احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن جامع بن مالک حمیری قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

|اسلام • تشیع

احمد بن عبدالله بن جعفر بن حسين بن جامع بن مالك حميري قمي، (000 – حدود 305ق)محدث شيعي. كنيه او در منابع ذكر نشده است. پدرش «عبدالله بن جعفر حميري»(م.ب.297ق) از راويان بزرگ شيعه و كاتب امام عصر(عج) بود كه در 290هجري از قم وارد كوفه شد. برادران او «محمد»(م.ب304ق)، «جعفر» و «حسين» از راوياني بودند كه با امام عصر(عج) مكاتباتي داشتند. وي خود نيز مكاتباتي با آن امام(ع) داشته است. از ولادت و وفات او اطلاعي در دست نيست، اما اين اندازه مي‏دانيم كه وي در اوايل سده چهارم هجري وفات يافته است. وي در قم پرورش يافت و با برادران خود هم‏بحث بود و به درجه‏اي از وجاهت علمي رسيده بود كه با امام عصر مكاتبه مي‏نمود و آن حضرت جواب او را مي‏داده است. در منابع رجالي گزارشي از حيات علمي او به چشم نمي‏خورد و در منابع حديثي نيز روايتي از او به ما نرسيده است. بنابراين در اينكه وي نزد چه كسي درس خوانده و چه شاگرداني از او نقل حديث كرده‏اند، اطلاعي نداريم. هر چند قوياً محتمل است كه وي بخش عمده‏اي از علوم حديث را نزد پدرش فرا گرفته باشد. از او كتاب يا رساله‏اي شناسايي نشده است.