چنين گمان مي‏رود كه او نيز شيعه زيدي بوده است. نجاشي نام او را در رجال خود، جزء نويسندگان شيعه ذكر نموده و ضمن اينكه كتاب «النوادر»(تازه‏هاي حديث) را بدو منسوب دانست، احتمال داده است كه اين كتاب از جمله كتاب‏هاي پايه و در رديف اصول چهارصدگانه شيعه بوده باشد.