احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عبدالله، (حدود 255 – حدود 335ق) محدث شيعي. كنيه او در منابع ذكر نشده است. وي در اواسط سده سوم حدود 255هجري چشم به جهان گشود و شاگردي او نزد «احمد بن محمد بن خالد برقي»(م274ق) گواه آن است كه زادگاه او در قم بوده است، زيرا «احمد برقي» از كودكي تا هنگام وفاتش در قم اقامت داشته است. در باره وفات او نيز اطلاع دقيقي نداريم اما شاگرد او «ابومحمد حسن بن حمزه علوي طبري» در 358هجري وفات يافته است؛ بنابراين وي پيش از اين تاريخ درگذشته بود. وي در قم پرورش يافت و نزد اساتيد آنجا به استماع حديث پرداخت و به مقام استادي نائل آمد. در مجالس درس او شاگردان چندي حضور داشتند كه در اين ميان تنها «حسن بن حمزه طبري» را مي‏شناسيم كه در سال 300هجري وارد قم شد و از وي حديث شنيد. در منابع هيچ گزارشي در باره شرح‏حال او نيامده است. تنها نجاشي نام او را در ذيل ترجمه «عبدالله بن محمد نهيكي» ذكر كرده است اما چون وي داراي اثر تأليفي نبوده، شرح‏حال مستقلي از او به دست نداده است.