احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن عبدالله، (حدود 255 – حدود 335ق) محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. شاگردی او نزد «احمد بن محمد بن خالد برقی»(م274ق) گواه آن است که زادگاه او در قم بوده است، زیرا «احمد برقی» از کودکی تا هنگام وفاتش در قم اقامت داشته است.

احمد بن عبدالله، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی در اواسط سده سوم حدود 255هجری چشم به جهان گشود و شاگردی او نزد «احمد بن محمد بن خالد برقی»(م274ق) گواه آن است که زادگاه او در قم بوده است، زیرا «احمد برقی» از کودکی تا هنگام وفاتش در قم اقامت داشته است. در باره وفات او نیز اطلاع دقیقی نداریم اما شاگرد او «ابومحمد حسن بن حمزه علوی طبری» در 358هجری وفات یافته است؛ بنابراین وی پیش از این تاریخ درگذشته بود.  

وی در قم پرورش یافت و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و به مقام استادی نائل آمد. در مجالس درس او شاگردان چندی حضور داشتند که در این میان تنها «حسن بن حمزه طبری» را می‏‌شناسیم که در سال 300هجری وارد قم شد و از وی حدیث شنید. در منابع هیچ گزارشی در باره شرح‏ حال او نیامده است. تنها نجاشی نام او را در ذیل ترجمه «عبدالله بن محمد نهیکی» ذکر کرده است اما چون وی دارای اثر تألیفی نبوده، شرح‏ حال مستقلی از او به دست نداده است.

احمد بن محمد بن خالد برقی از اساتید شناخته شده وی می‌باشد.

ابومحمد حسن بن حمزه علوی طبری تنها شاگرد شناخته شده اش می‌باشد.